Ένας πραγματικός ευεργέτης της πόλης και σεμνός άνθρωπος έφυγε την Τρίτη αθόρυβα από τη ζωή, ο Αναστάσιος Μπίλλης.
Ο Αναστάσιος Μπίλλης, ήταν το 8ο και τελευταίο παιδί, οικογένειας Ελλήνων προσφύγων, από το Σχολάριο της Ανατολικής Θράκης. Γεννήθηκε στον Λαγκαδά, από τον Μανώλη και την Κασσιανή Μπίλλη. Όπως χαρακτηριστικά είχε αναφέρει η κ. Ιουλία Μπίλλη, σε μια ομιλία της, το 1999, στο Σώμα Ελληνίδων Οδηγών: “Ο Τάσος Μπίλλης, έμοιασε ιδιαίτερα της μάνας του, της Κασσιανής Μπίλλη, η οποία κάθε 2η ημέρα, του κάθε μήνα, δεν κρατούσε από τα εισοδήματά της τίποτε… μα τίποτε. Το σπίτις τους γέμιζε από φίλες και φίλους που είχαν πραγματική ανάγκη, έδινε τα δικά της χρήματα από τα έσοδά της”.
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
Ο Αναστάσιος Μπίλλης έζησε τα παιδικά και κυρίως τα εφηβικά του χρόνια την περίοδο της μαύρης και αποτρόπαιης κατοχής, όταν η πείνα, η εξαθλίωση, η καταπίεση, ο φόβος και η αβεβαιότητα, έβαζαν καθημερινά τη σφραγίδα τους στη ζωή των Ελλήνων. Τότε η οικογένεια Μπίλλη προσφέρει στη μαχόμενη πατρίδα, τον Μάρτιο του 1941, στην επίθεση εναντίον του Μουσολίνι στην Αλβανία ως υπέρτατο δώρο πατριωτισμού τον μεγάλο αδερφό του, τον πρώτο στη σειρά, που έπεσε μαχόμενος γράφοντας και με το δικό του αίμα στο πεδίο της μάχης, το Αλβανικό έπος.
ΟΙ ΣΠΟΥΔΕΣ
Πρόκειται για γεγονότα που διαμορφώνουν και διαπλάθουν την ψυχοσύνθεση και τον χαρακτήρα του Αναστάσιου Μπίλλη και επιδρούν καταλυτικά στη συμπεριφορά του. Τελειώνει ο πόλεμος, ελευθερώνεται η Ελλάδα και το 1946 εισάγεται από τους πρώτους στο Χημικό τμήμα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, αποφοιτώντας το 1951, με το πτυχίο Χημείας. Ακολουθεί τον δρόμο του εμπορίου, καθώς κατάγεται από εμπορική οικογένεια, δουλεύοντας με τον πατέρα του και τα μεγαλύτερα αδέρφια του.
ΟΙ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ
Η επιτυχία του στον χώρο του εμπορικών επιχειρήσεων είναι τόσο μεγάλη, ώστε μετά από την αποστράτευσή του, εξελέγη το 1953, σε πολύ νεαρή ηλικία, πρώτος νομαρχιακός σύμβουλος Θεσσαλονίκης, εκπροσωπώντας την επαρχία Λαγκαδά. Τελικά αποφασίζει σαν σύγχρονος Οδυσσέας και “σφραγίζει” τα αυτιά του στις “Σειρήνες” της πολιτικής παραμένοντας πιστός στον χώρο του εμπορίου και των επιχειρήσεων.
Οι εταιρείες του “Αφοί Μπίλλη Α.Ε.” και “Ευρωχημική ΕΠΕ” εδρεύουν στη Θεσσαλονίκη έχοντας ως αντικείμενό τους τα χημικά προϊόντα, τις πρώτες ύλες Βιομηχανίας, τα πλαστικά και τα λιπάσματα. Περίπου 10-12 μετά την αποστράτευσή του, το 1963, γνωρίζεται και νυμφεύεται με την Ιουλία Χριστάκη (Λίτσα για τους πάμπολους φίλους τους), κόρη της Νίνας και του Χρήστου Χριστάκη, διευθυντού της Εθνικής Τράπεζας, άξια σύντροφος ενός άξιου άντρα, άνθρωπος και αυτή της αγάπης και της συνεχούς προσφοράς προς τον πλησίον.
ΟΙ ΔΩΡΕΕΣ
Οι μεγάλες δωρεές του ζεύγους Μπίλλη αρχίζουν το 1986. Πρώτα το πρότυπο νηπιαγωγείο στο Βότση, στον Δήμο Καλαμαριάς. Ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό του γνώρισμα η πρωτοποριακή καινοτομία μιας κλειστής, ολοφώτεινης θερμαινόμενης αυλής, που το καλοκαίρι ενώνεται με την εξωτερική αυλή. Σήμερα στο κτήριο στεγάζονται τα 18ο και 21ο νηπιαγωγεία και χρησιμοποιείται ως πρότυπο κέντρο εκπαίδευσης των νέων νηπιαγωγών. Εγκαινιάστηκε την 2α Νοεμβρίου 1986.
Δύο χρόνια αργότερα, εγκαινιάζεται η δωρεά τους προς το Σώμα Ελληνίδων Οδηγών, ένα πενταόροφο κτήριο στη Μάρκου Μπότσαρη.
Οδηγός (δηλαδή προσκοπίνα) και η ίδια η Ιουλία Μπίλλη στα παιδικά της χρόνια, ουσιαστικοποιεί το σύνθημα του οδηγισμού “Μια φορά οδηγός, για πάντα οδηγός-δώσε το χέρι-πρόσφερε”.
