Κυρίες και κύριοι Καλησπέρα,
σας ευχαριστώ ιδιαίτερα που ανταποκριθήκατε στην πρόσκληση μας.
Σύμφωνα με τον νόμο 4039 / 12 άρθρο 9, οι Δήμοι υποχρεούνται να μεριμνούν για την περισυλλογή και τη διαχείριση των αδέσποτων ζώων συντροφιάς.
Όλα όσα απαιτούνται να γίνουν και το πώς θα πρέπει να γίνουν (περισυλλογή, διαχείριση κλπ) περιγράφονται στον νόμο.
Το ποιές είναι οι πραγματικές δυνατότητες των δήμων (οικονομικές, προσωπικού, κατάλληλων χώρων κλπ) το γνωρίζουν, δυστυχώς, μόνο οι δήμοι.
Αντιμετωπίζουμε εδώ και καιρό (αν όχι όλοι οι δήμοι, η πλειονότητα σίγουρα) το μεγάλο και σοβαρό πρόβλημα των αδέσποτων. Όπως σας είπα, μας έχει επιβληθεί το τι πρέπει να γίνει γύρω από αυτό το θέμα. Συγχρόνως όλοι μας θέλουμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα για το καλό και την ασφάλεια, πρώτα από όλα, των συνδημοτών μας αλλά και για το καλό των ζώων γιατί ο πολιτισμός καθρεφτίζεται και στη συμπεριφορά μας απέναντι στα ζώα.
Ο νόμος περιλαμβάνει, όπως θα γνωρίζετε τα προβλεπόμενα διοικητικά πρόστιμα που καθορίζονται από 1.000 έως 10.000 ευρώ.
Ορίζει τα καταφύγια αδέσποτων ζώων ως χώρους προσωρινής παραμονής και περίθαλψής τους και προβλέπει ότι η ίδρυση και λειτουργία τους θα διέπεται από τις ισχύουσες διατάξεις για τα ενδιαιτήματα ζώων του ν. 604/1977 και του π.δ. 463/1978.
Μας λέει, επίσης, ο νόμος ότι, για την περισυλλογή τους συγκροτούνται συνεργεία από άτομα κατάλληλα εκπαιδευμένα και έμπειρα στην αιχμαλωσία ζώων συντροφιάς. Το κατά πόσο αυτό είναι εφικτό, είναι μία άλλη συζήτηση.
Μάλιστα, τα κατάλληλα εκπαιδευμένα και έμπειρα άτομα στην αιχμαλωσία ζώων συντροφιάς, προβλέπεται να καθοδηγούνται και να ελέγχονται στο έργο τους από κτηνίατρο. Από κτηνίατρο ο οποίος ορίζεται από την αρμόδια υπηρεσία Κτηνιατρικής του Δήμου, και όπου αυτή δεν έχει συσταθεί, από το Γραφείο Γεωργικής Ανάπτυξης του οικείου Δήμου ή από τη Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής της οικείας Περιφερειακής Ενότητας.
Αναλύεται και η πορεία των αδέσποτων μετά την περισυλλογή, δηλαδή να οδηγούνται τμηματικά στα υπάρχοντα καταφύγια αδέσποτων ζώων συντροφιάς. Τέτοια καταφύγια όμως δεν υπάρχουν, τουλάχιστον με τις προδιαγραφές τις οποίες έχουν οριστεί από το νόμο.
Η επίλυση του συγκεκριμένου προβλήματος αποτελεί ίσως το κλειδί για την, όσο το δυνατόν καλύτερη, συνολική αντιμετώπιση του ζητήματος. Και στο σημείο αυτό πιστεύω ότι θα πρέπει να εστιάσουμε.
Συνεχίζω και θα επανέλθουμε στα καταφύγια.
