Του Γιάννη Μπελεγρίνη
Λένε ότι οι ιστορίες επιτυχίας μπορούν να ξεκινήσουν από οποιοδήποτε μέρος, οποιαδήποτε χρονική στιγμή. Αρκεί να κινηθείς σωστά και να έχεις όρεξη για σκληρή δουλειά. Κάπως έτσι, ξεκίνησε η (ρομποτική) ιστορία του Παύλου Σκούπρα. Ο ίδιος ξεκίνησε να σπουδάζει στο τμήμα Μηχανικών Πληροφοριακών & Επικοινωνιακών Συστημάτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου στην Σάμο το 2013. Στο δεύτερο έτος σπουδών –και παρόλο που δεν ήταν υποχρεωτικό- επέλεξε να μπει στην ομάδα ρομποτικής που υπήρχε στο τμήμα του.
Ενώ για κάποιους ίσως έμοιαζε… χάσιμο χρόνου όλο αυτό, τελικά η επιλογή που έκανε τότε ο Παύλος Σκούπρας τον δικαίωσε. Μετά από αίτησή που έκανε στο technical student programme του CERN στην Γενεύη, είχε θετική απάντηση. Και ξεκινά από 1η Μαρτίου 2018 στο Robotic group του CERN με συμβόλαιο 1 χρόνου, με δυνατότητα επέκτασης.
Ο ίδιος μιλά στο It’s Possible για την διαδρομή του μέχρι εδώ, πως κατάφερε να συνδυάσει χρονικά τις σπουδές με την «παράλληλη ομάδα», πως αποφάσισε να κάνει αίτηση για το CERN, ενώ παραθέτει και την συμβουλή που θα έδινε σε έναν πρωτοετή φοιτητή.
Πως ξεκίνησε η ενασχόληση σας με την ρομποτική στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου;
Επέλεξα το τμήμα Μηχανικών Πληροφοριακών & Επικοινωνιακών Συστημάτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου στην Σάμο το 2013. Ως πρωτοετής φοιτητής δεν είχα ιδιαίτερη γνώση στο αντικείμενο της πληροφορικής και ειδικότερα στην ρομποτική. Το έναυσμα για αυτήν την ενασχόληση ήρθε στο δεύτερο έτος της σχολής όπου παρακολουθώντας ένα μάθημα στο οποίο διδάσκουσα καθηγήτρια ήταν η κ. Καβαλλιεράτου Εργίνα η οποία είναι και επιστημονικά υπεύθυνη της ομάδας ρομποτικής του τμήματος, είχα την ευκαιρία να ενημερωθώ για την εν λόγω ομάδα και ενώ ο τομέας της ρομποτικής ήταν για εμένα άγνωστος η περιέργεια που είχα με ώθησε να ασχοληθώ και να ξεκινήσω τις πρώτες μου αναζητήσεις σχετικά με την ρομποτική και την ομάδα. Έπειτα λίγο καιρό αργότερα μου δόθηκε η ευκαιρία να συμμετάσχω στο 2ο Aegean Robotic School που διοργανώθηκε από την ομάδα ρομποτικής και το εργαστήριο τεχνητής νοημοσύνης του τμήματος και μετά το τέλος του, ακολουθώντας την διαδικασία επιλογής που υπήρχε για όσα άτομα ενδιαφέρονταν για περαιτέρω ενασχόληση, βρέθηκα ως μέλος στην ομάδα ρομποτικής του τμήματος.
Όλο αυτό, σίγουρα «έτρωγε» αρκετό από τον χρόνο σας. Πως ήταν η καθημερινότητα σας και με ποιον τρόπο το διαχειριστήκατε χρονικά;
Από το 2014 λοιπόν μέχρι και σήμερα είχα την χαρά να δουλέψω μέσα σε μια αξιόλογη ομάδα και να μάθω πολλά μέσα σε αυτήν, συνεργαζόμενος και με τα υπόλοιπα μέλη της. Παράλληλα παρέμενα φυσικά φοιτητής σε μια αρκετά απαιτητική σχολή με ιδιαίτερα έντονο πρόγραμμα διαλέξεων καθώς βρισκόμουν και στα αρχικά έτη.
Η καθημερινότητά μου περιλάμβανε πρώτα σχολή και μετά ρομποτική, εντάξει στην αρχή και λόγω ενθουσιασμού, μπορείς να βρεθείς σε μια κατάσταση που αφιερώνεις παραπάνω χρόνο στην ομάδα, νομίζω ότι το βλέπω άλλωστε αυτό και τώρα σε καινούργια μέλη που πρωτο – ασχολούνται με την ομάδα. Αυτό προκύπτει καθαρά από τον καθένα και από το πόσο πραγματικά έχει βρει ενδιαφέρον μέσα στις δραστηριότητες της ομάδας και γενικότερα πάνω στο αντικείμενο της ρομποτικής. Από ένα σημείο και μετά μαθαίνεις πολύ καλύτερα να διαχειρίζεσαι την κατανομή του χρόνου σου στις ασχολίες σου.
