Αντιπεριφερειάρχης Θ. Θεοδωρίδης: Η φιλοπατρία και η προσφορά στην κοινωνία και τον συνάνθρωπο είναι οι αρετές που χαρακτηρίζουν τον ελληνισμό και την Ορθοδοξία
Με την πραγματοποίηση μίας λιτής εκδήλωσης με την συμμετοχή των τοπικών αρχών εορτάστηκε τη Δευτέρα 30/9, η ημέρα μνήμης των Εθνικών μας Ευεργετών. Συγκεκριμένα, ο εορτασμός περιελάμβανε δοξολογία στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Έδεσσας, όπου παραβρέθηκαν ο Αντιπεριφερειάρχης Πέλλας, Αναπτυξιακού Προγραμματισμού – Σχεδιασμού της Π.Κ.Μ. κ. Θεόδωρος Θεοδωρίδης, ο Δήμαρχος Έδεσσας κ. Δημήτριος Γιάννου, η Περιφερειακή Σύμβουλος κα. Μαρία Ζωγράφου-Τσαντάκη και λοιποί εκπρόσωποι τοπικών αρχών και φορέων. Η πανηγυρική ομιλία εκφωνήθηκε από την κα. Μαρία Ζωγράφου η οποία παρουσίασε το στίγμα της ημέρας και σύνδεσε την σημασία της εθνικής ευεργεσίας με την σημερινή εποχή.
Ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση και κατάθεση στεφανιών από τον Αντιπεριφερειάρχη Πέλλας και τον Δήμαρχο Έδεσσας στο ηρώο της πόλης.
Ο Αντιπεριφερειάρχης Πέλλας κ. Θεόδωρος Θεοδωρίδης δήλωσε σχετικά: «Κρατούμε τους εθνικούς ευεργέτες ζωντανούς στη μνήμη μας. Ο καθένας από εμάς μπορεί να δείξει την αγάπη του για την Ελλάδα και τους Έλληνες, με μικρές δράσεις προσφοράς, μέσα από την καθημερινότητά μας, προσέχοντας τη δημόσια περιουσία, αναδεικνύοντας την ιστορία και παιδεία μας και φροντίζοντας για τους συνανθρώπους μας».
Ακολουθεί ένα απόσπασμα από την ομιλία της Περιφερειακής Συμβούλου κας Μαρίας Ζωγράφου-Τσαντάκη:
«Τιμούμε σήμερα την μνήμη των εθνικών μας ευεργετών. Των ανθρώπων που προσέφεραν ανιδιοτελώς από την περιουσία τους, με κίνητρο την αγάπη τους για την πατρίδα.
Σχολεία, νοσοκομεία, εκπαιδευτήρια, ευαγή ιδρύματα, φέρουν το όνομα σπουδαίων ευεργετών που, σε εποχές δύσκολες και ταραγμένες, στήριξαν την πρόοδο και ανάπτυξη της Ελλάδας.
Σήμερα κάνουμε συχνά αναφορές σε χώρους που είναι έργα εθνικών ευεργετών, ειδικά στην Αθήνα, όπως το Ζάππειο μέγαρο, το Αρσάκειο εκπαιδευτήριο, το μουσείο Μπενάκη, τη Βαρβάκειο σχολή, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το Ευγενίδειο ‘Ιδρυμα. Και όλες αυτές οι αναφορές μας, επειδή γίνονται στα πλαίσια της καθημερινότητας, δεν δίνουν την ευκαιρία αναγωγής της σκέψης μας σε αυτούς τους ανθρώπους και στο έργο τους για την πατρίδα, για το οποίο τα ονόματά τους δόθηκαν στους δημόσιους αυτούς χώρους. Αυτοί ήταν οι εθνικοί ευεργέτες, άνθρωποι που μεγαλούργησαν οικονομικά κατά τον 19ο και το πρώτο μισό του 20ου αιώνα, εκτός Ελλάδος, αφού στη χώρα μας την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν οι συνθήκες για τέτοιες επιδόσεις. Και παρ’ όλο που έζησαν και εργάστηκαν στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους εκτός Ελλάδος, η καρδιά τους ήταν πάντα δεμένη με την πατρίδα την οποία όχι μόνο δεν ξέχασαν αλλά διέθεσαν μεγάλο μέρος της περιουσίας τους, και σε κάποιες περιπτώσεις ολόκληρη, για τις ανάγκες της πατρίδας η την εκπλήρωση συγκεκριμένων επιθυμιών τους, πάντα σχετικά με την ανάπτυξη του τόπου και την παροχή βοήθειας στους συμπατριώτες τους.
