Διατρέχοντας την επαρχία της χώρας, νιώθεις την υστέρηση και την εγκληματική αδιαφορία εκείνων των κυβερνήσεων, που πέρασαν από τον τόπο και λόγω ιδεοληψιών και ιδεολογικοπολιτικών αγκυλώσεων, παρέλειψαν το αυτονόητο εθνικό και κοινωνικό τους καθήκον. Βλέπεις περιοχές άλλοτε πλούσιες κι’ αναπτυσσόμενες με σημαντική συμβολή στην εθνική οικονομία, να φθίνουν και να υποχωρούν υπό το βάρος των πολλαπλών κοινωνικοοικονομικών αδιεξόδων, (στην εποχή των μνημονίων το πρόβλημα της αποβιομηχανοποίησης οξύνεται και επιτείνεται διαρκώς), της καταγεγραμμένης αναλγησίας και των παραλείψεων του υδροκεφαλικού, αθηνοκεντρικού κράτους. Αντιλαμβάνεσαι τους εγκαταλελειμμένους κάμπους της ενδοχώρας, με χωριά έρημα και νοικοκυριά που αργοσβήνουν υπό το βάρος της ανέλεγκτης δημογραφικής συρρίκνωσης, της ραγδαίας μετανάστευσης των προσοντούχων νέων πτυχιούχων, της αποδιάρθρωσης του πρωτογενούς τομέα παραγωγής, της αυξανόμενης ανεργίας και της συνακόλουθης φτώχειας που επέφερε νομοτελειακά, ο απίστευτος κι’ ακατάσχετος πολιτικός λαϊκισμός των τελευταίων δεκαετιών!!!
Απέναντι σ’ αυτή την αρνητική εικόνα, σ’ αυτό το κλίμα καθολικής υποχώρησης, στο επίπεδο των τοπικών κοινωνιών, καταγράφονται πολλές και σημαντικές εστίες ποιοτικής αντίστασης. Η ελληνική επαρχία βρίθει από πρωτοβουλίες, που στόχο έχουν την κινητοποίηση όλων των κοινωνικά ενεργών πολιτών ήτοι όλων εκείνων των ανθρώπων, οι οποίοι πλημμυρίζουν από ασίγαστο πάθος για την σωτηρία των πόλεων και των χωριών τους με αιχμή την κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη, την ανάδειξη-διάσωση του τοπικού πολιτισμού και την προστασία της τοπικής χλωρίδας-πανίδας. Οι πολίτες της ελληνικής επαρχίας, σε πείσμα των ποικιλόμορφων δεινών της ζωής τους, ωθούμενοι από ένα ανιδιοτελές και ταυτόχρονα υψηλό όραμα-κίνητρο ήτοι αυτό της τοπικής αναγέννησης, τολμούν, μοχθούν κι’ ανοίγουν νέους δρόμους επικοινωνίας στο σύγχρονο κοινωνικό, πολιτισμικό και οικονομικό γίγνεσθαι. Εκεί η μελαγχολία, παρά τον ακήρυκτο πόλεμο με τις καθημερινές αντιξοότητες και τις πολλαπλές στερήσεις, σμίγει με το χαμόγελο της ελπίδας και την απόφαση των πολιτών για οικονομική και κοινωνική δράση σε μια οικεία, μοναδική και ξεχωριστή οντότητα. Εκεί η χώρα, έχει να αναδείξει έργο καινοτόμο, που ξεπερνά τα συνήθη στερεότυπα. Πρωτοβουλίες με φαντασία και ευαισθησία που δεν φαντάζονται -οι εγκλωβισμένοι από χρόνια στα τείχη της συνήθειας, της διαχείρισης και της καθημερινής αδράνειας- εκφραστές και εκπρόσωποι του υδροκεφαλικού αθηνοκεντρικού κράτους!!!
