Ας τα πάρουμε από την αρχή.
Ήταν Γενάρης του 2011, όταν άρχισαν να εκδηλώνονται φιλοδοξίες που συνοδεύονταν από τις αναγκαίες διεργασίες για τη διεκδίκηση της διοίκησης του Δήμου, στις εκλογές του 2014. Πρόσωπα, παρέες, επαγγελματικές ομάδες, προχώρησαν σε συζητήσεις, επιχειρήθηκαν πολιτικές συγκλίσεις, με στόχο τη δημιουργία πόλου, απέναντι στην ανεπαρκή διοίκηση Γιάννου.
Όλες οι ζυμώσεις και αναζητήσεις, αγνοούσαν επιδεικτικά την παρουσία μου, καθώς επίσης και το ρόλο, της μείζονος αντιπολίτευσης, που μας είχε ανατεθεί, με βάση το αποτέλεσμα των εκλογών του 2010.
Σωτήρες, αντίκλητοι, επιφανείς και λιγότερο, επιστρατεύτηκαν, προκειμένου να επιτευχθεί ο σκοπός.
Ποιος ήταν άραγε; Ποιος ήταν τελικά ο στόχος;
Δεν άργησε να φανεί. Μετά την προεκλογική ενεργοποίησή μου, διαδοχικά, από φέρελπις ενδιαφερόμενους, μου διαμηνύθηκε ότι πρέπει να αποχωρήσω και να στηρίξω πρόσωπο κοινής αποδοχής, που θα οδηγήσει στην πολυπόθητη ανατροπή του Δημάρχου.
ΤΟ ΜΕΙΖΟΝ ΖΗΤΗΜΑ όπως έλεγαν.
Αγνοούσαν παντελώς στο σκεπτικό τους, την υποχρέωση και το δικαίωμα που είχα, να υπερασπιστώ το πολυδιάστατο έργο που παράγαμε, αλλά και να αντικρούσω τις μεθοδευμένες κατηγορίες στο πρόσωπό μου, καθώς και της παράταξης συνολικά.
Στις μεταξύ μας συζητήσεις, άκουσα τις ¨ανησυχίες¨ τους, διαπίστωσα τις δεύτερες σκέψεις τους όσο καλυμμένες και αν ήταν, αντέτεινα αυτονόητα επιχειρήματα και φυσικά δεν συμφωνήσαμε. Έτσι, χωρίς ίχνος εγωισμού ή ρεβανσιστικής διάθεσης, δήλωσα την επιβεβλημένη συμμετοχή μου στις εκλογές, παράλληλα με τη δική τους, που κατανοούσα πλήρως και μάλιστα ενθάρρυνα.
Μετά από αλλεπάλληλες συναντήσεις που επιχείρησαν, αποχωρήσεις, υπερβάσεις και ύποπτες συνεργασίες, οριστικοποιήθηκαν οι συμμετοχές των συνδυασμών στις δημοτικές εκλογές.
Σε όλη αυτή τη διαδρομή, δέχτηκα όπως αποδείχτηκε εκ του αποτελέσματος, ανεπιτυχείς και απολίτικους χαρακτηρισμούς, που συνοδεύονταν από διάφορα κακοήθη σενάρια και φήμες που διασπείρονταν, και που δημιουργούσαν κλίμα απαξίωσης για το πρόσωπό μου και την προοπτική του συνδυασμού μας.
Με στωικότητα και ψυχραιμία αντιμετώπισα αυτή τη ¨μαχητικότητα¨ των συνδιεκδικητών μου.
Ολοκλήρωσα το πλήρως ανανεωμένο ψηφοδέλτιο του νέου συνδυασμού ¨ΕΝ ΕΡΓΩ¨ και με προγραμματικό λόγο προσαρμοσμένο στη συγκυρία και τις ανάγκες της κοινωνίας, διεκδικήσαμε όλοι μαζί την ψήφο των συνδημοτών μας.
Μας εμπιστεύτηκαν. Μας κατέταξαν δεύτερους στον πρώτο γύρο και λογικά, προέτρεπαν σε συγκλίσεις.
Το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου είναι πλέον γνωστό. Δήμαρχος είναι και πάλι ο κ. Γιάννου.
ΤΟ ΜΕΙΖΟΝ ΖΗΤΗΜΑ όπως το πρότασσαν οι λοιποί συμμετέχοντες, δεν επετεύχθη.
Στο προσκλητήριο ανατροπής που απηύθυνα, πριν το δεύτερο γύρο, το ΜΕΙΖΟΝ ΖΗΤΗΜΑ ξεχάστηκε, κυριάρχησε το μικροκομματικό συμφέρον και οι προσωπικές στρατηγικές.
Τελικά το πρόβλημα όλης αυτής της ανησυχίας, ήταν ο κ. Γιάννου και η ανεπάρκειά του, ή εγώ που δεν τους ¨ανοίγω¨ τον δρόμο; Με ποιόν τελικά ήθελαν να τελειώνουν;
Τώρα πλέον, όλοι ξέρουμε. Όσο και αν προσπαθούν να δικαιολογήσουν τη μικροπολιτική και καιροσκοπική τους συμπεριφορά, όσο και αν προσπαθούν να αποδώσουν την εκλογή Γιάννου σε δική μου ¨εγωιστική¨ στάση, δεν πείθουν κανέναν. Το 42% του κ. Γιάννου της πρώτης Κυριακής είναι μικρότερο του 58% των λοιπών.
Επέλεξαν το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου, δεν πήραν θέση, αποδείχτηκαν ανακόλουθοι και κατώτεροι της περίστασης.
Προέβαλαν το εγώ, απέναντι στο εμείς για ακόμα μία φορά.
Τελικά φίλες και φίλοι, δεν μπορούμε να κρυφτούμε πίσω από το δάκτυλό μας, και δυστυχώς για ακόμα μία φορά επιβεβαιώνεται ο φίλος μου ο Πέτρος, όταν λέει… η αλεπού κρυβότανε μα η ουρά φαινότανε…
Και μη χειρότερα….για τον τόπο φυσικά.
ΣΟΝΤΡΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
Επικεφαλής Δημοτικής Παράταξης «ΕΝ ΕΡΓΩ»
