Στην Ελλάδα της αρπαχτής κυριαρχούσαν τα τσιμπούρια. Στην Ελλάδα που οικοδομούμε εμείς, θα κυριαρχήσουν οι μέλισσες
Ο Αν. υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Γιάννης Τσιρώνης, τοποθετήθηκε σήμερα στην Βουλή, κατά την Συνεδρίαση για τον προϋπολογισμό.
Ακολουθεί η τοποθέτηση του Αν. Υπουργού, Γιάννη Τσιρώνη
Αξιότιμες κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Χαίρομαι πολύ που μιλάω ακριβώς μετά τον προλαλήσαντα (Κώστα Σκανδαλίδη), γιατί φαίνεται από διαίσθηση διέγνωσα αυτά τα μυθεύματα, τα οποία συνέχεια αναπαράγονται και τα οποία θα καταρρίψω.
Σήμερα, λοιπόν, συζητάμε τον τρίτο Προϋπολογισμό της δικής μας Κυβέρνησης και τον τρίτο που θα εκτελεστεί γιατί, βλέπετε, επί των ημερών του διαπλεκόμενου και φαύλου καθεστώτος το βασικό χαρακτηριστικό των προϋπολογισμών ήταν ότι άλλα γράφονταν, άλλα σχεδιάζονταν και άλλα γίνονταν. Αυτές οι φαύλες κυβερνήσεις το έκαναν αυτό όχι γιατί αστοχούσαν σε επίπεδο σχεδιασμού σε σχέση με το αποτέλεσμα, αλλά γιατί έπρεπε ανάμεσα στους σχεδιασμούς τους και στην εκτέλεση να παρεμβληθούν πελατειακές εξυπηρετήσεις.
Πρώτα απ’ όλα έπρεπε να εξυπηρετηθούν οι «μπράβοι και οι κονδυλοφόροι» που «τάιζαν» τον λαό ότι όλα βαίνουν καλώς, όπως λέει ο ποιητής μας, ο Μανώλης Ρασούλης. Έπρεπε να εξυπηρετηθούν οι δήθεν επιχειρηματίες, αυτοί που δεν έβαλαν ούτε ένα ευρώ από την τσέπη τους και με ξένα κόλλυβα πήγαιναν τα κέρδη στις «off shore» και τις ζημίες στον ελληνικό λαό. Κι έπρεπε, βέβαια, να μπει σε ομηρία ο ελληνικός λαός. Τριάντα και σαράντα χρόνια έκαναν τα πολεοδομικά σχέδια, με αποτέλεσμα ο κόσμος, ειδικά οι κατατρεγμένοι και οι φτωχοί, οι πολίτες ενός κατώτερου θεού στη Μάνδρα, να χτίζουν σε αυθαίρετα, σε μπαζωμένα ρέματα -όπου έχτιζε βέβαια και η πολιτεία- και να νιώθουν διαρκώς και όμηροι του κάθε δημάρχου. Ένιωθαν όμηροι για να βρει δουλειά το παιδί τους, γιατί έπρεπε να μεσολαβήσει κάποιος Υπουργός, ο οποίος να έχει το θράσος μετά να λέει «Μαζί τα φάγαμε», διότι αυτή ήταν η ομηρία.
Για να «ταΐζονται», λοιπόν, όλα αυτά τα αντιπαραγωγικά, οι προϋπολογισμοί δεν έβγαιναν ποτέ. Θα αναρωτηθεί κάποιος «αφού δεν έβγαιναν ποτέ, πώς λειτουργούσε η Ελλάδα;». Μα, ήταν απλό το πώς λειτουργούσε. Λειτουργούσε τρώγοντας τις σάρκες της.
Πρώτα απ’ όλα φαγώθηκαν τα λεφτά, τα αποθεματικά όλων των ταμείων από το 1951 και μετά που μπήκαν στην Τράπεζα της Ελλάδος. Τα ξέρετε, τα ξέρουμε. Μην τα επαναλαμβάνουμε. Μιλάμε για ασφαλιστικό, χωρίς αποθεματικό. Διότι ο βασικότερος πυλώνας ενός ασφαλιστικού είναι τα αποθεματικά και οι τόκοι τους φυσικά. Αν χαθούν, τι συζητάμε;
Ύστερα, βέβαια, κατασπαταλήθηκε με εγκληματικό τρόπο το περιβάλλον. Το πιο πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο αυτής της χώρας, το μοναδικό περιβάλλον, κατασπαταλήθηκε, πάνω σε ένα μύθευμα της δήθεν ανάπτυξης.
Εμείς οι Οικολόγοι Πράσινοι ανέκαθεν λέγαμε ότι αυτή η ανάπτυξη που σκοτώνει το περιβάλλον είναι ανάπτυξη της αρπαχτής. Δυστυχώς, δικαιωθήκαμε το 2009, γιατί μέχρι τότε υπήρχε το παραμύθι «περιβάλλον ή ανάπτυξη».
