Λαογραφική Εταιρεία Νομού Πέλλας
Το όνομα «Μακεδονία» είναι η ψυχή μας
Οι γρήγορες εξελίξεις γύρω από την ονομασία της γείτονος χώρας δεν βρίσκουν κανένα Έλληνα και ιδιαίτερα εμάς τους Μακεδόνες στον ύπνο. Μπορεί οι πολιτικές ηγεσίες να έμειναν άπρακτες. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως εμείς οι πολίτες δεν ερ-γαζόμασταν πάνω στο θέμα αυτό, αναδεικνύοντας την ιστορία και τον πολιτισμό του τόπου μας.
Για μας το όνομα «Μακεδονία» είναι η ψυχή μας. Και η ψυχή μας δεν δωρίζε-ται, δεν πωλείται, δεν χαρίζεται. Αυτή η ψυχή δεν γίνεται αντικείμενο διαπραγμά-τευσης στα χέρια κανενός διαμεσολαβητή, πολύ περισσότερο του κυρίου … Νίμιτς, ύστερα, μάλιστα, από όσα απεκάλυψε ο καθηγητής της Γεωπολιτικής, κ. Μάζης.
Είμαστε δημοκράτες και το έχουμε αποδείξει. Πιστεύουμε στον πολιτισμό και την παιδεία και, ταυτόχρονα, αποδοκιμάζουμε κάθε διάθεση εθνικισμού, αφού ο εθνικι-σμός είναι γκαγκστερισμός με ρομαντικό προσωπείο. Για μας η άδολη αγάπη για την πατρίδα και τον τόπο μας είναι ο οδηγός μας.
Αυτή η αγάπη, η γνώση της ιστορίας και η υπερηφάνεια του λαού μας, μας ανα-γκάζει να βροντοφωνάξουμε πως παραχωρώντας το όνομα επιβραβεύουμε τον βια-σμό της ιστορικής αλήθειας! Ας θυμηθούμε τα λόγια του μεγάλου Άγγλου ιστορικού Nicholas Hammond: «Η αναγνώριση της Δημοκρατίας των Σκοπίων με την επω-νυμία «Μακεδονία» θα αποτελέσει επιβράβευση μιας προσπάθειας παραποίησης της πραγματικότητας και βιασμό της ιστορικής αλήθειας». Τι περισσότερο μπορεί να προσθέσεις, όταν ο μεγάλος αυτός ιστορικός χρησιμοποιεί τις λέξεις «βιασμός της ιστορικής αλήθειας»;
Ποιος, λοιπόν, θα έχει το θράσος να μας ζητήσει να γίνουμε συνεργοί σε ένα ιστο-ρικό έγκλημα; Ποιος Έλληνας θα έχει το θράσος να βάλει την υπογραφή του πάνω από τον «βιασμό» της ιστορικής αλήθειας; Μας προξενεί βαθύτατο πόνο, αλλά και θυμό που πολιτικοί μας, τόσο επιπόλαια, είναι έτοιμοι να … «δωρίσουν» το όνομα.
Τα Σκόπια ζητούν να ονομαστούν «Μακεδονία». Ωστόσο, ποτέ δεν ανήκανε στην αρχαία Μακεδονία! Πώς, λοιπόν, διεκδικούν το όνομά της; Μόνο μια μικρή περιοχή έως και το Μοναστήρι ανήκει στην αρχαία Μακεδονία. Είναι γνωστό πως περιοχή των Σκοπίων αναφέρεται στους αρχαίους ιστορικούς ως Παιονία ή ως Δαρ-δανία.
Στην πραγματικότητα, μας ζητούν να υποχωρήσουμε και να παραδώσουμε, μαζί με το όνομα, την ιστορία, τον πολιτισμό μας και, γιατί όχι αργότερα, τον τόπο μας. Μας το ζητά μια χώρα που το 40% του πληθυσμού της είναι αλβανοί! Μια χώρα που εκα-τοντάδες χιλιάδες πολίτες έχουν πάρει βουλγαρικό διαβατήριο δηλώνοντας βουλγα-ρική καταγωγή! Μια χώρα που η εκκλησία της αναγνώρισε τη Βουλγαρική Εκκλησία ως μητέρα εκκλησία! Μια χώρα που η μισή είναι επαρχία της μεγάλης Αλβανίας και η άλλη μισή Βουλγαρική … επαρχία! Είναι δυνατόν να ξεχάσουμε πως το 1941, όταν οι Γερμανοί Ναζί μπήκαν στα Σκόπια, η πόλη γέμισε από Βουλγαρικές σημαίες;
Γιατί, όμως, αρνείται η γείτονα χώρα την ταυτότητά της; Γιατί οι πολίτες της δεν είναι περήφανοι για την αλβανική ή τη σλαβική ιστορία τους; Γιατί επιμένουν στη «Μακεδονική» ταυτότητα της χώρας τους; Μα η απάντηση είναι απλή. Θέλουν να αποκτήσουν αξία, γόητρο και κύρος με βάση την αρχαία μας ιστορία, με βάση τον πολιτισμό μας, αφού μέχρι τώρα δεν έχουν προσφέρει τίποτα στην κοινή αν-θρώπινη ιστορία.
