Με επιτυχία και μεγάλη συμμετοχή κόσμου η Τομεακή Οργάνωση Πέλλας του ΚΚΕ πραγ-ματοποίησε στην Σκύδρα εκδήλωση-συζήτηση με θέμα: “Κομματικός Επαναστατικός Τύπος-Ριζοσπάστης”
Στην εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Σκύδρας, λειτούργησε βιβλιοπωλείο , ενώ υπήρχε και έκθεση με πρωτοσέλιδα από την ιστορική διαδρομή του Ριζοσπάστη.
Στην εκδήλωση μίλησες από την Συντακτική Επιτροπή του Ριζοσπάστη ο Περικλής Κουρμούλης και τη συνέχεια απάντησε σε ερωτήσεις γύρω από το θέμα και υπήρχαν τοποθετήσεις των συμμετε-χόντων.
Στην τοποθέτησή του ο συντάκτης του Ριζοσπάστη Περικλής Κουρμούλης, τόνισε ανάμεσα σε άλλα :
«Το ΚΚΕ συμπληρώνει φέτος 97 χρόνια ζωής και δράσης. Σχεδόν έναν αιώνα νόμιμης και παράνομης κυκλοφορίας συμπληρώνει στο πλευρό του και ο «Ριζοσπάστης». Η πορεία της εφη-μερίδα είναι άρρηκτα δεμένη με την Ιστορία του Κόμματος και του λαϊκού κινήματος.
Στις σελίδες του «Ριζοσπάστη» καταγράφηκαν οι κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης στη Ελλάδα, όπου το ΚΚΕ είχε πρωτοπόρο – πρωταγωνιστικό ρόλο. Ακόμα και σε περιόδους βαθιάς παρανομίας του Κόμματος -από τις πολλές που υπήρξαν στην Ιστορία του-, ο «Ριζοσπάστης» συνέχιζε να παίζει το ρόλο του. Με παράνομες εκδόσεις, που τυπώνοντας σε υπόγεια και λαγούμια.
Οι κομμουνιστές που χρεώθηκαν με την πένα να υπηρετήσουν το Κόμμα, είχαν πάντα την ίδια «τύχη» με τα χιλιάδες μέλη και στελέχη του Κόμματος που πάλευαν από άλλα μετερίζια για την υπόθεση του σοσιαλισμού – κομμουνισμού. Στελέχη και δημοσιογράφοι της εφημερίδας κοσμούν στην κυριολεξία τις σελίδες του μαρτυρολόγιου με τους σκοτωμένους και εκτελεσμένους κομμουνιστές ( Κ. Βιδάλης, Μανόλης Λυγερός, Κωστής Παπαδάκης, Τάκης Φίτσιος, Γιάννης Παπαγαρυφάλλου και πολλοί άλλοι ).
Η δουλειά στο «Ριζοσπάστη», ποτέ δεν είχε και δεν έχει σχέση με την προβολή και τη δημο-σιογραφική καριέρα, με την άνετη ζωή, ποτέ δεν μετριόταν με το χρήμα. Απαιτούσε συνειδητο-ποίηση της μεγάλης ευθύνης, σεμνότητα, υψηλή κομματικότητα, πλήρη στράτευση. Αυτή είναι η παρακαταθήκη που κληροδότησε ο «Ριζοσπάστης» στους συντάκτες του και μετά τη νόμιμη επανέκδοση του το 1974.
Ο «Ριζοσπάστης» όμως, δεν θα μπορούσε να υπάρχει, αν δεν στηριζόταν καθημερινά από χιλιάδες μέλη και φίλους του Κόμματος. Απ’ όλους αυτούς, που μέσα στις μεγάλες δυσκολίες της σημερινής εποχής, προσφέρουν από το υστέρημά τους ώστε να εκδίδεται και να διαδίδεται. Που τον διακινούν χωρίς να λυπούνται χρόνο και κόπο, χωρίς να λογαριάζουν απειλές και τρομοκρα-τία, μέσα κι έξω από τα γκέτο της εργοδοσίας. Δεν είναι «άλλη μια» εφημερίδα, δίπλα σ’ αυτές που εκδίδουν τα συγκροτήματα των αστών. Είναι «μια άλλη» εφημερίδα, ακριβώς επειδή είναι η εφημερίδα του ΚΚΕ, όργανο της Κεντρικής του Επιτροπής. Αυτό είναι που τον κάνει διαφορετικό από κάθε άλλο έντυπο. Και αυτή η βασική διαφορά διαπερνά τα πάντα στην εφημερίδα: Από τη δομή και τη λειτουργία της, μέχρι τον τρόπο και τη μέθοδο που προσεγγίζει τα γεγονότα, τα αναλύει, τα καταγράφει.