Έναν χρόνο μετά, το 1989, εγκαινιάζεται η δωρεά του Αναστάσιου και Ιουλίας Μπίλλη στον Δήμο Τριανδρίας. Αυτήν τη φορά η φροντίδα και η προσφορά τους στρέφεται στον ηλικιακό αντίποδα της πρώτης προσφοράς. Πρόκειται για ένα πενταόροφο κτήριο που στεγάζει το ΚΑΠΗ Τριανδρίας (δηλαδή το Κέντρο Ανοιχτής Προστασίας ηλικιωμένων) στην κεντρική πλατεία του Δήμου Τριανδρίας.
Τώρα έρχεται η σειρά του Δήμου Θεσσαλονίκης. Παραφράζοντας ελαφρά την “Αλεξάνδρεια” του Καβάφη θα μπορούσαμε να πούμε : “Σαν έτοιμος από καιρό, σαν θαρραλέος, τη Θεσσαλονίκη που αγάπησαν πιότερο από τις γενέθλιες πόλεις τους”.
Τον πιο όμορφο μήνα της Άνοιξης, τον Μάη του 1992, εγκαινιάζεται η πρώτη δωρεά τους στον Δήμο Θεσσαλονίκης. Το πενταόροφο κτήριο στη Μάρκου Μπότσαρη στο οποίο στεγάζεται το Κέντρο Ορχηστρικής Τέχνης Θεσσαλονίκης, η Επαγγελματική Σχολή Χορού και η Δημοτική Εταιρεία Αθλητικών δραστηριοτήτων, εκατοντάδες τα παιδιά που αθλούνται ή μαθαίνουν χορό στις αίθουσές του από τότε μέχρι σήμερα και στο μέλλον.
Δεύτερη δωρεά, το πολυόροφο κτήριο του Κέντρου Ιστορίας Δήμου Θεσσαλονίκης το οποίο εγκαινιάζει ανήμερα της εθνικής επετείου στις 28 Οκτωβρίου 1995 ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος. Οι σπόροι αυτής της δωρεάς εμφυτεύτηκαν στους δωρητές από τον εθνικό παλμό των δύο τεράστιων σε όγκο συλλαλητηρίων της Θεσσαλονίκης που διετράνωσαν την ελληνικότητα της Μακεδονίας στις 14/2/1992 και 31/3/1994. Όπως δε αναφέρει η Ιουλία Μπίλλη στην ομιλία της κατά τη βράβευσή της από το Ίννερ Χουήλ (Inner Wheel) : “Μέσα σ’ αυτό το κλιμα πανεθνικού ξεσηξωμού, έναντι μιας προκλητικής εξωτερικής επιβουλής, θεωρήσαμε, ο άνδρας μου κι εγώ, επιτακτική την ανάγκη να συνεισφέρουμε κι εμείς το κατά δύναμιν στον αγώνα που αναλάμβανε σύσσωμο το Έθνος. Και τότε αποδεχθήκαμε με ενθουσιασμό την πρόταση του Δημάρχου κ. Κοσμόπουλου για οικοδόμηση του Κέντρου Ιστορίας Θεσσαλονίκης”.
Ακολούθως ιδρύουν με πρόεδρο τον αντιδήμαρχο Νίκο Μακράντωνάκη, τον Σύλλογο “Φίλων” του Κ.Ι.Θ. και καθιερώνουν τον θεσμό των βραβείων, Α` συγγραφής της ιστορίας των ακριτικών νομών, (βραβείο 1.000.000 δρχ.) για να προκύπτει και ιστορικά τεκμηριωμένη η διαχρονικότητα του ελληνισμού σ’ αυτές τις περιοχές από αρχαιοτάτων χρόνων έως το 1912 και Β` τριών βραβείων, 1.000.000 600.000 και 400.000 δρχ. για τις καλύτερες συλλογές ιστορικών κειμηλίων, ντοκουμέντων, εγγράφων και επιστολών, που θα έχουν δημιουργήσει τα Γυμνάσια και τα Λύκεια του κάθε ακριτικού νομού. Ο θεσμός ξεκίνησε από το Νομό Πέλλας και τα πρώτα βραβεία δόθηκαν σε λαμπρή τελετή, που έγινε στο Κ.Ι.Θ. στις 19 Νοεμβρίου του 2000.
Από τις τελευταία χρονικά (όχι η τελευταία), είναι η δωρεά κατασκευής κήπου έκτασης 2 στρεμμάτων, που βρίσκεται μπροστά από την Αυτόνομη Αιματολογική μονάδα της Στοργής στο νοσοκομείο ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ, για τη μεταμόσχευση μυεαλού των οστών στα καρκινοπαθή παιδιά.
Είναι βέβαιο ότι οι τιμητικές διακρίσεις που τους απονέμονται αποτελούν τον οφειλόμενο ηθικό φόρο τιμής της κοινωνίας σε δύο άξια τέκνα της και ειδικότερα της πόλης της Θεσσαλονίκης, σε δύο δωρητές που αγάπησαν και αγαπήθηκαν, τη Θεσσαλονίκη, την πατρίδα ολόκληρη αλλά και τον άνθρωπο με όλη τους την ψυχή.
Η κηδεία του θα γίνει την ερχόμενη Δευτέρα, 12 Σεπτεμβρίου, στις 16 μ.μ., στην Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης.
Ελαφρύ ας είναι το χώμα που σκεπάζει τον μεγάλο ευεργέτη Αναστάσιο Μπίλλη.