Προβλέπεται επίσης η εναλλακτική λύση για φιλοξενία των αδέσποτων ζώων σε καταφύγια των δημοτικών κτηνιατρείων τα οποία επίσης δεν υπάρχουν, ή σε εξαιρετικές περιπτώσεις σε ιδιωτικά κτηνιατρεία, που διαθέτουν την κατάλληλη υποδομή και μπορούν να φιλοξενήσουν προσωρινά και για εύλογο χρόνο και εδώ υπάρχει θέμα, ως προς το ποια ιδιωτικά κτηνιατρεία υπάρχουν και για ποιο λόγο να φιλοξενήσουν τα ζώα, αλλά και ποιος ο εύλογος χρόνος, πόσο κοστίζουν αυτές οι υπηρεσίες και από που τελικά θα τις πληρώσει ένας δήμος.
Ο νόμος επίσης προβλέπει: κτηνιατρική εξέταση, στείρωση, ηλεκτρονική σήμανση ως αδέσποτα και την καταγραφή τους στη διαδικτυακή ηλεκτρονική βάση.
Όλα καλώς γραμμένα, ιδανικά θα έλεγα αλλά, όταν οι δήμοι ματώνουν για να τα βγάλουν πέρα με την καθημερινότητα εξαιτίας της οικονομικής δυσπραγίας τους, πώς θα αντεπεξέλθουν στην αναγκαία αλλά μεγάλου κόστους αυτή υποχρέωση ;
Μετά όλα τα προηγούμενα (εξέταση, στείρωση, ηλεκτρονική σήμανση κλπ) τα ζώα συντροφιάς, που δεν έχουν υιοθετηθεί και σύμφωνα με γνωμάτευση του κτηνίατρου κρίνονται ότι είναι υγιή, επανεντάσσονται άμεσα στο οικείο τους περιβάλλον, εντός των διοικητικών ορίων του Δήμου που περισυλλέγησαν, αφού προηγουμένως ελεγχθεί ότι έχουν σημανθεί και καταγραφεί ηλεκτρονικά και ότι έχουν υποβληθεί σε παρασίτωση, εμβολιασμό και στείρωση.
Στο σημείο αυτό πρέπει να σταθούμε και να δούμε εάν πραγματικά γίνεται αυτή επανένταξη «εντός των διοικητικών ορίων του Δήμου που περισυλλέγησαν τα ζώα» και αν έχουν γίνει όλα τα προβλεπόμενα πριν αφεθούν ελεύθερα ή μήπως συμβαίνει κάτι άλλο, που ξεπερνά κάθε λογική και φανερώνει μία αρρωστημένη νοοτροπία, «μακριά από εμάς και όπου θέλει ας είναι»
Το πρόβλημα είναι μεγάλο, καθημερινό και εγκυμονεί κινδύνους για την υγεία των πολιτών αλλά και για τις ζωές, γιατί για ζωές πρόκειται, των αδέσποτων ζώων που δεν φταίνε σε τίποτα.
Έχουμε ένα σημαντικότατο κοινωνικό πρόβλημα για το οποίο η πολιτεία μας λέει το τι, και πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί, αλλά παραβλέπει το βασικότερο όλων, με ποιους πόρους θα κινηθούν οι δήμοι για να κάνουν όσα επιβάλλονται να γίνουν.
Ίσως το μόνο σημείο του νόμου, όπου διαφαίνεται ότι ο νομοθέτης ίσως αντιλαμβάνεται τον τεράστιο βαθμό δυσκολίας των προτεινόμενων, είναι η πρόβλεψη για συνεργασία δήμων .
Συγκεκριμένα αναφέρει ότι: «κάθε Δήμος ή όμοροι ή συνεργαζόμενοι Δήμοι μπορούν να ιδρύουν και να λειτουργούν δημοτικά ή διαδημοτικά κτηνιατρεία και καταφύγια αδέσποτων ζώων». Όπως επίσης επιτρέπεται η συνεργασία με ενδιαφερόμενα φιλοζωικά σωματεία και ενώσεις ή και εθελοντές φιλόζωους.