Το ζήτημα της ενημέρωσης φυσικά δεν είναι ουδέτερο. Είναι βαθιά ταξικό. Τα αστικά ΜΜΕ εκθειάζουν ή κάνουν κριτική στον εργοδοτικό – κυβερνητικό συνδικαλισμό από τη σκοπιά του πόσο καταφέρνει να ανταποκριθεί στην αποστολή του. Να ενσωματώνει δηλαδή εργατικές λαϊκές μάζες και να στήνει ανάχωμα στην ανασύνταξη και ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος. Με τα ίδια κριτήρια αβαντάρουν τώρα τον νέο εργοδοτικό – κυβερνητικό συνδικαλισμό, που συγκρο-τείται από τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην ΠΑΣΚίτες, αλλά και δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ταυτόχρονα, τα κανάλια και οι εφημερίδες τους είναι φορείς της πιο άγριας προπαγάνδας για το «μονόδρομο», που συμφέρει το κεφάλαιο. Ακόμα και όταν εμφανίζονται να επιχειρηματολογούν υπέρ του ενός ή του άλλου κόμματος, υπέρ του ενός μείγματος διαχείρισης ενάντια στο άλλο, το στρατηγικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται δεν αλλάζει.
Αυτό φάνηκε ιδιαίτερα τα χρόνια της κρίσης και της αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού που συνεχίζεται. Εφημερίδες και κανάλια άλλαξαν κομματικό στρατόπεδο, έπαιξαν με το δίλημμα «μνημόνιο – αντιμνημόνιο», στήριξαν την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κυβέρνηση. Ακόμα και παραδοσιακά λιβανιστήρια της ΕΕ έβγαλαν γλώσσα στη τρόικα, τα έβαλαν με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τις αποφάσεις της, ξεσπάθωσαν ενάντια στο μείγμα διαχείρισης που υπερασπίζεται κυρίως η Γερμανία.
Όμως ποτέ, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, δεν έθεσαν σε αμφισβήτηση το στρατηγικό πλαίσιο που ορίζεται από τις εξής πάνω – κάτω παραδοχές: Πρώτον, ότι η ΕΕ και γενικότερα η συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, είναι «μονόδρομος» για το λαό. Δεύτερον, ότι δεν μπορεί να υπάρξει άλλος δρόμος ανάπτυξης, πέρα από τον καπιταλιστικό. Και τρίτον, ότι τα συμφέροντα εργοδοτών και εργαζόμενων είναι κοινά, ότι η οικονομία είναι «εθνική». Όποιο άρθρο σε εφημερίδα κι αν διαβάσεις, όποιο ρεπορτάζ κι αν παρακολουθήσεις στην τηλεόραση ή στο ραδιόφωνο, όποια ειδησεογραφική ιστοσελίδα κι αν επισκεφτείς στο διαδίκτυο, αυτά που θα δεις και θα ακούσει, όσο διαφορετικά κι αν φαίνονται μεταξύ τους, δεν πρόκειται να ξεφεύγουν ρούπι από το στρατηγικό πλαίσιο που περιγράψαμε πιο πάνω και το περιεχόμενο που το οριοθετεί.
Ακόμα και η «ρήξη» που τελευταία έγινε της μόδας, έχει άλλη σημασία στο δικό τους λεξιλόγιο και άλλη στη γλώσσα του «Ριζοσπάστη». Αυτή δεν εννοούν τη ρήξη με το κεφάλαιο και την εξου-σία του, αλλά τα μπρος – πίσω στις διαπραγματεύσεις και τους συμβιβασμούς, τους τακτικισμούς απέναντι σε δανειστές και εταίρους, με κριτήριο πάντα την εξυπηρέτηση της ντόπιας αστικής τάξης.
Να γιατί λέμε ότι ο εργάτης, ο νέος, ο άνεργος, δεν έχει ανάγκη από τις πολλές εφημερίδες που θα στηρίζουν το σύστημα και θα τον χτυπάνε, αλλά από την ενίσχυση της δικής του εφημερίδας που προβάλλει την ανάγκη δικής του εξουσίας. Που του δίνει καθημερινά τα απαραίτητα εφόδια και τον βοηθά ιδεολογικά και οργανωτικά στην οργάνωση της πάλης για την κατάκτησή της.
