Α’ ΒΡΑΒΕΙΟ στον 16ο Διεθνή Διαγωνισμό Ποίησης του Λογοτεχνικού Περιοδικού «ΚΕΛΑΙΝΩ» για το 2016 με θέμα «Στα στενά της ανέχειας».
Ο τίτλος του ποιήματος: «Στην οδό Ευρώπης».
Η απονομή έγινε στις 13 Νοεμβρίου 2016 στην Αθήνα στην αίθουσα « ΜΙΧΑΗΛΑΣ ΑΒΕΡΩΦ»
της ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ.
Β’ ΒΡΑΒΕΙΟ στον Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό με θέμα την επιστροφή των γλυπτών και μαρμάρων του Παρθενώνα «Γλυπτών Παλιννόστησις», που διοργάνωσε ο Όμιλος για την UNESCO Πειραιώς & Νήσων, στο πλαίσιο των πολιτιστικών του δράσεων, σε συνεργασία με τον πολιτιστικό σύλλογο «Το Καφενείο των Ιδεών».
Ο τίτλος του ποιήματος: «Τα μάρμαρα αυτά ανήκουν στην χώρα μου».
Η τελετή ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων και βράβευσης των νικητών πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2017, στο Ξενοδοχείο ΧΙΛΤΟΝ στην αίθουσα ERATO ABC.
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Βάσω Ρουμελή,οικονομολόγος πτυχιούχος του τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και εργάζεται εδώ και δέκα τέσσερα χρόνια στον ΟΑΕΔ Αριδαίας. Η πρώτη της ποιητική συλλογή «Το δάκρυ του νόστου» εκδόθηκε 2016 από τις εκδόσεις Ινφογνώμων.
Διακρίσεις στην ποίηση:
1) Β’ Βραβείο στον Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό με θέμα «Γλυπτών Παλιννόστησις», Όμιλος για την UNESCO Πειραιώς & Νήσων
2) Α’ Βραβείο, στον Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Τέχνης και Πολιτισμού «ΚΕΛΑΙΝΩ 2016», με θέμα « Στα στενά της ανέχειας»
3) Γ’ Βραβείο UNESCO στον 1ο Διεθνή Ποιητικό Διαγωνισμό 2016 με θέμα: «Μια ωδή στον Διονύσιο Σολωμό»
4) Έπαινος στον 6ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης «ΒΡΑΥΡΩΝΙΑ 2016» της Ομοσπονδίας Εξωραϊστικών και Εκπολιτιστικών Συλλόγων Αρτέμιδος- Σπάτων
5) Β’ Βραβείο στο 1ο Πρότυπο Διαδυκτιακό Διαγωνισμό Ποίησης 2015 -2016 του περιοδικού Πεσπαπιέ με θέμα «Το άλλο αιγαίο»
6) Έπαινος στον Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Τέχνης και Πολιτισμού «ΚΕΛΑΙΝΩ 2015», με θέμα “Μάνα στους δύσκολους καιρούς, απανεμιά»
Τα μάρμαρα αυτά ανήκουν στην χώρα μου
Τα μάρμαρα αυτά δεν σας ανήκουν
ανήκουν στην χώρα μου.
Σείεται ο ιερός βράχος και σφυγμομετρεί
αντοχές σε αντίλαλο.
Πατρογονικές μνήμες μαγκώνουν την καρδιά
και το τρέμουλο απαιτεί επιστροφές.
Τα μάρμαρα αυτά δεν σας ανήκουν,
ανήκουν στην αυτόφωτη μήτρα τους,
τα αλώσατε και τα εξορίσατε σε ξένα τσιμέντα,
σε μάντρες βουβές χωρίς κρήνες.
Με θρησκευτική ευλάβεια χαϊδεύω την ιστορία μου
και με σκουριάζει η ομίχλη της αρπαγής.
Αυτά τα μάρμαρα αυτά είναι η ταυτότητα μου
και ο ακρωτηριασμός τους πονά το κορμί μου.
Τα κειμήλια που ένα φιρμάνι τα βεβήλωσε
έχουν ταυτότητα και μνήμες ελληνικές.
Έχουν την χρυσή σφραγίδα του Περικλή,
την αρτιότητα και την μαθηματική ακρίβεια
του Ικτίνου και του Καλλικράτη.
«Για αυτά πολεμήσαμε»
ακούγεται αποκρυσταλλωμένη η φωνή
του Μακρυγιάννη που σαλπίζει απολύτρωση
σε μία λυρική μουσοθρεμμένη ανατολή.
Γονυπετής σταχυολώ ανάσταση
και σηκώνω ψηλά τα λάβαρα της Μελίνας.
Βάσω Ρουμελή
Στην οδό Ευρώπης
Οι δρόμοι λούφαξαν στην ζοφερή πάλη της αιχμαλωσίας,
ψυχές απλωμένες στην δίνη ενός θαμπού χειμώνα
που έχει ασπρόμαυρες εικόνες ελληνικής ταινίας του 60.
Τότε όμως η φτώχεια είχε φιλότιμο,
περηφάνια και πολύ λατέρνα.
Τότε η μουσική δόξασε τις γειτονιές και τα σοκάκια της λεβεντιάς.
Τότε οι εννιά μούσες δαφνοστεφανωμένες, χόρευαν ελεύθερες, σαλπίζοντας μάθηση και τέχνη στην μάνα του πολιτισμού…
Τώρα τα όνειρα γεννιούνται στις λάσπες
και πνίγονται στην προδοσία δόλιων χρησμών.
Τώρα οι φιλότεχνες, εμπνευσμένες κόρες του Δία,
φυλακίστηκαν στο χρονοντούλαπο της σιωπής.
Σε μία γλώσσα ακανόνιστου χυδαϊσμού και πατριωτικού εξευτελισμού,
εθνικοί σωτήρες δημεύουν σάρκες και τις στολίζουν με ακάνθινα στεφάνια.
Η πείνα σκεπάζεται με τον μανδύα της δήθεν αλληλεγγύης…
Το ματωμένο ξημέρωμα της αυγής στην Αθήνα,
είναι ξημέρωμα σύγχρονης ντροπής∙
τα παγκάκια γεμίζουν ασάλευτα κουφάρια και χέρια σταυρωμένα.
Σε μία γωνιά της οδού Ευρώπης,
το κοριτσάκι έκαψε όλα τα σπίρτα…
Βάσω Ρουμελή
