ΠΑΜΕ ΣΙΝΕΜΑ;
ΤΙΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΕΣ ΠΑΜΕ ΣΙΝΕΜΑ
(ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΤΟ 2017)
“Cine-teens”
(Σύμπραξη 1ου & 2ου ΓΕΛ Έδεσσας)
9 ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΔΕΣΣΑΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2017
“Το Δωμάτιο”
The Room 2015, 118′
Ιρλανδοκαναδέζικη ταινία, σκηνοθεσία Λένι Άμπρααμσον με τους: Μπρι Λάρσον, Τζόαν Άλεν, Τζέικομπ Τρέμπλεϊ
Υπόθεση: Το Δωμάτιο βασίζεται στο ευπώλητο μυθιστόρημα της Έμα Ντόνοχιου, η οποία με τη σειρά της εμπνεύστηκε την υπόθεση από την ιστορία μιας κοπέλας από την Αυστρία που έμεινε όμηρος σε ένα δωμάτιο επί 24 χρόνια, αιχμάλωτη του πατέρα της. Η Ελίζαμπεθ Φριτζλ είχε γεννήσει αρκετά παιδιά κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού της και το θέμα είχε απασχολήσει τα media το 2008, αν και η Ντόναχιου δεν ενδιαφέρεται σχεδόν καθόλου για τον μηχανισμό του εγκλήματος, τα κίνητρα και το ποιόν του δράστη. Έχοντας γράψει το σενάριο της ταινίας που σκηνοθέτησε ο Λένι Έιμπραμσον, η Ντόνοχιου άλλαξε τα δεδομένα, κατασκευάζοντας ένα δράμα για μια Αμερικανίδα, μια νέα γυναίκα που απήχθη από έναν άγνωστο στον δρόμο, 7 χρόνια πριν, και τον 5χρονο γιο της, Τζακ, που γεννήθηκε κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας. Ο Τζακ είναι ένα ζωηρό πεντάχρονο αγόρι που ζει με τη Μαμά του. Εκείνη τον φροντίζει, τον προστατεύει, παίζει μαζί του και του διηγείται ιστορίες. Κάθε άλλο παρά φυσιολογική είναι όμως η ζωή τους, καθώς ζουν σε ένα μικρό χώρο χωρίς παράθυρα – το Δωμάτιο. Η Μαμά έχει δημιουργήσει έναν ολόκληρο κόσμο μέσα σε αυτά τα δέκα τετραγωνικά για το Τζακ. Όσο η περιέργεια του μικρού αγοριού όμως μεγαλώνει, τόσο πιο εύθραυστη γίνεται εκείνη. Μαζί θα προσπαθήσουν να αποδράσουν για να έρθουν αντιμέτωποι με κάτι ακόμη πιο τρομακτικό: τον αληθινό κόσμο.
Κριτική: Σε πρώτο επίπεδο, νομίζεις ότι έχεις μπροστά σου ένα κλειστοφοβικό θρίλερ, στο οποίο μια μητέρα και ένα παιδί προσπαθούν να επιβιώσουν, χωρίς να ξέρεις τους λόγους που βρίσκονται εκεί. Παρακολουθείς καταστάσεις και ακούς την αφήγηση του παιδιού, το οποίο θεωρεί ότι αυτός είναι ο Κόσμος, αφού εκεί μεγάλωσε και δεν έχει ιδέα τι συμβαίνει «έξω». Δεν έχει ιδέα επίσης, τι σημαίνει αυτός ο Κόσμος στη μητέρα του. Δεν τον αντιλαμβάνεται σαν φυλακή και αυτό είναι οδυνηρό για εκείνη, που θα ήθελε κάποιον «να την καταλαβαίνει». Κάποια στιγμή, το «έξω» διαμορφώνεται από μια αντρική φωνή, ενός ανθρώπου που φροντίζει ώστε να φτάνουν στο Δωμάτιο, κάποια αγαθά απαραίτητα για την επιβίωση μάνας και γιου, οπότε το θρίλερ αποκτά άλλο ένα στοιχείο. Το μυστήριο. Στο «γιατί» και στο «πως» της κατάστασης, για την οποία η μητέρα αρχίζει να δείχνει ότι θέλει να την τελειώσει, αλλά δεν έχει την ευκαιρία.
Σε δεύτερο επίπεδο, έχουμε μια ιστορία για την αγάπη μεταξύ μάνας και παιδιού, κάτω από οποιεσδήποτε αντίξοες και επί του προκειμένου οδυνηρές συνθήκες. Μια αγάπη ολοκληρωμένη και αδιαπραγμάτευτη. Η Μαμά ξέρει ότι είναι φυλακισμένοι, αλλά δεν θέλει να τρομάξει το γιο της. Τον φροντίζει, τον μεγαλώνει και τον μορφώνει, τον διαμορφώνει, μέσα στο υπάρχον πλαίσιο, στα έντεκα τετραγωνικά του ιδιόμορφου αυτού σπιτιού, με τρόπο ώστε εάν μπορέσει κάποια στιγμή και βρει την ευκαιρία, να τον βοηθήσει να αποδράσει. Και η στιγμή αυτή, δεν θα αργήσει, στο χρόνο της ταινίας, διότι για τη μητέρα έχουν περάσει επτά χρόνια στο Δωμάτιο, όσο και η ηλικία του γιού της, που πλέον έχει αρχίσει να ενδιαφέρεται για το τι υπάρχει «εκεί έξω και πέρα από το φεγγίτη στο ταβάνι». Εξαιρετική ταινία. (του Άγγελου Πολυδώρου)
Η πρωταγωνίστρια, Μπρι Λάρσον, έλαβε αρκετά βραβεία, όπως για παράδειγμα το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου, BAFTA Α’ Γυναικείου Ρόλου, Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ηθοποιού σε δράμα, αλλά και Screen Actors Guild Α’ Γυναικείου ρόλου. Ενώ η ταινία έλαβε και δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ: Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας, χωρίς να κερδίσει όμως.
Η κινηματογραφική κοινότητα των Cine-teens κάνει πρεμιέρα των προβολών της το 2017 με μια ταινία αριστούργημα.
“Cine-teens”
ΤΙΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΕΣ ΠΑΜΕ ΣΙΝΕΜΑ
