Η Μουσική Εκπαίδευση στη χώρα μας είναι παραδομένη αποκλειστικά στα χέρια των ιδιωτών. Αν εξαιρέσουμε το Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης δεν υπάρχει κανένα Εκπαιδευτικό Ίδρυμα στη χώρα μας, που να παρέχει δωρεάν Εκπαίδευση από τα πρώτα παιδικά χρόνια ως την απόκτηση της απαιτούμενης επαγγελματικής επάρκειας, για όποιον θέλει να γίνει επαγγελματίας εκτελεστής μουσικού οργάνου.
Η ανάγκη για αυτές τις μουσικές σπουδές είναι διευρυμένη ακόμα και στα χρόνια της κρίσης. Χαρακτηριστικό είναι ότι υπάρχουν πάνω από 1000 Ωδεία και Μουσικές Σχολές σε όλη την Ελλάδα που εποπτεύει τη λειτουργία τους το Υπουργείο Πολιτισμού. Σε αυτά τα Ωδεία και Σχολές που είναι Ιδιωτικά, εκτός από 100 περίπου Δημοτικά Ωδεία, σπουδάζουν δεκάδες χιλιάδες παιδιά και νέοι που για να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους σε ένα όργανο χρειάζονται πάνω από 10 χρόνια, πληρώνοντας δεκάδες χιλιάδες ευρώ για δίδακτρα, εξέταστρα, όργανα, βιβλία, αναλώσιμα. Απ’ αυτές τις τεράστιες δαπάνες δεν εξαιρούνται και τα Δημοτικά Ωδεία που λειτουργούν σε καθεστώς ανταποδοτικότητας.
Ο τρόπος λειτουργίας αυτής της εκπαίδευσης στη χώρα μας αποκλείει χιλιάδες παιδιά που έχουν τη διάθεση να ασχοληθούν με την εκμάθηση ενός οργάνου.
Συγχρόνως δημιουργεί ασφυκτικές συνθήκες εργασίας για τους δασκάλους στα Ωδεία. Εξευτελιστικά ωρομίσθια για τις γνώσεις που απαιτούνται, απλήρωτη εργασία, πληρωμή με κουπόνια super market. Απ’ αυτή την κατάσταση δεν εξαιρούνται ούτε τα μεγάλα Ωδεία της χώρας, ούτε τα Δημοτικά Ωδεία.
Ειδικότερα στα Δημοτικά Ωδεία που και αυτά λειτουργούν με δίδακτρα, μειωμένα συγκριτικά με τα Ιδιωτικά, υπάρχουν και ειδικά προβλήματα. Όπου δεν υπάρχει μόνιμο προσωπικό η κατάσταση για τους εργαζόμενους Καθηγητές είναι βάρβαρη. Εργασία με ανταποδοτικές Συμβάσεις στις οποίες τα χαμηλά δίδακτρα που πληρώνει ο γονιός, πρέπει να καλύψουν την αμοιβή του καθηγητή, το σύνολο της ασφάλισής του, και ένα μέρος να καλύψει τις ανάγκες του Ωδείου σε γραμματειακή υποστήριξη, σε καθαρισμό, πληρωμή των Θεωρητικών κ.ά. Μ’ αυτό τον τρόπο τo ωρομίσθιο των εργαζομένων δασκάλων οδηγείται σε εξευτελιστικά επίπεδα.
Η σχέση αυτών των Ωδείων με τους Ο.Τ.Α. δημιουργεί και ειδικότερα προβλήματα. Συγκεκριμένα οι εργαζόμενοι Καθηγητές σε αυτά εργάζονται με το ωράριο των Δημοτικών υπαλλήλων που είναι 40 ώρες εβδομαδιαία χωρίς να υπολογίζονται οι ιδιαιτερότητες που έχει αυτή η εργασία, αλλά και το ωράριο που ισχύει για τους Εκπαιδευτικούς στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Δηλαδή, η εργασία που απαιτείται για την προετοιμασία του μαθήματος για τις συναυλίες που ενισχύουν το εκπαιδευτικό έργο.
Ήδη γι’ αυτό το ζήτημα υπάρχει συγκεκριμένη αναφορά από Συνδικαλιστική οργάνωση των μουσικών στους Δήμους (ΠΕΜ-ΟΤΑ).
Τέλος, να αναφέρουμε ότι η ευθύνη του Υπουργείου είναι ακόμα μεγαλύτερη αν υπολογίσουμε ότι παρά τις αντίξοες συνθήκες που αναφέραμε παραπάνω, στη χώρα μας υπάρχει ένα πολύ σημαντικό καλλιτεχνικό δυναμικό που έχει βγει απ’ αυτές τις σχολές. Μάλιστα, ένα μέρος του έχει διακριθεί σε Διεθνές επίπεδο. Αυτό δείχνει τις δυνατότητες που υπάρχουν για τη χώρα μας, αν δοθούν οι ευκαιρίες για συστηματικές σπουδές σε χιλιάδες ταλαντούχους νέους και παιδιά που έχουν τη διάθεση, αλλά αποκλείονται λόγω οικονομικής αδυναμίας των οικογενειών τους.
Ήδη υπάρχει συγκεκριμένη πρόταση από Συνδικαλιστική οργάνωση (Π.Μ.Σ.) την οποία στηρίζει και η Παγκόσμια Συνδικαλιστική οργάνωση των Μουσικών (F.I.M.).
Ερωτάται η κ. Υπουργός, αν θα πάρει μέτρα:
Για τη συγκρότηση Δημόσιου και Δωρεάν συστήματος εκμάθησης μουσικών οργάνων από τα πρώτα παιδικά χρόνια, το οποίο να οδηγεί όσους έχουν τo ενδιαφέρον και το καλλιτεχνικό επίπεδο σε Πανεπιστημιακές σπουδές.
Για την κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας στα Δημοτικά Ωδεία (ανταποδοτικές συμβάσεις) και την εναρμόνιση του ωραρίου εργασίας των δασκάλων των Δημοτικών Ωδείων με τα ωράρια των εκπαιδευτικών του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος, όπως αρμόζει στο χαρακτήρα της εργασίας τους.
Οι Βουλευτές
Σάκης Βαρδαλής
Χρήστος Κατσώτης
Νίκος Καραθανασόπουλος
Γιώργος Λαμπρούλης
Διαμάντω Μανωλάκου
Σταύρος Τάσσος
