Πολλές φορές σκέφτομαι την περίοδο από τη μετάβαση της δραχμής προς το ευρώ. Πόσο κακό μας έκανε η στρογγυλοποίηση και που δεν βγήκε χαρτονόμισμα του ενός ευρώ για να μην το έχουμε υποβαθμισμένο (όπως έχουν οι Αμερικάνοι το δολάριο). Πριν το 2000, δηλαδή στην εποχή της δραχμής, η Ελληνική οικογένεια ανταπεξέρχονταν άνετα με τον μισθό που έπαιρνε σε όλα τα επίπεδα. Βέβαια και τότε προβληματίζονταν αλλά σε λογικά επίπεδα. Αν το πάρουμε από πλευράς διακοπών ήμασταν ο νούμερο ένα προορισμός με διττή άποψη, ομορφιά (νησιά, θάλασσα, ουρανός, ήλιος, βουνά κ.τ.λ.) αλλά και φθηνός προορισμός. Τα άλλα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τον μισθό που έπαιρναν έρχονταν διακοπές στην Ελλάδα για να περάσουν ζωή και κότα. Αν το πάρουμε από βιοποριστική άποψη και πάλι ήταν καλύτερα τα πράγματα. Από το 1981 μέχρι το 1999 τα παιχνίδια, τα ρούχα, τα είδη σε μια διάρκεια 18 ετών δεν ανατιμήθηκαν πολύ. Ένας έφηβος μετά το σχολείο, με ένα χαρτζιλίκι των 1000 δραχμών έπινε καφέ, έτρωγε και διασκέδαζε μέχρι το απόγευμα άνετα, τώρα με τρία ευρώ πίνει καφέ και τρώει μετά δυσκολίας ένα κρουασάν. Τα νοικοκυριά γέμιζαν το ψυγείο τους για 15 μέρες με 40.000 δραχμές και ίσως λιγότερα. Για το παρασκευοσαββατοκύριακο με ένα πεντοχίλιαρο περνούσαμε άνετα. Και τότε ανέβαινε το πετρέλαιο όμως δεν υπήρχε φόρος στον φόρο ούτε ανέβαιναν οι ΔΕΚΟ κάθε λίγο και λιγάκι. Δηλαδή μπήκαμε στην ΟΝΕ και υιοθετήσαμε το ευρώ για να γίνουμε Ευρωπαίοι και είδαμε ότι σιγά-σιγά τα πράγματα να αλλάζουνε από το κακό στο χειρότερο. Στο ίδιο ποτάμι όμως δεν μπορείς να μπεις μέσα δύο φορές.
Στην Έδεσσα τα πράγματα δεν είναι τόσο μίζερα και ζοφερά σε σχέση με άλλες πόλεις όσον αφορά τα είδη πρώτης ανάγκης και ιδίως η σταθερή αξία της Λαϊκής μας Αγοράς.
Προχθές επισκεφτήκαμε τη Λαϊκή Αγορά και καταγράψαμε τις τιμές των προϊόντων. Αυτό που κρατήσαμε είναι ότι τα φρούτα, τα κηπευτικά, τα λαχανικά και γενικά όλα τα είδη της Λαϊκής Αγοράς (ενδύματα, υποδήματα, κάλτσες κ.τ.λ.) κρατούνται σε πολύ χαμηλές τιμές. Παρά ταύτα ο κόσμος αγοράζει τα βασικά είδη και τα είδη πρώτης ανάγκης διότι όπως μας είπαν καταναλωτές μέσα στη Λαϊκή Αγορά, δεν ξέρει τι τους ξημερώνει αύριο, τι φόρους θα σκαρφιστούν οι πολιτικοί και τι χαράτσια με συνέπεια να κρατάνε πλέον όχι σε τράπεζες τα χρήματά τους αλλά σε μαξιλάρια και σε ασφαλείς αποθηκευτικούς χώρους. Στο διάβα μας βρήκαμε και τον Πρόεδρο του Σωματείου της Λαϊκής Αγοράς Γιάννη Βαρσαμίδη και του ζητήσαμε να μας πει την κατάσταση που επικρατεί εκεί καθώς και για τις τιμές αλλά και για την επιφυλακτικότητα του κόσμου. Τις επόμενες ημέρες θα επισκεφτούμε τον Έφορο του Νομού για να μας λύσει μερικές απορίες καθώς και κάποια θέματα αν είναι μύθοι ή πραγματικότητες…
Γιάννης Βαρσαμίδης : Η κίνηση όπως βλέπετε είναι πολύ περιορισμένη και αυτό έχει ως συνέπεια ότι οι πωλητές της Λαϊκής Αγοράς να μην μπορούν να βγάλουν τα λειτουργικά έξοδα της δουλειάς. Δυσκολεύονται πάρα πολύ, μένουν εκρεμμείς υποχρεώσεις ανοιχτές και γενικά πάρα πολλά προβλήματα. Οι τιμές εδώ ήταν πάντα κατεβασμένες και συνεχίζουν να είναι πάλι κατεβασμένες και θα κατεβαίνουν ακόμη περισσότερο. Το πρόβλημα είναι ότι ο κόσμος δεν έχει χρήματα για να αγοράσει προϊόντα. Και δεν μιλάω για τα είδη ρουχισμού και υπόδησης αλλά ακόμη και για τα είδη πρώτης ανάγκης.