Στο όνομα των κοινών πολιτιστικών και ιστορικών τους καταβολών, χωρίς απαιτούμενη ιδεολογικοπολιτική συγγένεια ή λοιπές εξαρτήσεις, με άξονα αναφοράς μια νέα κουλτούρα σύνθεσης πολλώ δε μάλλον τη σταθερή προσήλωση στο κοινό τους μέλλον, διαμορφώνουν καθημερινά με πεποίθηση νησίδες ατομικής, κοινωνικής και πολιτικής αξιοπρέπειας. Η ελληνική επαρχία όπως η ίδια η ιστορία του τόπου μαρτυρεί, πλήρωσε και πληρώνει βαρύ αναπτυξιακό φόρο συνεπεία της ασυλλόγιστης-απολιτικής στάσης του υπερφίαλου και διεφθαρμένου αθηνοκεντρικού κράτους, αλλά και των μετρίων πολιτικών της εκπροσώπων που με ασύλληπτη κι’ ασύγγνωστη πολιτική αφέλεια, επιμένουν ακόμη σε μια ατελέσφορη, αναποτελεσματική, κοντόθωρη, αντιαναπτυξιακή πολιτική. Που “πνίγουν” στη δική τους πολιτική ανυπαρξία (αναντίρρητα σε κάθε πολιτικό οργανισμό υπάρχουν οι ποιοτικές εξαιρέσεις, άλλως εκείνες οι φωτεινές οντότητες με τον ανήσυχο, οραματικό, υπερβατικό, αποκρυσταλλωμένο, σύγχρονο ιδεολογικοπολιτικό λόγο) και ασημαντότητα, το μέλλον των παιδιών της και των επόμενων γενεών!!!
Στους σημερινούς χαλεπούς καιρούς (μνημόνια, ανεργία, χρέος, ελλείμματα, φτώχεια, επενδυτική άπνοια, μηδενική ανάπτυξη, μετανάστευση, αποδόμηση κοινωνικού κράτους, κλπ) η ελληνική επαρχία, έχει ανάγκη από ένα νέο, συλλογικό, εθνικό όραμα, όχι από εθνικές οφθαλμαπάτες. Θέλει, απαιτεί και προτάσσει τον κοινωνικοπολιτικό μετασχηματισμό και την κοινωνικοοικονομική ανασυγκρότησή της έξω από τακτικές πολιτικής διαχείρισης, στοχεύοντας έτσι στη ρήξη και την ανατροπή των δομών εκείνων, που εμποδίζουν καθημερινά την εξέλιξη και την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Κλειδί σε μια τέτοια πορεία εξέλιξης, είναι ο διοικητικο-θεσμικο-πολιτικός εκσυγχρονισμός της χώρας (ευχή όλων όπως η επικείμενη συνταγματική αναθεώρηση συμπεριλάβει γενναίες και μείζονες μεταρρυθμίσεις, πολλώ δε μάλλον δεν πέσει θύμα των ποικίλων ιδεοληψιών των κυβερνώντων και της άρνησης (?) της αντιπολίτευσης) σε κάθε έκφραση της κοινωνικής, οικονομικής, πολιτικής δράσης και της δημόσιας ζωής του τόπου. Το χώρο της περήφανης ελληνικής περιφέρειας, με τις μοναδικές φυσικές ομορφιές και το ασύλληπτης πολιτισμικής αξίας ανθρώπινο δυναμικό, μπορούμε να τον αναδείξουμε μόνο αν εργαστούμε όλοι μαζί, έτοιμοι να απολογηθούμε στις επόμενες γενεές για την παραγωγή ή μη του συγκεκριμένου έργου στο χώρο της οικολογίας, του πολιτισμού, της παιδείας, της οικονομίας, της κοινωνίας, της πολιτικής και της αυτοδιοίκησης. Σε ότι δηλαδή συνιστά τον χώρο της κοινωνικής ευθύνης και συνείδησης του καθενός…..!!!!!
Πολιτικός Επιστήμων – Τεχ.Γεωπόνος – Παιδαγωγός