Την ευθύνη για την επίβλεψη και τη φροντίδα των επανεντασσόμενων αδέσποτων ζώων έχουν από κοινού οι Δήμοι οι οποίοι μάλιστα δύνανται να δημιουργήσουν και σημεία παροχής τροφής και νερού για τα ζώα αυτά, καθώς και τα συνεργαζόμενα με αυτούς φιλοζωικά σωματεία και ενώσεις.
Στο σημείο αυτό αναγκαστικά πρέπει να σταθούμε, γιατί μία διαδημοτική συνεργασία, αυτή τη στιγμή, είναι ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος .
Πιστεύω ότι μία διαδημοτική συνεργασία μπορεί να φέρει πολλά περισσότερα αποτελέσματα σε σύγκριση με το τι γίνεται σήμερα από τον κάθε δήμο ξεχωριστά. Επίσης, μία τέτοια συνεργασία μπορεί να ισχυροποιήσει τη φωνή μας απέναντι στην πολιτεία αλλά και να ακυρώσει πιθανές ενέργειες του ενός δήμου εις βάρους ενός άλλου.
Προχωρώ σε κάποιες προτάσεις, για το πώς μπορεί να λειτουργήσει, και τι μπορεί να κάνει μία διαδημοτική συνεργασία .
Οι προτάσεις φυσικά κατατίθενται για συζήτηση, με την οποία ενδεχομένως να προκύψουν βελτιωτικές αλλαγές αλλά και νέες προτάσεις.
Να αρχίσω με την ανάγκη δημιουργίας ενός «Φορέα Προστασίας και Αντιμετώπισης των Αδέσποτων Ζώων» με τη συμμετοχή όλων των Δήμων. Ο φορέας θα συνεργάζεται με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς αλλά και με τα φιλοζωικά σωματεία ή συλλόγους των περιοχών μας. Θα υπάρχει αποσαφήνιση των αρμοδιοτήτων όλων όσων συμμετέχουν στην προσπάθεια.
Και είναι πολύ σημαντικό να εξετάσουμε και να καταλήξουμε στην κατάρτιση ενός κοινού προϋπολογισμού όλων όσων συμμετέχουν. Με αναλογική συμμετοχή του κάθε δήμου με βάση τα πληθυσμιακά του δεδομένα (θα εξετάσουμε και το θέμα της έκτασης και πόσο επηρεάζει) αλλά και τον αριθμό των αδέσποτων ζώων που διαθέτει στα διοικητικά όριά του.
Επίσης, πιστεύω ότι θα μας διευκολύνει η υπογραφή ενός πρωτοκόλλου στο οποίο, εκτός από τους όρους συμμετοχής των Δήμων, των Υπηρεσιών και Φορέων, θα περιγράφονται και οι υποχρεώσεις, οι ευθύνες και οι αρμοδιότητες όλων, για όλα τα θέματα και ζητήματα.
Η προσπάθεια του φορέα θα πρέπει να κινείται σε τρεις άξονες:
1) Περισυλλογή, αποθεραπεία, εμβολιασμός, στείρωση, καταγραφή και σήμανση όλων των αδέσποτων ζώων
2) Την από κοινού λειτουργία και συντήρηση καταφυγίου.
3) Ενημερωτική καμπάνια ευαισθητοποίησης και ανάγκης εθελοντικών δράσεων.
Άλλες απαραίτητες ενέργειες :
α) Να εξασφαλιστεί η δυνατότητα μόνιμης απασχόλησης κτηνιάτρου στο φορέα που ιδρυθεί.
β) Να γίνει σήμανση όλων των δεσποζόμενων ζώων και να καταγραφούν σε ειδικό βιβλίο οι ιδιοκτήτες τους.
γ) Ολοκλήρωση των εμβολιασμών όλων των ποιμενικών και κυνηγόσκυλων με αντιλυσσικά εμβόλια (προσπάθεια την οποία έχουμε ξεκινήσει εδώ και καιρό).
Φίλες και φίλοι,
Η λύσσα και οι εμβολιασμοί για την αντιμετώπισή της είναι ένα θέμα που δεν επιδέχεται καμία καθυστέρηση, αυτό είμαι βέβαιος ότι όλοι το αντιλαμβανόμαστε.
