Κοιτώντας στο διαδίκτυο ορισμένες αναρτήσεις, με αφορμή την ονοματοδοσία της γείτονος χώρας, έχω την εντύπωση πως αρκετοί πιστεύουν ότι η αντίδραση-απαίτηση πολλών εξ ημών, είτε έχουν σχέση με τα πάτρια εδάφη της ιερής γης της Μακεδονίας, όπως η ταπεινότητά μου, είτε όχι και παραμένουν σθεναροί αμύντορες της ιστορικής μνήμης και της ιστορικής αλήθειας, είναι απλά μια ιδεολογικοπολιτική εμμονή και ένα κλισέ που το αφήσαμε πίσω την δεκαετία του 1990 και περιέργως πως το ανασύραμε σήμερα, αυτό είναι πρόβλημά τους. Για όλους εμάς, η Μακεδονία, ήταν και είναι αιώνια αξία, συνυφασμένη με την Ελλάδα και την μακραίωνη ιστορία της…
Δεν είδα, όμως, να τοποθετούνται δημοσίως ή να αντιδρούν γιατί μέχρι σήμερα, εδώ, στην Αθήνα, την σύγχρονη πρωτεύουσα του Ελληνισμού, την πόλη των πολλαπλών και διάφορων μνημείων, όχι απαραίτητα ιστορικών, δεν βρέθηκε από το 1993 ο κατάλληλος χώρος, για να στηθεί σε κεντρικό σημείο της πόλης, σύμφωνα με τα υπεσχημένα από πλευράς κράτους και των αρμόδιων φορέων, ο έφιππος ανδριάντας του Μεγάλου Αλεξάνδρου……..
Δεν αναρωτήθηκαν, γιατί εντέλει μέχρι σήμερα, παρά τις 8 αποφάσεις, τις δεκάδες κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις και τις πολυάριθμες επιστολές προς τους αξιότιμους Υπουργούς Πολιτισμού και τους σεβαστούς Δημάρχους Αθηναίων, δεν κατέστη δυνατό να βρεθεί χώρος για τον ως άνω ανδριάντα, που ειρήσθω εν παρόδω, φιλοτέχνησε ο διακεκριμένος γλύπτης, ακαδημαϊκός, Καθηγητής / Πρύτανης της (Α.Σ.Κ.Τ.), Γ. Παππάς και 26 πλέον χρόνια ανήκει στο Υπουργείο Πολιτισμού!
***Πολιτικός Επιστήμων – Τεχ.Γεωπόνος – Παιδαγωγός