Μετά κατασπαταλήθηκαν και οι ευρωπαϊκοί πόροι, οι οποίοι μοιράστηκαν με «κατάλληλο» τρόπο, όπως θα πω αμέσως μετά.
Αφού τελείωσαν όλα αυτά και δεν έφταναν βέβαια για το αδηφάγο, παρασιτικό αυτό συνονθύλευμα δήθεν εξουσίας, άρχισε φυσικά μετά να εκτινάσσεται και ο δανεισμός και ο δημόσιος και φυσικά του κόσμου με τα εορτοδάνεια -τα γνωρίζετε- και με άλλες τέτοιες αντιπαραγωγικές και καταναλωτικές συνήθειες που «κοίμιζαν» ότι δήθεν η Ελλάδα βγαίνει από την κρίση και έχει ΑΕΠ. Όμως, τι ΑΕΠ; Και από πού ΑΕΠ;
Επιτρέψτε μου τώρα να φέρω δύο παραδείγματα από τη δική μου αρμοδιότητα. Τις τελευταίες πενταετίες, σε κάθε πενταετές πρόγραμμα μπαίνουν στην Ελλάδα περίπου 20 δισεκατομμύρια στον αγροτικό τομέα. Ειδικότερα την πενταετία 2004 με 2009 -θα αναφέρω ειδικά αυτήν όχι γιατί έχω κάτι με αυτούς τους ανθρώπους, αλλά διότι είναι πριν την κρίση- μπήκαν 20 δισεκατομμύρια περίπου. Αν δείτε το ΑΕΠ το αγροτικό αυτά τα χρόνια, θα διαπιστώσετε ότι έπεσε κατά 22%, από τα 10 περίπου δισεκατομμύρια στα 7 δισεκατομμύρια. Σημειώθηκε 22% απώλεια του ΑΕΠ.
Και ρωτάω πολύ απλά κάθε λογικό άνθρωπο: Πώς είναι δυνατόν σε έναν τομέα να πέφτουν 20 δισεκατομμύρια και να χάνονται τα άλλα 7 με 8 δισεκατομμύρια από μείωση του ΑΕΠ; Τι έγιναν αυτά τα λεφτά; Γιατί έφευγε ο κόσμος από το αγροτικό επάγγελμα με τόσο μεγάλη εισροή κεφαλαίων;
Θα αναφέρω και ένα δεύτερο παράδειγμα. Να θυμηθούμε τα πρόστιμα που πλήρωνε η Ελλάδα επειδή τα λεφτά των αγροτικών πόρων πήγαιναν είτε τσαπατσούλικα είτε πελατειακά, με αποτέλεσμα να έχουμε δισεκατομμύρια πρόστιμα μετά; Ενώ επί των ημερών μας ούτε 1 ευρώ δεν έχει χαθεί, ούτε 1 ευρώ πρόστιμο δεν έχουμε φάει.
Άρα, εδώ μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν δύο βασικές διαφορές ανάμεσα στον Προϋπολογισμό τον δικό μας, τους προϋπολογισμούς γενικά τους δικούς μας, που γι’ αυτό βγαίνουν, και τους προϋπολογισμούς του προηγούμενου φαύλου καθεστώτος.
Το πρώτο είναι ότι νοικοκυρέψαμε τα οικονομικά μας και γι’ αυτό μπορούμε και τους υλοποιούμε. Και γι’ αυτό τα επίπεδα των επιτοκίων έφτασαν στα προ του 2006 επίπεδα. Γιατί αυτό καταδεικνύει την εμπιστοσύνη που δείχνει ο άλλος ο οποίος θα αγοράσει το ελληνικό ομόλογο. Και αυτό είναι ο υπέρτατος κριτής. Δεν έχει να κάνει ούτε με το τι λέει ο Πρωθυπουργός ούτε με το τι λέει ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ούτε κάθε άλλος εκπρόσωπος εδώ. Εκεί είναι αδιάψευστο. Το επιτόκιο δείχνει πού βρίσκεται η ελληνική οικονομία, τουλάχιστον έτσι το βλέπουν οι ξένοι.
Υπάρχει, όμως, και ένα δεύτερο, σημαντικότερο, το εάν αυτό γίνεται με το να κρατάμε την Ελλάδα όρθια. Και εδώ χαίρομαι που ο προηγούμενος ομιλητής μίλησε για την ανεργία, γιατί εγώ δεν θα μιλήσω για την ανεργία. Θα μιλήσω για την απασχόληση. Γιατί ακούμε συνέχεια αυτό το παραμύθι ότι η ανεργία, λέει, οφείλεται συνεχώς στο ότι φεύγει ο κόσμος έξω και ότι οι δουλειές είναι μερικής απασχόλησης των 400 ευρώ.
