Είναι εξόφθαλμη φρονώ η αμηχανία και ο τυχοδιωκτισμός – ας μου επιτραπεί – των ευρωπαϊκών κρατών, λόγω της υποβόσκουσας διπλωματικής διένεξης με την Τουρκία με αφορμή την πολιτική εκστρατεία που θέλει, να διεξαγάγει η Άγκυρα μεταξύ των Τούρκων μεταναστών στην Ευρώπη.
Υποχωρητική μέχρι πρότινος απέναντι στις απαιτήσεις, απειλές και εκβιασμούς του Τούρκου προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αναφορικά με την τύχη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων μεταξύ Ε.Ε/Τουρκίας, το ζήτημα της εκχώρησης της βίζας και τις προσφυγικές-μεταναστευτικές ροές (αγνώστου εθνικής προελεύσεως) αναδιπλώνεται, σήμερα, υπό το βάρος των σωρευτικών συνεπειών της δυσερμήνευτης πολιτικής της, στη διαχείριση-αντιμετώπιση του προσφυγικού-μεταναστευτικού ζητήματος και των συνακόλουθων πολιτικών, επικοινωνιακών εντυπώσεων ενόψει των επικείμενων εθνικών εκλογών στις χώρες τους.
Ζούμε στον αιώνα (21ος) του εξευτελισμού των λέξεων και της περιφρόνησης των οικουμενικών αξιών. Αιωνόβιοι ευρωπαϊκοί θεσμοί και ιδέες, στη βάση των οποίων σφυρηλατήθηκαν αναρίθμητες γενεές ανθρώπων, καταρρέουν κάτω από την μηδενιστική λαίλαπα της εποχής και την άνευ προηγουμένου απαξίωση, που καθημερινά εισπράττουν τα θεσμικά όργανα της ευρωπαϊκής οικογένειας, αναζητώντας μάταια το στίγμα της ιστορικής δικαίωσης της ως αξιόπιστου, διαμεσολαβητικού παράγοντα και ισχυρού παίκτη στη σκακιέρα της διεθνούς δικαιοταξίας.
Σε κάθε περίπτωση δε διέλαθε της προσοχής μας, ότι είναι η ίδια η Ευρώπη, η οποία μέχρι «χθες», εν μέσω ενός καταρράκτη εύλογων αμφιβολιών ως προς τα πραγματικά κίνητρα της πολιτικής δράσης – σε επίπεδο πρωτοβουλιών – των ισχυρών ευρωπαϊκών κρατών, περιέφερε άβουλα την διάτρητη ύπαρξή της ανάμεσα στα σταυροδρόμια του μίσους των τζιχαντιστών και, τον διπλωματικό τακτικισμό του ευφάνταστου, αλαζόνα «σουλτάνου», αδιαφορώντας για τις απειλές και τις αεροπορικές και όχι μόνο παραβιάσεις στο Αιγαίο, ήτοι των ευρωπαϊκών συνόρων…!
Xρήστος Κ. Μακρίδης
Εκπαιδευτικός-Καθηγητής Μ.Ε.
Πολιτικός Επιστήμων-Τεχ.Γεωπόνος-Παιδαγωγός
