Εκτός από τη συντριπτική πλειοψηφία των Βουλευτών, που συμμετείχαν στο Β΄ Θερινό τμήμα της Βουλής και υπερψήφισαν το Νόμο για τα Δάση και ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, με βάση το πόθεν έσχες του, αποκαλύπτεται ότι είχε σοβαρό πρόβλημα ηθικoύ κωλύματος και κωλύματος ευπρεπείας, με το σχετικό σχέδιο Νόμου. Ο Πρόεδρος της Βουλής εμφανίζεται να κατέχει ιδιωτικές Δασικές εκτάσεις στη Σητεία Λασηθίου Κρήτης, που ενδεχόμενα εμπίπτουν στις διατάξεις του πιο πάνω Νόμου αφού δηλώνει 45 (σαράντα πέντε) στρέμματα βοσκοτόπια και 1.585 (χίλια πεντακόσια ογδόντα πέντε) τ. μ. Δάσος, τα οποία, πιθανότατα, να είναι και δασωμένοι αγροί, που ρυθμίζονται με το άρθρο 67, του εν λόγω Νόμου. Πιθανόν, επίσης, είναι να πρόκειται για καθαρά Δασικές εκτάσεις, για… τις οποίες έπρεπε να έχει αναγνώριση του αρμόδιου Υπουργού, πως το Kράτος του αναγνωρίζει ότι είναι δικές του, προκειμένου να τις δηλώνει στο πόθεν έσχες του. Υπενθυμίζουμε ότι, ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων δεν μερίμνησε να αναγνωστεί η από 4-8-2014 αίτηση της Ομάδας Κοινωνικής Εγρήγορσης (ΟΚΕ) προς αυτόν, με την οποία του εφιστούσαμε την προσοχή, καθώς οι διατάξεις, που περιέχονταν στον εν λόγω Νόμο, ήσαν χαριστικές, υπέρ τρίτων και θα έπρεπε να ερωτηθεί το Σώμα, εάν υπήρχαν Βουλευτές είτε αυτοί είτε πρόσωπα του αμέσου περιβάλλοντός τους, που απεκόμιζαν ωφέλη από αυτές και να κληθούν να δηλώσουν εάν έχουν κώλυμα, προς τούτο. Επίσης, αγνόησε την παρότρυνσή μας, να ζητηθεί από τον αρμόδιο Υπουργό Οικονομικών, για θέματα Δημόσιας Περιουσίας, να προβεί σε μια δήλωση προς το Κοινοβουλευτικό Σώμα, ότι, με αυτά που περιλαμβάνονται στις διατάξεις τους, δεν ζημιώνεται το Δημόσιο και η θέση του, σε σχέση με όσα υποστηρίζει, σήμερα, σε δίκες που τρέχουν με αυτό. Οι επωφελείς για τους Βουλευτές, προκλητικές αυτές ρυθμίσεις, που αφορούν έμμεσα, άνω των 200.000 (διακοσίων χιλιάδων), περίπου, στρεμμάτων Δασών και Δασικών εκτάσεων, όλης της Χώρας και άμεσα, άνω των 30.000 (τριάντα χιλιάδων), περίπου, έχουν να κάνουν κύρια με εικονικές οροθεσίες Δασών, Δασικών και Αναδασωτέων εκτάσεων, σε καθορισμούς ορίων οικισμών, που φέρονται ότι προϋφίστανται του 1923. Όμως πολλοί εξ αυτών έχουν συσταθεί μεταπολεμικά (μετά το 1940) και το Συμβούλιο της Επικρατείας είχε κρίνει αυτές τις συστάσεις, σαν ανυπόστατες πράξεις, που όμως οικοπεδοποιήθηκαν και οικοπεδοποιούνται ακόμη αλλά έχουν χτιστεί μόνο, ως προς το 1/3, ενώ, με αυτές τις ρυθμίσεις, χαρίζουν στα οργανωμένα συμφέροντα και τα υπόλοιπα 2/3. Η συγκεκριμένη συμπεριφορά των Εκπροσώπων της Ελληνικής Βουλής συνιστά κραυγαλαία παραβίαση του Συντάγματος, ως προς την άσκηση της Βουλευτικής τους ιδιότητας, αφού κατ’ ουσίαν, μέσω αυτών, “ευλογούν τα γένεια τους” και ο Πρόεδρος της Βουλής ήταν υποχρεωμένος, να καλέσει αυτούς τους εκλεγμένους εκπροσώπους και να τους απευθύνει το ερώτημα, αν είχαν άμεσο ή έμμεσο συμφέρον, από την ψήφιση αυτών των ρυθμίσεων.
