Η ανοσοθεραπεία έχει αλλάξει το τοπίο της θεραπείας του καρκίνου, με σημαντικές βελτιώσεις στην επιβίωση ασθενών με ορισμένα νεοπλάσματα – και το μέλλον είναι αισιόδοξο, καθώς η έρευνα συνεχίζεται και νέες θεραπείες ανακαλύπτονται. Τα παραπάνω τόνισαν ειδικοί επιστήμονες κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου για τις σημαντικές ανακαλύψεις της ανοσο-ογκολογίας, με αφορμή τον Μήνα Ενημέρωσης για τον καρκίνο του πνεύμονα, που ήταν ο Νοέμβριος.
Γνωρίζαμε ότι το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθενται σε έναν ξένο οργανισμό που εισέρχεται στο ανθρώπινο σώμα, εμποδίζοντάς το να προκαλέσει βλάβη, ανέφερε ο Ιωάννης Βαρθαλίτης, πρόεδρος της Ενωσης Ογκολόγων Παθολόγων Ελλάδας (ΕΟΠΕ). Το ίδιο συμβαίνει και με τα καρκινικά κύτταρα, όταν είναι σε θέση το ανοσοποιητικό σύστημα να τα αναγνωρίσει, καθώς πολύ συχνά βρίσκουν τρόπους να «μεταμφιέζονται» σε κανονικά κύτταρα, να «ξεγελούν» το ανοσοποιητικό και να μην τα αναγνωρίζει ως επικίνδυνα.
«Στη διαφυγή από την επιτήρηση του ανοσοποιητικού συστήματος» έρχονται να βοηθήσουν οι ανοσο-ογκολογικές θεραπείες, οι οποίες είναι φάρμακα που «χρησιμοποιούν» το ανοσολογικό σύστημα του σώματος για να καταπολεμήσουν τον καρκίνο, ανέφερε ο γενικός γραμματέας της Εταιρείας Ογκολόγων Παθολόγων Ελλάδος, Ιωάννης Μούντζιος. Όπως είπαν οι ομιλητές, η διαφορά τους με τις άλλες αντικαρκινικές θεραπείες, είναι ότι στοχεύουν το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος και όχι τα καρκινικά κύτταρα, ενώ ταυτόχρονα προσφέρουν μακροχρόνια μνήμη στο ανοσοποιητικό, έτσι ώστε να προσαρμόζεται συνεχώς και σε βάθος χρόνου στον καρκίνο, προσφέροντας ανθεκτική και μακροχρόνια θεραπεία στον ασθενή. Οι επιστήμονες διευκρίνισαν ότι οι νέες θεραπείες είναι για ασθενείς με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και όχι για όλους, ενώ μόνο το 20% ανταποκρίνεται – και αυτό το ποσοστό πρέπει να το βρούμε, είπαν χαρακτηριστικά, καθώς σε όσους δρα «σώζει ζωές».
Σε κλινικές δοκιμές, αυτές οι θεραπείες προσφέρουν ήδη παρατεταμένη ανταπόκριση σε ορισμένους ασθενείς. Η ανοσο-ογκολογία διερευνάται σε ένα ευρύ φάσμα διαφόρων τύπων όγκου, και μελέτες βρίσκονται σε εξέλιξη για την κατανόηση αυτού του δυναμικού θεραπείας του καρκίνου σε πολλαπλές ενδείξεις, όπως ο μη μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονα (NSCLC), το μελάνωμα, ο καρκίνος της ουροδόχου κύστεως, ο καρκίνος του στομάχου, και ο καρκίνος κεφαλής και τραχήλου.
Στην καινοτομία της ανοσο-ογκολογίας στην αντιμετώπιση του καρκίνου του πνεύμονα, αναφέρθηκε ο Κωνσταντίνος Συρίγος, καθηγητής Παθολογίας – Ογκολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, επισημαίνοντας ότι ο καρκίνος του πνεύμονα αποτελεί έναν από τους πιο κοινούς καρκίνους παγκοσμίως, και είναι ο πιο θανατηφόρος, καθώς το 2012, το 19,4% των θανάτων από καρκίνο οφειλόταν στον καρκίνο του πνεύμονα, ποσοστό που είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των θανάτων από καρκίνο του παχέος εντέρου, του μαστού και του προστάτη. Παρουσιάζοντας την εξέλιξη των θεραπευτικών επιλογών για τον μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα (ΜΜΚΠ), (αντιστοιχεί σε περίπου 85 έως 90% των καρκίνων του πνεύμονα), ο κ. Συρίγος ανέφερε ότι με την πρόσφατη έγκριση των δεύτερης και τρίτης γενιάς στοχευμένων θεραπειών, έχουν πλέον βελτιωθεί οι εκβάσεις των ασθενών.
«Ο καρκίνος διεθνώς συνοδεύεται από ένα υψηλό φορτίο νοσηρότητας, αλλά και από μία σημαντική δαπάνη, αν και αναλογικά μικρότερη του φορτίου της νόσου, για τα συστήματα Υγείας διεθνώς», τόνισε ο επιστημονικός συνεργάτης της Εθνικής Σχολής Δημοσίας Υγείας (ΕΣΔΥ) – οικονομολόγος Κώστας Αθανασάκης. Ο ομιλητής υπογράμμισε ότι στο πλαίσιο των περιορισμένων πόρων για την Υγεία διεθνώς, αλλά και της ανάδειξης νέων θεραπευτικών προσεγγίσεων, η ανακατανομή των πόρων Υγείας στη βάση της ιεράρχησης των προτεραιοτήτων, η τεκμηρίωση και χρήση της καινοτομίας και η διασφάλιση της ισότητας στην πρόσβαση των ασθενών με καρκίνο στις υπηρεσίες Υγείας και τις καινοτόμες θεραπείες, αποτελούν τους μείζονες στόχους ενός αποδοτικού και αποτελεσματικού συστήματος Υγείας.