Αξίζει να αναφερθούμε συνοπτικά στους μεγαλύτερους εξ αυτών και στις αντίστοιχες μεγάλες προσφορές τους και ευεργεσίες τους: 1) Γεώργιος Αβέρωφ: Θωρηκτό Αβέρωφ, Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Παναθηναϊκό στάδιο, Σχολή Ευελπίδων, Φυλακές Αβέρωφ, Ωδείο Αθηνών. 2) Γεώργιος Σίνας: Αστεροσκοπείο Αθηνών, Αρσάκειο, Πανεπιστήμιο Αθηνών, Οφθαλμιατρείο, Αρχαιολογική εταιρία. 3) Σίμων Σίνας: Μητροπολιτικός Ναός Αθηνών, Ακαδημία Αθηνών 4) Ανδρέας Συγγρός: Αποπεράτωση διώρυγας Κορίνθου, Μουσείο Δελφών και αρχαίας Ολυμπίας, Δημοτικό θέατρο Αθηνών, Νοσοκομείο Λοιμωδών Νόσων, Κτήμα Συγγρού, Λεωφόρος σύνδεσης Αθηνών-Φαλήρου 5) Απόστολος Αρσάκης: Κτίριο Φιλεκπαιδευτικής εταιρίας, 6) Ευάγγελος και Κωνσταντίνος Ζάππας: Αναστήλωση Παναθηναϊκού Σταδίου, Ζάππειο μέγαρο, πρώτη προσπάθεια αναβίωσης των Ολυμπιακών αγώνων στην Ελλάδα, 7) Ιωάννης Βαρβάκης: Βαρβάκειος σχολή. 8) Αντώνης Μπενάκης: Μουσείο Μπενάκη, ενίσχυση του Μακεδονικού αγώνα. 9) Μάνθος και Γεώργιος Ριζάρης: Ριζάρειος σχολή και 10) Ευγένιος Ευγενίδης: Ίδρυμα Ευγενίδη.
Ωστόσο δεν υπολείπεται και η βόρεια Ελλάδα, ειδικά η Θεσσαλονίκη από δωρεές και ευεργεσίες καταξιωμένων ανδρών σε παλαιότερες περιόδους αλλά και στην σύγχρονη εποχή. Ο Ιωάννης Παπάφης, χτίζει και συντηρεί το Παπάφειο Ορφανοτροφείο στη γενέτειρα πατρίδα του τη Θεσσαλονίκη και ανάλογο (Ορφανοτροφείο Χατζηκώστα) στην Αθήνα, ενισχύει γηροκομείο στην Κων/πολη, το Πανεπιστήμιο Αθηνών, το Πατριαρχείο, όπως επίσης θεωρείται ο πρώτος δωρητής της νεοσύστατης Ελλάδος, το 1827, δίνοντας σεβαστό ποσό στον Καποδίστρια ικανό για να συστήσει αυτός την Εθνική Τράπεζα.
