“Η Ελλάδα πρέπει να πρωταγωνιστεί για τον πολιτισμό. Η Ελλάδα, αυτό είναι η κληρονομιά της, αυτό είναι η περιουσία της και αν το χάσουμε αυτό δεν είμαστε ΚΑΝΕΙΣ”, είχε πει κάποτε η Μελίνα Μερκούρη μα φαίνεται πως ήδη είμαστε ο ΚΑΝΕΙΣ που είπε.
Η αγάπη και ο σεβασμός προς τον συνάνθρωπο έχουν πάει περίπατο και στη θέση τους έχουν έρθει η αγένεια κι η αδιαφορία. Τουλάχιστον αυτό μπορούμε να συμπεράνουμε στην περίπτωση της Σκύδρας, δυστυχώς όμως όχι μόνο σ’ αυτή, βγαίνοντας απλά μια βόλτα έξω στην όμορφη κατά τα άλλα πόλη.
Σχεδόν σε όλες τις ράμπες αναπήρων των πεζοδρομίων θα δεις σταθμευμένα οχήματα αδιαφορώντας αν κάποιος συνάνθρωπός μας με κινητική αναπηρία χρειαστεί κάποια από αυτές. Βέβαια, δε θα τα καταφέρει. Δε θα μπορέσει ούτε να ανέβει στο πεζοδρόμιο αν το επιθυμεί, αλλά ούτε και να κατέβει από αυτό. Κι αυτό γιατί ο συμπολίτης του δεν ήθελε να κουραστεί παρκάροντας το αυτοκίνητό του λίγο πιο μακριά και περπατώντας μετά λίγα μέτρα! Μάλλον φαίνεται πως πέρα από την ταλαιπωρία στην οποία θα υποβάλλει τον άνθρωπο στο καροτσάκι δεν δύναται να αντιληφθεί πως σε μια κωμόπολη σαν τη Σκύδρα όπου ο ένας ξέρει τον άλλον, πολύ πιθανό είναι παρκάροντας στην ράμπα αναπήρων να δυσκολέψει τη ζωή κάποιου γνωστού του. Κι η εικόνα αυτή είναι καθημερινή!
Επίσης, καλό θα είναι κάποια στιγμή να αντιληφθούμε πως οι εν λόγω ράμπες δεν χρησιμοποιούνται μόνο από ΑΜΕΑ, αλλά και από μητέρες με καρότσια, αλλά και ηλικιωμένες γυναίκες με τα καρότσια γεμάτα ψώνια γυρνώντας από τη λαϊκή αγορά.
Σε πεζοδρόμια πολυσύχναστα, αλλά και λιγότερο πολυσύχναστα θα δεις την εικόνα αυτή! Ακόμα και μπροστά από το Δημαρχείο, κεντρικότατο σημείο της πόλης, το οποίο εξυπηρετεί καθημερινά αμέτρητους πολίτες… Όχι μόνο αρτιμελείς!
Κι όλα αυτά πάντα λίγα μέτρα μακριά από το Αστυνομικό Τμήμα της Σκύδρας!
Μάλλον αν δεν είσαι… αρτιμελής δεν δικαιούσαι ούτε μια απλή ανθρώπινη βόλτα!
Δείτε παρακάτω τις φωτογραφίες που τράβηξα από τη σημερινή πρωινή μου βόλτα στην πόλη της Σκύδρας:
πηγή : http://toblogtonefivon.blogspot.gr/2017/05/blog-post.html