Ζητούν το «Νέα Μακεδονία»! Υπάρχει παλιά και νέα Μακεδονία; Πώς μπορεί να φέρει το όνομα αυτό μια χώρα χωρίς τη Θεσσαλονίκη, την Πέλλα, τις Αιγές, την Αμ-φίπολη; Πώς μπορεί να φέρει το βαρύ αυτό όνομα χωρίς να έχει γεννήσει τον Φίλιπ-πο, τον Μέγα Αλέξανδρο, τον Αριστοτέλη, τους Θεσσαλονικείς αδελφούς Κύριλλο και Μεθόδιο, τον Νικόλαο Καβάσιλα, τον Μανουήλ Πανσέληνο, μεγάλους λόγιους, αγίους και μάρτυρες;
Φυσικά, εκτός από την αρχαία και τη βυζαντινή Μακεδονία υπάρχει και η σύγχρο-νη Μακεδονία. Οι Μακεδόνες έχυσαν ποταμούς αιμάτων και στην Επανάσταση του 1821 για μια ελεύθερη Ελλάδα, στη Νάουσα, στη Χαλκιδική, στον Όλυμπο και στη συνέχεια στην Πελοπόννησο, στη Στερεά Ελλάδα, στα νησιά, στην Κρήτη, όπου τους χρειάστηκε η πατρίδα. Επαναστατούσαν συνεχώς με ένα όνειρο: να ενωθούν με την ελεύθερη Ελλάδα. Πώς να ξεχάσουμε τις θυσίες και τις εκατόμβες των νεκρών κατά τον Μακεδονικό Αγώνα και τη Γερμανική – Βουλγαρική κατοχή;
Μας ζητούν, σήμερα, οι γείτονες να εγκαταλείψουμε τα «χαρακώματα της ιστορίας και να επικεντρωθούμε περισσότερο στο παρόν και το μέλλον». Για μας παρελθόν, παρόν και μέλλον είναι η ίδια ιστορική πορεία. Κάποιοι, όμως, παίζουν με το όνομα; Να τι δήλωνε ο Edward Stettinius. Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ το 1944 : «Η Κυβέρνηση των ΗΠΑ θεωρεί τις συζητήσεις περί μακεδονικού κράτους, Μακεδο-νικής πατρίδας ή Μακεδονικής εθνικής συνείδησης αδικαιολόγητη δημαγωγία …». Τη θέση αυτή έχουν αποδεχτεί 32 πολιτείες των ΗΠΑ χάρη στον αγώνα των Ελ-λήνων στην Αμερική. Είναι, λοιπόν, παράδοξο, μετά από 70 και πλέον χρόνια, κάποι-οι να προσπαθούν να υλοποιήσουν τα «οράματα» του Τίτο! Για πόσο ακόμα τα φα-ντάσματα των Γιουγκοσλάβων κουμουνιστών παρτιζάνων θα ταλαιπωρούν την Νοτι-οανατολική Ευρώπη;
Επίσης, εντύπωση μας κάνει πως οι γείτονες επισημαίνουν πως γι’ αυτούς «το δη-μοψήφισμα θα είναι πολύ σημαντικό για τη βιωσιμότητα της λύσης και πως ο λαός θα έχει τον τελευταίο λόγο». Αντίθετα, οι δικοί μας πολιτικοί τρέμουν το δημοψήφισμα, γιατί απλά αντιλαμβάνονται πως όσα ετοιμάζονται να ψηφίσουν και να υπογράψουν είναι σε απόλυτη αντίθεση με τη βούληση του ελληνικού λαού. Το αποδεικνύουν και οι σχετικές δημοσκοπήσεις. Τρέμουν τη λαϊκή βούληση και φοβούνται την έκφρασή της!!!
Εμείς, εδώ από τη Μακεδονία, την ακριτική Έδεσσα δεν υποχωρούμε. Αυτό ζη-τούμε και από τους πολιτικούς μας. Θα επαναλάβουμε με δυνατή φωνή τα λόγια του μεγάλου Έλληνα μουσικού Μίκη Θεοδωράκη: «Εάν υποχωρήσουμε αυτή τη στιγμή από τη θέση μας για το όνομα είναι σαν να ανοίγουμε τους ασκούς του Αιόλου».
Το Δ.Σ.