Στη Θεσσαλονίκη επίσης αξίζει να μνημονευτεί ο συγγραφέας και ποιητής Γεώργιος Βαφόπουλος που δωρίζει το Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο και πιο πρόσφατα ο Νέστορας και η Αλίκη Τέλλογλου οι οποίοι χαρίζουν στο ΑΠΘ το 1972 την πλούσια συλλογή τους εικαστικών έργων φιλοξενούμενα σήμερα στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών. Σήμερα, επίσης, το ζεύγος Μπίλλη, με αρκετά κτίρια-έργα δωρεών τους στη Θεσσαλονίκη, όπως το Κέντρο Ιστορίας, κτίρια για την εκπαίδευση και ευαγή ιδρύματα καταθέτουν τη δική τους παρουσία ως σύγχρονοι ευεργέτες. Όμως ας μη λησμονήσουμε ότι και τοπικά, στην πόλη της Έδεσσας, η οικογένεια Δίζα κατασκευάζει και δωρίζει στην τοπική κοινωνία κτίριο για γηροκομείο.
Το κίνητρο για τα οικονομικώς ισχυρά αυτά μέλη της κοινωνίας, να διαθέσουν σημαντικά για την εποχή ποσά για εθνικούς σκοπούς, ήταν η φιλοπατρία τους και το αίσθημα παροχής βοήθειας στους συμπατριώτες τους, χωρίς ίχνος ιδιοτέλειας και υστεροβουλίας. Απέδειξαν ότι η προσωπική επιτυχία είναι ολοκληρωμένη μόνο όταν συνδυάζεται με το κοινό καλό. Με την προσφορά φροντίδας σε αυτούς που την έχουν ανάγκη, με την προβολή και προάσπιση των δίκαιων της χώρας, με την εξασφάλιση των προϋποθέσεων για μάθηση και πρόοδο της νέας γενιάς που αποτελεί το μέλλον της πατρίδας μας. Εμείς δεν έχουμε παρά να τους τιμήσουμε , ελάχιστα ίσως, με αυτήν την ημέρα μνήμης τόσο τους επώνυμους όσο και τους ανώνυμους. Ας εμπνευστούμε από το παράδειγμά τους. Η σημερινή συγκυρία της οικονομικής κρίσης και των δραματικών επιπτώσεών της στην καθημερινότητα πολλών ελληνικών οικογενειών επαναφέρει το αίτημα για κοινωνική αλληλεγγύη και προσφορά.
Ίσως σήμερα η μεγάλη προσφορά ενός μόνο προσώπου να είναι ανέφικτη για πολλούς λόγους, που δεν μπορούμε να εξετάσουμε και να αναφέρουμε εκτενώς με την παρούσα ομιλία. Ωστόσο η συλλογική προσπάθεια, οι ενωμένες δυνάμεις πολλών πολιτών που δρουν συνεργατικά και συλλογικά μπορούν να φέρουν αποτελέσματα και να αναδείξουν μορφές ευεργεσίας.
Μπορούμε να εμπνευστούμε από το παράδειγμα των εθνικών ευεργετών και να δημιουργήσουμε τα δικά μας δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης και προσφοράς προς τον συνάνθρωπο. Το Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης που υπάρχει και λειτουργεί στην Περιφερειακή Ενότητα Πέλλας, με τη συμμετοχή της Μητρόπολης και όλων των τοπικών αρχών και φορέων, αποτελεί την σημαντικότερη κοινωνική πρωτοβουλία προστασίας και ανακούφισης πολλών συνανθρώπων μας. Οι δράσεις του Δικτύου προσφέρουν παρηγοριά και ελπίδα και σίγουρα μπορούν να επεκταθούν και σε άλλους τομείς.
Κλείνοντας, θα ήθελα να προτρέψω όλους τους εκπροσώπους των τοπικών αρχών και φορέων να προωθήσουν και να προβάλλουν το μήνυμα της σημερινής ημέρας. Την αξία της φιλοπατρίας και της εθνικής ευεργεσίας, με στόχο τη δημιουργία προοπτικής και ελπίδας για την Ελλάδα και τις γενιές που έρχονται».
