Η βεβήλωση του εβραϊκού νεκροταφείου στη Σταυρούπολη της Θεσσαλονίκης προσβάλλει τη μνήμη των μελών της εβραϊκής κοινότητας και βεβηλώνει την ιστορική μνήμη της πόλης. Μίας πόλης με την πολυπληθέστερη κοινότητα Σεφαραδιτών Εβραίων στον κόσμο, που ονομάστηκε για το λόγο αυτό «Η Μητέρα του Ισραήλ». Μίας πόλης πολυπολιτισμικής, της οποίας η σύνθεση άλλαξε βίαια με τη ναζιστική κατοχή, τις διακρίσεις, το στιγματισμό με το κίτρινο αστέρι, την αρπαγή των εβραϊκών περιουσιών, τον περιορισμό των εβραίων σε γκέτο, που κατέληξε στη βίαιη μεταφορά του 96% των μελών της εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης, στο Άουσβιτς.
Δυστυχώς, έχουμε ξεχάσει ότι το νεκροταφείο στην περιοχή της Σταυρούπολης παραχωρήθηκε στην εβραϊκή κοινότητα αφού ήδη το αρχαίο εβραϊκό νεκροταφείο της Θεσσαλονίκης, που βρισκόταν στο χώρο της σημερινής Πανεπιστημιούπολης, είχε ακρωτηριαστεί και συληθεί πριν καταστραφεί από τους ναζί. Η προσπάθεια αποσιώπησης της καταστροφής του εβραϊκού νεκροταφείου σε όλη τη μεταπολεμική περίοδο έχει χαρακτηριστεί ως «ενεργητική καταστροφή της μνήμης της πόλης» και η ανέγερση του πανεπιστήμιου πάνω στο εβραϊκό νεκροταφείο θεμελιώνει αυτή την πολιτική επιλογή.
Ο εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων, Μιχάλης Τρεμόπουλος, δήλωσε σχετικά: «Πράξεις αντισημιτισμού και μισαλλοδοξίας, που μπορεί να ξεκινούν από τη βεβήλωση του εβραϊκού νεκροταφείου και να φθάνουν σε αιματηρές επιθέσεις, όπως η πρόσφατη αιματηρή επίθεση στο Εβραϊκό Μουσείο στις Βρυξέλλες, είναι αποτρόπαιες και απόλυτα καταδικαστέες. Η ιστορική μνήμη μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα από την επανάληψη μοιραίων λαθών όπως ο φασισμός και ο ναζισμός, γι΄ αυτό και ο ρόλος της αποδεικνύεται ιδιαίτερα σημαντικός. Με αφορμή το πρόσφατο περιστατικό, καλό είναι να διερωτηθούμε σε ποια κοινωνία θέλουμε να ζούμε: σε μια κοινωνία που η μισαλλοδοξία, η βία και ο φόβος θα είναι κυρίαρχα ή σε μία κοινωνία που θα σέβεται τις αρχές της πολυπολιτισμικότητας, της ισότητας, της ανοχής και της δημοκρατίας;».