Γι’ αυτό θα πρέπει – πριν ακόμη από την ίδρυση και λειτουργία του φορέα που προτείνω – να κινηθούμε άμεσα.
Εμείς ως δήμος Αλμωπίας δεν έχουμε τις απαιτούμενες υποδομές για να αντιμετωπίσουμε άμεσα το θέμα αυτό. Έχουμε όμως τη θέληση και τη διάθεση να κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να ολοκληρωθούν οι εμβολιασμοί, για να μην υπάρξουν κρούσματα, για να μην κινδυνεύσουν άνθρωποι και ζώα.
Πιστεύω ότι συμμερίζεστε αυτό που λέω, γι’ αυτό και προτείνω να βρούμε, όλοι μαζί, λύση σήμερα στο πρόβλημα αυτό και συντονισμένα να ξεκινήσουμε άμεσα τους εμβολιασμούς.
Όπως σας είπα υποδομές δεν υπάρχουν, διαθέτουμε έναν υπάλληλο που δίνει πραγματικό αγώνα για αυτό το θέμα και επαναλαμβάνω έχουμε τη θέληση – και δεν διστάζω να σας πω – ότι είμαι έτοιμος να συμβάλλω στη δημιουργία και λειτουργία καταφυγίου, ακόμη και χωρίς άδεια, για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα στην περιοχή μας.
Το πρόβλημα είναι τεράστιο, κάνουμε ότι είναι δυνατόν αλλά δεχόμαστε καθημερινά καταγγελίες για επιθέσεις αδέσποτων και κριτική για όλα αυτά που δεν είναι δυνατόν να γίνουν γιατί δεν υπάρχουν, όπως έχω πει, οι υποδομές, ούτε οι πόροι. Και η κριτική γίνεται, τις περισσότερες φορές, από αυτούς που καταλήγουν σε απλές διαπιστώσεις και σε ανεδαφικές προτάσεις, έξω και πέρα από τη σημερινή πραγματικότητα.
Ευελπιστώ ειλικρινά, σήμερα να φύγουμε από εδώ έτοιμοι να ξεκινήσουμε δουλειά από αύριο κιόλας, για να γίνουν οι εμβολιασμοί όλων των ζώων γιατί η διασφάλιση της υγείας των συμπολιτών μας δεν σηκώνει αναβολές, ούτε καθυστερήσεις.
Όσο για τη δημιουργία του φορέα που προτείνω, αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι ένα εύκολο εγχείρημα, αλλά είναι η ώρα να αποδείξουμε ότι έχουμε τη βούληση αλλά και την ικανότητα να ξεπερνάμε εμπόδια για το καλό των συμπολιτών μας, για το καλό των τοπικών μας κοινωνιών.
Στη διάρκεια της σημερινής σύσκεψης, πιστεύω ότι μπορούμε να αποφασίσουμε ότι, στις επόμενες συνεδριάσεις των Δημοτικών Συμβουλίων των Δήμων μας να ληφθούν αποφάσεις 1) για τη συμμετοχή κάθε Δήμου με τη μορφή προγραμματικής σύμβασης και β) για την απευθείας ένταξη του κάθε Δήμου στο πρόγραμμα στείρωσης το οποίο επιδοτεί το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης.
Μέχρι την επόμενη συνάντησή μας, πιστεύω ότι θα πρέπει να έχουμε καταλήξει σε πολλά ζητήματα, μεταξύ των οποίων και το ποσό της πάγιας συμμετοχής κάθε Δήμου με βάση τα κριτήρια που θα έχουμε συμφωνήσει από κοινού.
Μόνο έτσι, θα μπορέσει να λειτουργήσει η διαδημοτική συνεργασία εντός του καλοκαιριού, και αυτό θα πρέπει να το θέσουμε ως τον πρώτο στόχο μας, γιατί όπως είπα και νωρίτερα, η υγεία δεν σηκώνει αναβολές και καθυστερήσεις.
Σας ευχαριστώ
