Όπως είναι γνωστόν οι περισσότεροι άνθρωποι πορεύονται, συμμετέχουν και ενεργούν στο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι κάθε φορά με βάση τις παραστάσεις, τα ιδεολογικοπολιτικά πιστεύω, τις παραδοσιακές κομματικές ταυτίσεις και τα γνωστικά εργαλεία της αναλυτικής τους σκέψης. Έχοντας λοιπόν ως άξονα αναφοράς την οικογενειακή τους παράδοση και την αυστηρή προσωπική τους θεώρηση, τοποθετούνται κριτικά απέναντι στα γεγονότα και τα πρόσωπα της ιστορίας, που στο πρόσφατο αιματηρό παρελθόν σφράγισαν ανεξίτηλα τον ιστορικό χρόνο και τραυμάτισαν αναίτια το σώμα και την ψυχή της ελληνικής κοινωνίας. Υπ΄αυτή την έννοια, έχοντας να θυμηθώ διώξεις και θύματα από τις δύο πλευρές της οικογένειάς μου, δίχως όμως κατ΄ελάχιστο να απεμπολώ την ιδεολογική μου ταυτότητα και την διαδρομή προσωπικών αγώνων, τολμώ υπερβαίνοντας τη στενότητα που επιβάλλει η συναισθηματική ταύτιση και η οικογενειακή παράδοση, να παραθέσω τις παρακάτω ταπεινές σκέψεις.
Ας γίνει η σημερινή ημέρα αφορμή και αιτία για ατομική, κοινωνική και εθνική περισυλλογή, ήτοι όπως αρμόζει προς εκείνους που σήμερα τιμούμε, προκειμένου έτσι με νηφαλιότητα, σύνεση και ψυχραιμία, με γνώμονα το κοινό ιστορικό μας μέλλον, να οδηγηθούμε στην κατανόηση και την ερμηνεία των επιμέρους γεγονότων της επίδικης αυτής ιστορικής περιόδου. Μια εποχή, που ως γνωστόν άφησε ανεπούλωτες πληγές στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας και συνακόλουθα λειτούργησε σε βάρος της εθνικής ενότητας, του εθνικού φρονήματος και της κοινωνικής συνοχής. Σε κάθε περίπτωση, επιβάλλεται να πορευτούμε από κοινού με εμπιστοσύνη στο μέλλον. Να χαράξουμε νέα πορεία ευθύνης με οδηγό την ιστορική μνήμη αυτής της θλιβερής περιόδου. Να διδαχτούμε από την εμφύλια σύρραξη και τον ανείπωτο αδελφοκτόνο σπαραγμό. Να σφυρηλατήσουμε εντέλει, ένα αίσθημα άδολου πατριωτισμού με αιχμή την αυταπάρνηση και την πίστη στις εθνικές αξίες, τη σωφροσύνη, την ισχυρή θέληση και την συνεπή στάση απέναντι στα σύγχρονα φαινόμενα πατριωτικής σήψης και σύνολης απειλής για την εθνική μας υπόσταση, συνέχεια και προοπτική.
Το μεγάλο εθνικό διακύβευμα της εποχής με τις ανοιχτές απειλές (εκκρεμή εθνικά ζητήματα, κλιμακούμενη φτώχεια, δημογραφική συρρίκνωση, μετανάστευση πτυχιούχων, πλειστηριασμοί λαϊκών οικιών) για την κοινωνική συνοχή, τη χώρα και το έθνος, δεν αφήνει περιθώρια πολλών παρερμηνειών, ούτε δικαιολογεί αναβολές, μεμψιμοιρίες και ολιγωρίες σε κανένα. Το μέλλον επιτάσσει σύνθεση, ενότητα και ομοψυχία, όχι κοινωνικό και εθνικό διχασμό. Δεν περισσεύει κανείς. Η πατρίδα είναι πάνω απ΄όλα!
*** Πολιτικός Επιστήμων – Τεχ.Γεωπόνος – Παιδαγωγός