Επειδή γενικότερα δεν υπήρχαν μεγάλες απαιτήσεις σε θέματα χρόνου από την μεριά της ομάδας, αφιερώναμε παραπάνω από τον προγραμματισμένο χρόνο γιατί πραγματικά δουλεύαμε πάνω σε κάτι που εξ αρχής μας άρεσε. Υπήρχαν φυσικά και κάποια διαστήματα κάπως πιο έντονα, όταν για παράδειγμα προετοιμάζαμε κάποιο project για διαγωνισμό, μπορεί να μας έβρισκες στο εργαστήριο μέχρι αργά το βράδυ συνήθως μετά της 9μ.μ. που τελειώναμε και από το ωράριο των διαλέξεων της σχολής. Αυτό που διαπίστωσα είναι ότι όταν έχεις ένα απαιτητικό πρόγραμμα από άποψη σχολής με εργασίες και διαλέξεις και παράλληλα μια ασχολία που και αυτή θέλει τον χρόνο της, τότε θέλει και κάποιες θυσίες από μέρους σου για να τα κρατήσεις και τα δύο. Δεν είναι κάτι το τρομερό όμως, μιλάμε για κάποιες ώρες από τον ελεύθερο χρόνο που ως φοιτητής εντάξει κακά τα ψέματα έχεις αρκετό…
Προφανώς και υπήρχαν οι μέρες που ήμασταν έξω με την παρέα και οι καφέδες και οι βόλτες και όλα τα σχετικά. Το μυστικό είναι το μέτρο, δεν είναι ανάγκη να είσαι κάθε μέρα για καφέ και σίγουρα μπορείς να αφιερώσεις 1 ώρα για αυτό και όχι 3-4… Υπήρχαν και βράδια που γύριζα σπίτι όταν αρκετοί συμφοιτητές έβγαιναν για ποτό. Το μυστικό δεν είναι στην στέρηση, είναι στην οργάνωση και το μέτρο που βάζεις εσύ ο ίδιος. Δεν μου ήταν δύσκολο να βάλω κάποιους περιορισμούς, γιατί απλά είχα ενδιαφέρον για αυτό που έκανα.
Στην συνέχεια κάνατε αίτηση για να μπείτε στο Robotic group του CERN. Πως πήρατε την απόφαση να κάνετε την αίτηση και τι περιμένετε να συναντήσετε εκεί;
Τον περασμένο Ιούλιο βρέθηκα στο CERN μέσω μιας εκπαιδευτικής εκδρομής που οργάνωσε η IEEE Aegean Student Branch του τμήματος και έτσι είχα την ευκαιρία να δω από κοντά ένα μέρος του, κάποια άτομα που εργαζόντουσαν εκεί και γενικότερα την περιοχή στην οποία βρίσκεται. Αρχικά μπορώ να σου πω ότι με κέρδισαν το περιβάλλον και το κλήμα εργασίας, καθώς βρέθηκα για πρώτη φορά σε ένα τόσο μεγάλο ερευνητικό κέντρο για το οποίο είχα ακούσει αρκετά και ενδιαφέροντα και παίρνοντας μια ιδέα για τον τρόπο δουλειάς και τα αντικείμενα με τα οποία ασχολείται, σίγουρα μου κίνησε πολύ το ενδιαφέρον.
Έπειτα μιλώντας και με άλλους Έλληνες φοιτητές που δούλευαν ήδη εκεί διαπίστωσα ότι σίγουρα θα με ενδιέφερε κάτι ανάλογο, έμαθα για τα προγράμματα που προσφέρει το CERN και τα οποία μπορεί κανείς να βρει στο αντίστοιχο site, και ψάχνοντας εκεί βρήκα τον τρόπο να κάνω και εγώ μια αίτηση συγκεκριμένα στο Technical student programme που αφορά προπτυχιακούς φοιτητές. Μετά από μια διαδικασία επιλογής που ακολουθούν, και την υποβολή βιογραφικού, αναλυτικής βαθμολογίας και των συστατικών επιστολών, είχα μια πρώτη απάντηση από μέρους τους που με ενημέρωνε για τα επόμενα στάδια επιλογής, έτσι έπειτα και από κάποιες συνεντεύξεις πήρα και την τελική επιβεβαίωση επιλογής. Η πρόταση για την συμμετοχή μου στο Robotic Group του CERN έγινε από τον supervisor μου εκεί, και φυσικά για εμένα ήταν κάτι το ιδανικό όπως καταλαβαίνετε, καθώς είναι το αντικείμενο με το οποίο επέλεξα να ασχοληθώ από την αρχή στην σχολή μου. Έχοντας κάνει κάποιες συζητήσεις σχετικά με αυτά που θα ασχοληθώ εκεί καταρχήν περιμένω με ανυπομονησία να ξεκινήσω! Πέρα από το ότι είναι αντικείμενο που αφορά ρομποτική και μόνο η ευκαιρία της εργασίας σε ένα χώρο όπως το CERN σίγουρα έχει να προσφέρει πολύ γνώση, ιδιαίτερες εμπειρίες και συνολικά χρήσιμα εφόδια για μελλοντικά βήματα καθώς βρίσκομαι και στο τελευταίο έτος των σπουδών μου… Από την μεριά μου έχω αρκετή όρεξη για δουλειά και θέληση να μάθω συμμετέχοντας αντίστοιχα στην ομάδα ρομποτικής εκεί.