Πρώτα πρέπει να μιλήσουμε για το συνολικό ανθρώπινο δυναμικό. Η Ελλάδα το 2009 είχε συνολικό ανθρώπινο δυναμικό 5.125.000 ανθρώπους, πριν την κρίση. Τον Ιούνιο του 2012 το συνολικό εργατικό δυναμικό -όταν λέμε εργατικό, εννοούμε μαζί με αυτούς που δεν εργάζονται, με αυτούς που είναι εισοδηματίες, οι πάντες όλοι, αυτοί που δεν ενδιαφέρονται για δουλειά, αυτοί που δεν θέλουν, όλο το συνολικό ανθρώπινο δυναμικό- είχε πέσει στα 5 εκατομμύρια. Δηλαδή είχαν φύγει από τη χώρα 125.000 άνθρωποι. Από τότε που ξεκίνησε η κρίση μέχρι τον Ιούνιο του 2012 έφυγαν 125.000 άνθρωποι. Μέχρι τον Δεκέμβρη του 2014 είχαν φύγει άλλες 84.000 άνθρωποι και το ανθρώπινο δυναμικό της χώρας έπεσε στα 4.016.000 ανθρώπους. Χάσαμε 200.000 ανθρώπους από τους συνανθρώπους γύρω μας. Έφυγαν 200.000 άνθρωποι.
Αντίθετα, στα χρόνια μας αυτό όχι μόνο ανακόπηκε, αλλά είχαμε και 20.000 ανθρώπους και έτσι έφτασε στα 4.936.000 το ανθρώπινο δυναμικό στην Ελλάδα. Δηλαδή αναστράφηκε.
Και έχουν το θράσος εδώ πέρα, οι άνθρωποι που ευθύνονται για το brain drain να μας κατηγορούν γι’ αυτό, εμάς που το ανακόψαμε. Αυτά είναι τα νούμερα της ΕΛΣΤΑΤ.
Και πάμε τώρα στην πλήρη απασχόληση. Δεν θα μιλήσω για την μερική απασχόληση, μόνο για την πλήρη. Ήταν 4.374.000 πλήρως απασχολούμενοι πριν την κρίση, πριν το 2009. Το 2014 ήταν 3.278.000. Χάθηκαν 1.100.000 θέσεις πλήρους απασχόλησης -πλήρους, το τονίζω-, αφήστε την ελαστική εργασία, αφήστε την εποχιακή. Και από αυτούς οι 267.000 χάθηκαν στα χρόνια του success story. Έχασαν 267.000 άνθρωποι την πλήρη απασχόληση στα χρόνια του success story.
Στις δικές μας ημέρες από το 2015 μέχρι τον Ιούνιο του 2017 είχαμε 241.000 νέες θέσεις πλήρους απασχόλησης -το τονίζω-, ξεχάστε την μερική απασχόληση, και άλλες 51.100, όπως φαίνεται στο τελευταίο δελτίο της ΕΛΣΤΑΤ πριν από τρεις ημέρες που βγήκε το τρίτο τρίμηνο.
Και μη μου πείτε ότι είναι ο τουρισμός, διότι οι άνθρωποι του τουρισμού προσλαμβάνονται την άνοιξη. Πού βρήκαν αυτοί οι άνθρωποι δουλειά; Είναι πολύ απλό. Ο βιομηχανικός δείκτης έπεφτε 4,5% ετησίως όλα τα χρόνια μέχρι και το 2014. Επί των ημερών μας είχαμε 1% αύξηση το 2015, 2,5% το 2016 και 5,6% μέχρι τον Αύγουστο του 2017. Όλα είναι στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ. Διαβάστε τα. Ο δείκτης βιομηχανικής παραγωγής ανέκαμψε, η αγροτική παραγωγή ανέβηκε σε μία τριετία 3,7%. Εκεί βρήκαν δουλειά αυτοί οι άνθρωποι, δεν βρήκαν στην κατανάλωση.
Και θα τελειώσω με ένα μόνο παράδειγμα για το τι σημαίνει μεταρρύθμιση, από τα διαχειριστικά σχέδια βοσκήσιμων γαιών. Είναι αυτά που δεν γράφει ο Τύπος. Τα διαχειριστικά σχέδια βοσκήσιμων γαιών, ένα όνειρο δεκαετιών, σημαίνει πολύ απλά ότι ενώ αυτά τα βουνά τάιζαν τριπλάσια και τετραπλάσια ζώα πριν από λίγες δεκαετίες, σήμερα εισάγουμε ζωοτροφές. Και το 70% του κόστους για τους κτηνοτρόφους μας είναι οι ζωοτροφές. Εμείς μπορούμε να έχουμε ζωοτροφές. Και τι άλλο; Εάν έχουμε τα διαχειριστικά, θα έχουμε πολλαπλάσιες εκτάσεις να επιδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Άρα, αυτή είναι η ριζική μας διαφορά, κυρίες και κύριοι. Επί των ημερών σας, στην Ελλάδα της αρπαχτής κυριαρχούσαν τα τσιμπούρια. Στην Ελλάδα που οικοδομούμε εμείς, θα κυριαρχήσουν οι μέλισσες. Ούτε ένα ευρώ, κυρίες και κύριοι, στον παρασιτισμό! Αυτή είναι η διαφορά μας και γι’ αυτό βγαίνουν οι προϋπολογισμοί μας.
Σας ευχαριστώ.