Όταν οι άλλοι έγραφαν και μιλούσαν για τα χρυσά κουτάλια που θα μοιράσει τάχα η ΕΕ, η εφημερίδα του ΚΚΕ προειδοποιούσε τους εργαζόμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους αυτοαπα-σχολούμενους για τα χειρότερα που τους περιμένουν από την ένταξη στην ΕΕ. Όταν όλοι οι άλλοι ψήφιζαν το Μάαστριχτ και πανηγύριζαν για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, ο Ριζοσπάστης φώναζε πως έρχεται θύελλα, καλούσε το κίνημα σε ετοιμότητα και εγρήγορση για να μην τα σαρώσει όλα με την ορμή του το κεφάλαιο.
Ο “Ριζοσπάστης” φθάνει τη γνώμη του Κόμματος καθημερινά σε κάθε εργαζόμενο, σε κάθε χώρο δουλειάς, γειτονιά, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, άμεσα και υπεύθυνα για όλα τα ζητήματα που βρίσκονται σε εξέλιξη. Αυτό είναι το πρώτο ζήτημα. Γι’ αυτό λέμε ότι είναι ο καθημερινός καθοδηγητής, αρκεί βεβαίως να αξιοποιείται με τέτοιο τρόπο. Πρώτα απ’ όλα γιατί προβάλλει τις πολιτικές – οικονομικές εξελίξεις στην Ελλάδα και διεθνώς από τη “σκοπιά των από κάτω”, από τη σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Αλλά και γιατί συμβάλλει στη διαμόρφωση της επικαιρότητας, στην προβολή των ειδήσεων, στην αποκάλυψη αντιλαϊκών εξελίξεων ή στην προβολή της δράσης του εργατικού – λαϊκού κινή-ματος, στην παρέμβαση δηλαδή σε αυτό που λένε “καθημερινή ατζέντα” της επικαιρότητας, στην ανάδειξη της είδησης που θα περάσει στα ψιλά των αστικών εφημερίδων, της δραστηριότητας που θα θαφτεί, της εξέλιξης που θα συγκαλυφθεί η ουσία της.
Με αφορμή τη σημερινή εκδήλωση στην Πέλλα, δεν θέλουμε μόνο να περιγράψουμε και να τιμήσουμε τη μεγάλη προσφορά του «Ριζοσπάστη». Θέλουμε να συζητήσουμε και το πώς ο «Ριζο-σπάστης» θα γίνεται καθημερινά καλύτερος, πιο απλός και διεισδυτικός, για το πώς θα αξιοποιεί-ται καλύτερα η αρθρογραφία του στην καθημερινή δράση των Κομματικών Οργανώσεων .
Σήμερα, σε συνθήκες όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης, που οι εξελίξεις έχουν γίνει πιο σύνθετες, η ανάγκη της αντιπαράθεσης στα ιδεολογήματα των αστών γίνεται ακόμα μεγαλύτερη. Εδώ κρίνεται και επαληθεύεται ο αναντικατάστατος ρόλος του «Ριζοσπάστη», που προσπαθεί να εφοδιάσει με αναλύσεις και επιχειρήματα τα μέλη και τους οπαδούς του Κόμματος, να ενημερώσει για τις εξελίξεις. Να «δέσει» τις διεργασίες στην πολιτική με τις εξελίξεις στην οικονομία και να φωτίσει τη διέξοδο. Να παρουσιάσει τη συλλογική πείρα του Κόμματος και τη δράση των Οργα-νώσεων, που μπορεί να γενικευθεί και να παραδειγματίσει.
Όλοι μας μπορούμε να συμβάλλουμε στο να γίνουν βήματα στην εφημερίδα, στο περιεχόμενο της, στην αξιοποίηση του, στη διακίνηση της. Υπάρχουν πολλά αναξιοποίητα περιθώρια. Υπάρ-χουν χιλιάδες δραστήριοι αγωνιστές σε Σωματεία, Συλλόγους, Λαϊκές Επιτροπές που δρουν στους χώρους δουλειάς, σπουδών, στις γειτονιές, στα χωριά. Όλοι αυτοί αποτελούν μια άμεση πηγή για την αύξηση της κυκλοφορίας της εφημερίδας, όπως και χιλιάδες εργαζόμενοι προβληματίζονται και ενδιαφέρονται.
Η αύξηση της κυκλοφορίας του Ριζοσπάστη, η καθημερινή μελέτη, η διάδοσή του, πρέπει να κατανοηθεί σαν σοβαρό πολιτικό καθήκον, που δείχνει και την ικανότητά του Κόμματος να πείθει, να οργανώνει και να κινητοποιεί λαϊκές μάζες ενάντια στα μέτρα που φέρνει η βαρβαρότη-τα του σάπιου καπιταλισμού, μέχρι την ανατροπή του», κατέληξε στην ομιλία του ο Περικλής Κουρμούλης.