Πως φαντάζεστε τον εαυτό σας σε 3 χρόνια από σήμερα;
Η διάρκεια του προγράμματος είναι για 1 χρόνο, οπότε μπορώ να σου πω ότι για τον επόμενο χρόνο θα είμαι εκεί, είναι νωρίς ακόμα νομίζω να μιλήσουμε για τα επόμενα 3, αν θα μπορούσα να κάνω μια εκτίμηση όμως με την εικόνα που έχω μέχρι τώρα θα με ενδιέφερε να ασχοληθώ ακόμα περισσότερο με το κομμάτι της ρομποτικής, είναι άλλωστε ένας ιδιαίτερα μεγάλος και δύσκολος κλάδος και είμαι ακόμα σε αρχικό στάδιο άρα έχω σίγουρα να δω και να μάθω πολλά ακόμα, επομένως ο στόχος μου για τα επόμενα χρόνια είναι σίγουρα η ολοκλήρωση της σχολής και παράλληλα η ενασχόληση με τον τομέα της ρομποτικής.
Τι συμβουλή θα δίνατε σε ένα πρωτοετή φοιτητή ενός ελληνικού πανεπιστημίου;
Σκέφτομαι τι θα γινόταν αν γύριζα τον χρόνο πίσω στο πρώτο έτος, και μπορώ να σου πω ότι δεν θα άλλαζα κάτι σε ότι αφορά τα πράγματα που έχω κάνει σχετικά με την σχολή μου και την ομάδα ρομποτικής, σίγουρα δεν μετάνιωσα καθόλου για αυτόν τον έξτρα χρόνο που «έφαγα» επιλέγοντας να ασχοληθώ και με παράλληλα project. Επομένως καθαρά από την προσωπική μου άποψη και βλέποντας την εικόνα γύρω μου ως φοιτητής τελευταίου έτους σε Ελληνικό Πανεπιστήμιο και διακρίνοντας ότι μπορούμε αυτό το κάτι παραπάνω ως Έλληνες φοιτητές, θα του πρότεινα να κοιτάζει συχνότερα και πέρα από τον τοίχο του Facebook και κάνοντας αυτό μπορεί κανείς να δει ένα σημαντικό αριθμό Ελλήνων φοιτητών σε διάφορα στάδια να δημιουργούν εθελοντικά, και όχι λόγω κάποιου υποχρεωτικού project της σχολής, πραγματικά υπέροχες ιδέες και εργασίες και αντίστοιχα να βρίσκουν θέσεις και να κατακτούν διακρίσεις τόσο στο εξωτερικό όσο και εδώ. Εγώ βρίσκομαι σε ένα περιφερειακό τμήμα αλλά αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο σε αυτά που κάναμε, εντάξει μπορεί κάποιες φορές να χρειαστεί να ζοριστείς λίγο παραπάνω, αλλά το μυαλό δουλεύει καλύτερα εκεί που ζορίζετε και είναι αλήθεια αυτό.
Ευκαιρίες υπάρχουν, αλλά σπάνια «σε βρίσκουν », εάν θέλεις να σταθείς τυχερός θα πρέπει να δουλέψεις, όσο πιο πολύ δουλεύεις τόσο πιο τυχερός γίνεσαι, όπως είχα διαβάσει κάπου.
Σύμφωνα με τα παραπάνω λοιπόν αν θα μπορούσα να δώσω κάποια συμβουλή θα ήταν : Μάτια ανοιχτά συνεχώς με σκοπό την αναζήτηση για ενασχόληση με εργασίες – Project και έμφαση στις σωστές ισορροπίες με την σχολή είναι εξίσου σημαντικά και τα δύο, τέλος, προθυμία για κάποιες θυσίες στο κομμάτι του ελεύθερου χρόνου. Κυνήγα αυτό το κάτι παραπάνω που φαίνεται πιο δύσκολο από τα άλλα είτε αυτό λέγεται συμμετοχή σε μια ομάδα είτε ενασχόληση με μια εργασία-project, η δουλειά που θα καταβάλεις θα μειώνει συνεχώς την δυσκολία και αξίζει σίγουρα τον κόπο, αυτό μπορώ να πω.
