Είναι ευτύχημα φρονώ για το μέλλον της χώρας, ότι σε πείσμα όσων επιβουλεύονται την πολιτική σταθερότητα, η ελληνική κοινωνία διαγράφει (δίχως όμως να απεμπολήσει τη δράση των πρωταγωνιστών του εμφυλίου) το τελευταίο στάδιο της μετεμφυλιακής πολιτικής της εξέλιξης.
Η αγωνία και ο προβληματισμός της ελληνικής κοινωνίας σήμερα, επικεντρώνεται στην υπέρβαση των ιδεολογικών αγκυλώσεων και των ιστορικών λαθών του πολιτικού παρελθόντος. Συνεπώς κάθε απόπειρα ανάλυσης του πολιτικού τοπίου και των όσων διεργασιών υφίστανται ή αναπτύσσονται στην κεντρική πολιτική σκηνή, σήμερα, είναι και παραμένει σχηματική, περιοριστική και παραμορφωτική, άλλως αναχρονιστική και καταδικαστέα, όταν αυτή θεμελιώνεται στη βάση των διαιρετικών τομών και των διχαστικών αντιλήψεων, με αιχμή το γνωστό αντιδεξιό σύνδρομο και τα αντίστοιχα μετεμφυλιακά ακραία συναισθήματα!!!
Άλλωστε η ανάδειξη μιας τέτοιας διαιρετικής λογικής, ήτοι δεξιάς-αντιδεξιάς σε κεντρική διαχωριστική τομή, με υπαιτιότητα εκείνων των πολιτικών οργανισμών που μετέρχονται διαχρονικά και γοητεύονται σταθερά από τέτοιου είδους πρακτικές, προσκρούει νομοτελειακά στην κάθετη άρνηση, την παγερή αδιαφορία και στην καταδίκη των νέων πολιτών!!! Είναι βέβαιο ότι το αντιδεξιό σύνδρομο, σήμερα, δε μπορεί για προφανείς ιστορικούς λόγους, (νομιμοποίηση του Κ.Κ.Ε. και περίοδος ιστορικού συμβιβασμού με αιχμή τη συγκυβέρνηση του 1989), να αποτελέσει τη βάση ενός νέου, στέρεου ιδεολογικοπολιτικού εγχειρήματος!!! Γιατί η ζώσα πολιτική πραγματικότητα, αναδεικνύει περίτρανα μια αδήριτη πολιτική αλήθεια!!! Ήτοι ότι το αντιδεξιό σύνδρομο που δεκαετίες πριν έθρεψε κοινωνικές, κομματικές και πολιτικές συνειδήσεις (με την ανοχή πάντα και την πλήρη ιδεολογική υποταγή, παραίτηση της απ’ εδώ πλευράς!!!), προσδιόρισε εκλογικά αποτελέσματα και καθόρισε πολιτικές περιόδους, έχει νομοτελειακά και από πολλού, διαρραγεί (βλ. αποτελέσματα φοιτητικών & σπουδαστικών εκλογών με σαφή κι’ αδιαμφισβήτητη υπεροχή της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ) στη συνείδηση των νέων πολιτών της χώρας!!!
Σε κάθε περίπτωση, παρά την προσπάθεια των τυμβωρύχων της πολιτικής ιστορίας, των διαχειριστών των πατριωτικών συμβόλων και των θλιβερών νοσταλγών του χθες να προσδώσουν ξανά, στο αντιδεξιό σύνδρομο, ένα απαραίτητο, διαχρονικό, ιδεολογικό, πολιτικό στίγμα, οι συντεταγμένες του πολιτικού συστήματος άλλαξαν ανεπιστρεπτί!!! Η ελληνική κοινωνία σήμερα, αντί της απόκλισης των δύο άκρων, έξω από τους νόμους της πολιτικής αδράνειας, προτάσσει την πολιτική συνεργασία, την πολιτική σύνθεση, τις ιδεολογικοπολιτικές και προγραμματικές συγκλίσεις. Σε κάθε περίπτωση η μεταλλαγή της είναι ουσιαστική και η βαθμιαία μείωση της ισχύος του αντιδεξιού συνδρόμου, αν μη τι άλλο, υποδηλώνει τη βαθιά ρήξη στις δομές και στη συνέχεια του παραδοσιακού ανταγωνισμού των βασικών πόλων του πολιτικού συστήματος!!! Γι’ αυτό οι πολίτες λένε όχι σ’ ένα νέο, συλλογικό, ιδεολογικό παραλήρημα γεμάτο αυταπάτες και στα ψευτοδιλήμματα του αντιδεξιού συνδρόμου, που γεννούν νέους κύκλους χαμένων κοινωνικών ευκαιριών και μειωμένων πολιτικών, εθνικών προσδοκιών. Τάσσονται με το μέλλον και την ελπίδα, που λειτουργεί ανανεωτικά και ανατροφοδοτικά στην καθημερινή πολιτική διαδικασία, αλλά και την ανοιχτή προοπτική της χώρας στο χωροχρόνο…..
Χρήστος Κ. Μακρίδης
Εκπαιδευτικός – Καθηγητής Μ.Ε.
Πολιτικός Επιστήμων – Τεχ.Γεωπόνος – Παιδαγωγός
