Αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι η περίπτωση της αποπομπής της τέως Αναπληρώτριας Υπουργού Εργασίας, Ράνιας Αντωνοπούλου, μετά την αποκάλυψη για την επιχορήγηση ενοικίου των 1000 ευρώ που η ίδια ελάμβανε (σύννομα μεν σύμφωνα με τον σκανδαλώδη Ν.4336/2015, πλην όμως σε ευθεία διάσταση με την κρατούσα κοινωνική ηθική και την αντίληψη του περί δικαίου αισθήματος, ούσα εύρωστη οικονομικά η ιδία και η οικογένειά της) θέτει εκ νέου το ζήτημα της θεσμικής αξιοπιστίας και της λειτουργίας των θεσμικών παραγόντων του πολιτεύματος. Συνεπώς, όταν οι επιβήτορες της εξουσίας ασελγούν πάνω στην αξιακή δομή της κοινωνίας με ελεγχόμενες πράξεις κολάσιμης πολιτικής συμπεριφοράς, είναι προφανές πως βεβηλώνουν κάθε έννοια δικαίου και ηθικής σε βάρος της κοινωνικής συνοχής και του ιδεώδους της κοινωνικής δικαιοσύνης. Πολλώ δε μάλλον, όταν το κράτος δικαίου ταλαντεύεται και ακροβατεί ανάμεσα στο νόμιμο και το ηθικό, στο πρέπον και στο δέον, τότε ζητήματα σαν και αυτό της τέως Αναπληρώτριας Υπουργού Εργασίας, Ράνιας Αντωνοπούλου, δεν αφήνουν προφανώς περιθώρια εφησυχασμού και παρερμηνειών. Αναδεικνύουν τις ανεπάρκειες του δημοκρατικού πολιτεύματος, τις δυσλειτουργίες των δημοκρατικών θεσμών και τις εγγενείς αδυναμίες ή παθογένειες των μηχανισμών εξουσίας του κράτους. Αναντίρρητα, τέλος, υποθηκεύουν το μέλλον της Δημοκρατίας και ενισχύουν το μέτωπο ρήξης των πολιτών με το πολιτικό προσωπικό και τους θεσμούς της χώρας.
Σε μια στιγμή όπου στη χώρα αναπτύσσεται έντονος προβληματισμός ως προς την υπέρβαση των χρόνιων κοινωνικοοικονομικών προβλημάτων, η αποπομπή της τέως Αναπληρώτριας Υπουργού Εργασίας, Ράνιας Αντωνοπούλου, θέτει ένα καίριο ερώτημα αναφορικά με την ευθύνη και την αποστολή του πολιτικού προσωπικού. Ερώτημα, που αναπόσπαστα συνδέεται με το κοινωνικοπολιτικό κεφάλαιο της χώρας και την μελλοντική μορφή της ίδιας της Δημοκρατίας. Σε μια χρονική συγκυρία που οι εποχές αλλάζουν, η αποπομπή της Ράνιας Αντωνοπούλου, βρίσκεται σε αντιστοιχία με την εντολή-παρακαταθήκη του Ελληνικού λαού προς τους εκπροσώπους του πολιτικού συστήματος, να επιβάλουν νέα ήθη στην κεντρική πολιτική σκηνή με σημαία την αλήθεια και το δίκαιο, τον σεβασμό στον πολίτη και την υποταγή στην δημοκρατική νομιμότητα. Στην αυριανή αξιακή κοινωνική πυραμίδα, καμιά κομματική ή πολιτική σκοπιμότητα, πολλώ δε μάλλον κανένα “φθηνό” ιδιοτελές κίνητρο, δεν μπορεί και δεν πρέπει να παρακάμπτει θεμελιώδεις αρχές δικαίου και ηθικής. Προέχει η πολιτική ρήξη με τον κόσμο της διαφθοράς και της παρακμής, η αποκατάσταση της τιμής των πολιτικών και της πολιτικής, η αναβάθμισή της πολιτικής διαδικασίας στη συνείδηση των πολιτών και η χάραξη νέων προτύπων κυβερνητικής συμπεριφοράς ενάντια στην αδιαφάνεια, στο ψέμα και στην πολιτική υποκρισία. Αρκεί, ο σχεδιασμός του μέλλοντος με στόχο την πολιτική ανάπτυξη και την προοπτική της χώρας, να εδράζεται σε μια νέα πολιτική κουλτούρα και στην εμπιστοσύνη των πολιτών προς τους δημοκρατικούς θεσμούς της χώρας!!!!!!
*** Πολιτικός Επιστήμων – Τεχ.Γεωπόνος – Παιδαγωγός
