Την ώρα που η χύτρα κοχλάζει και ελλοχεύει ο κίνδυνος κοινωνικής αντίδρασης, την στιγμή που η χώρα αναζητεί λυτρωτική διέξοδο και πυξίδα πορείας για τον επαναπροσδιορισμό της στο μέλλον, την ώρα που οι χονδρέμποροι των εθνών παίζουν στα ζάρια -δίκην παγκόσμιας χρηματιστηριακής μετοχής- την τύχη της χώρας, ένα ερώτημα θέτει ο μέσος υποψιασμένος Έλληνας πολίτης:
Γιατί απέχουν σήμερα οι σκεπτόμενοι ακαδημαϊκοί ήτοι αυτή η διακριτή και εξαίρετη κοινωνική ομάδα, άλλως γιατί οι σεβαστοί πνευματικοί μας δάσκαλοι (μόνο ευγνωμοσύνη και σεβασμό τρέφω προσωπικά έναντι των ακαδημαϊκών μου δασκάλων) ήτοι οι ιεροφάντες του αναλυτικοσυνθετικού λόγου με την δεδομένη διανοητική επιρροή, έχουν σήμερα στους χαλεπούς καιρούς, ελάχιστο αν όχι μηδενικό πολιτικό αντίκτυπο στην καθημερινότητα της ελληνικής κοινωνίας?
Μήπως γιατί σήμερα, πολλοί εξ’ αυτών των πνευματικών ταγών της ελληνικής κοινωνίας εννοούν ότι, η αποστολή ενός πνευματικού ανθρώπου εξαντλείται σε μια συνέντευξη στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, μια ανάρτηση στο διαδίκτυο, τη συγγραφή ενός βιβλίου, μια δημοσίευση ή μια εισήγηση σε κάποιο επιστημονικό περιοδικό ή αντίστοιχο συνέδριο?
Αν ναι, τότε, σε κάθε περίπτωση φρονώ ότι, σφάλλουν!!! Η ελληνική κοινωνία τους θέλει μπροστάρηδες ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας ή κυβερνητικής αυθαιρεσίας με αιχμή τον στοχαστικό, ερμηνευτικό, ανασυνθετικό, κριτικό, αφυπνιστικό κι’ ανεξάρτητο λόγο τους. Τους θέλει αδιάλειπτα άξιο παράδειγμα προσοχής και λόγου, σταθερό σημείο αναφοράς στον αγώνα της για κοινωνική απελευθέρωση και πολιτική χειραφέτηση, από τον εσμό των δογμάτων της περίεργης, αν μη τι άλλο, εποχής μας….!!!
Πολιτικός Επιστήμων – Τεχ.Γεωπόνος – Παιδαγωγός
