Ένας φανταστικός διάλογος ανάμεσα στη γλύπτρια Camille Claudel και την πρώτη γυναίκα ψυχίατρο της Γαλλίας Constance Pascal. Μια συνάντηση που δεν έγινε ποτέ.
Η ιστορία δύο γυναικών που διεκδίκησαν το δικαίωμα να ζήσουν ελεύθερες, να υπερασπιστούν τα πιστεύω τους, να σπουδάσουν και να εργαστούν, σε μια εποχή που ο ρόλος της γυναίκας περιοριζόταν στο ρόλο της συζύγου και της μάνας. Η Camille και η Constance δεν συναντήθηκαν ποτέ, αλλά έζησαν και εργάστηκαν στην ίδια πόλη, την ίδια χρονική περίοδο, μοιράστηκαν παρόμοιες εμπειρίες, αντιμετώπισαν κοινές δυσκολίες και δόθηκαν με το ίδιο πάθος στον έρωτα. Η Camille και η Constance πλήρωσαν ακριβά το τίμημα της διαφορετικότητάς τους. Η πρώτη τιμωρήθηκε από την οικογένειά της με τον πρωτοφανή εγκλεισμό της για τριάντα περίπου χρόνια στο ψυχιατρικό άσυλο και η δεύτερη έζησε μια διπλή ζωή βυθισμένη στο φόβο, στα ψέματα και στην αγωνία.
Παράλληλα όμως, άνοιξαν δρόμους χειραφέτησης και ελπίδας για εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο.
Το έργο διαδραματίζεται στο Παρίσι το 1913 στο ψυχιατρικό άσυλο της Ville Evrard. Η πρώτη γυναίκα που καταφέρνει να γίνει ψυχίατρος στη Γαλλία, η μετανάστρια από τη Ρουμανία Constance Pascal, αποφασίζει να αναλάβει την υπόθεση της μεγάλης γλύπτριας Camille Claudel, η οποία έχει μεταφερθεί εκεί παρά τη θέλησή της από την οικογένειά της, κατηγορούμενη για σοβαρή ψυχική διαταραχή. Μέσα από τις συναντήσεις τους ξετυλίγονται οι αντισυμβατικές ζωές των δύο γυναικών και αναπτύσσεται ένας ισχυρός δεσμός που ξεπερνά τη σχέση γιατρού – ασθενή.
Πάρα τις προσπάθειες της γιατρού και τη σταδιακή βελτίωση της ψυχικής υγείας της Camille, η Constance θα έρθει αντιμέτωπη με ένα ολόκληρο σύστημα που καταδικάζει σε εγκλεισμό και απομόνωση τα άτομα που διεκδικούν το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης και επιλογής.
Γράφει ο Θανάσης Τριαρίδης στον πρόλογό του: «Η Καμίλ Κλοντέλ και η Κονστάνς Πασκάλ ήταν, η καθεμία με τον τρόπο της, μάρτυρες αυτού του αγώνα ενάντια στον εφιαλτικό αρσενικό κόσμο. Η πρώτη οδηγήθηκε σαν σφάγιο στον βωμό της πλέον πρόστυχης αρσενικότητας, η δεύτερη φόρεσε ένα κέλυφος σωτηρίας, ένα προσωπείο αυτοακύρωσης της θηλυκής φύσης της, ένα σκάφανδρο που, ωστόσο, θα της επέτρεπε να αναπνεύσει στο βυθό. Το έργο του Γιάννη Λασπιά Camille Claudel: Mudness πραγματώνει στη σκηνή μια οφειλόμενη φανταστική συνάντηση των δύο ιδιότυπα μαρτυρικών γυναικών που έζησαν στην ίδια εποχή και πέρασαν (η μία ως ψυχίατρος και η άλλη ως ασθενής) από το ίδιο «σωφρονιστικό κατάστημα». Είναι η περιγραφή και η αναγραφή των όρων της συντριβής και της επιβίωσης δύο γυναικών (αλλά και της καθεμιάς άλλης γυναίκας) μέσα στον εφιάλτη του αρσενικού κόσμου – και, συνάμα, μέσα στη (συχνά ολέθρια) θηλυκή αναζήτηση της αγάπης. Και είναι και μία ακόμα εγχάραξη στο παλίμψηστο της αγωνίας για ταυτοτική ελευθερία, για ερωτική αυτοδιάθεση, για τη μεγάλη συνάντηση των ανθρώπων μέσα στην ερημία του καιρού.
Και τούτη η αγωνία ενάντια στον εφιάλτη του αρσενικού κόσμου δεν αφορά μονάχα το 1913, αλλά, φυσικά, και το 2016 – και τα χρόνια που έρχονται…»
Το πρωτότυπο θεατρικό έργο του Γιάννη Λασπιά παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Οκτώβριο του 2013 στο Θέατρο Αγγέλων Βήμα. Από τον Οκτώβριο του 2016 παίζεται στο Vault Theatre Plus.
