Μια φορά και έναν καιρό, σε μια μικρή, όμορφη και ιστορική πόλη της Μακεδονίας, υπήρχε μια εύπορη οικογένεια.
Για δικούς της λόγους αποφασίζει να δωρίσει στον δήμο ένα κτίριο που είχε στην ιδιοκτησία της στο κέντρο της πόλης.
Τα μέλη της οικογένειας έρχονται σε επαφή με τον δήμαρχο της πόλης και του ανακοινώνουν τις προθέσεις τους.
Ο δήμαρχος αν και δεν είχε κάποιο σχέδιο αξιοποίησης του κτιρίου, το είδε σαν ευκαιρία και δέχτηκε τη δωρεά.
Μάλιστα υπέγραψε χωρίς να το πολυδιαβάσει και ένα συμφωνητικό με κάποιους όρους που έπρεπε να εκπληρώσει απέναντι στους δωρητές για να έχει ισχύ η δωρεά (εννοείται ότι αυτός που δωρίζει κάτι το κάνει γιατί το θέλει και δεν ζητά σε καμιά περίπτωση ανταλλάγματα και από την άλλη αυτός που δέχεται τη δωρεά την δέχεται χωρίς όρους και προϋποθέσεις και τιμά τους δωρητές όπως αυτός νομίζει ότι πρέπει να τους τιμήσει).
Ένας από τους όρους αυτού του συμφωνητικού προέβλεπε ένας από τους κεντρικούς δρόμους της πόλης που έφερε το όνομα του μεγάλου φιλοσόφου και δασκάλου Αριστοτέλη να μετονομαστεί και να πάρει το όνομα των «δωρητών»
Έτσι και έγινε.
Η μικρή και όμορφη πόλη μας λοιπόν έμεινε για άλλη μια φορά στην ιστορία σαν την πρώτη πόλη που άλλαξε το όνομα ενός δρόμου της, που είχε το όνομα του μεγάλου δασκάλου, όχι για να το δώσει στον μαθητή του που τον ξεπέρασε σε φήμη και δόξα, αλλά σε κάποιους «δωρητές» που το απαίτησαν.
Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα, πλην των καταστηματαρχών που έχουν τις επιχειρήσεις τους στην οδό που μετονομάστηκε και θα πρέπει να πληρώσουν έως και 2000 € για να αλλάξουν τα στοιχεία των επιχειρήσεων τους.
Δημητριάδης Βασίλης
Επικεφαλής δημοτικής κίνησης «Φυσσάει Κόντρα»
