Ψήφισμα για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

Από

8 Μαρτίου 2018

Συναδέλφισσα, συνάδελφε,

Πριν από 161 χρόνια οι εργάτριες στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης το 1857, σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην εργοδοσία, διεκδικούσαν «δεκάωρη δουλειά, φωτεινές και υγιεινές αίθουσες εργασίας, μεροκάματα ίσα με των κλωστοϋφαντουργών και των ραφτών», αφού δούλευαν στα εργοστάσια 16 ώρες τη μέρα, με μισθούς πολύ μικρότερους από των ανδρών, πολύωρη δουλειά σε ανθυγιεινές συνθήκες, που κλόνιζε την υγεία τους. Χτυπήθηκαν από την αστυνομία και η μέρα βάφτηκε από το αίμα τους. Σε αυτή τη μεγαλειώδη απεργία και εξέγερση, που συγκαταλέγεται στις κορυφαίες στιγμές του εργατικού κινήματος, βρίσκεται το πραγματικό περιεχόμενο της παγκόσμιας ημέρας της εργαζόμενης γυναίκας.
Ο αγώνας τους μας εμπνέει και μας δείχνει σήμερα το δρόμο να παλέψουμε για τα δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες μας.
Να προτάξουμε και να παλέψουμε για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, να μην επιτρέπουμε το χτύπημα των δικαιωμάτων μας στην εργασία, τη μητρότητα, τον ελεύθερο χρόνο. Να βάλουμε φρένο στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κυβερνήσεων, που χτίζει τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων στα ερείπια των δικών μας δικαιωμάτων.
Έχει περάσει πάνω από ενάμιση αιώνας αλλά παραμένει το ίδιο συμπέρασμα αναλλοίωτο και σήμερα.
Η γυναικεία εργασία αξιοποιείται από τους εργοδότες για την ανάπτυξη των κερδών τους. Ο φόβος για δημιουργία οικογένειας είναι υπαρκτός γιατί αποτελεί λόγο απόλυσης, σύμφωνα με τα νέα δεδομένα που δημιουργεί η απόφαση του Δικαστηρίου της Ε.Ε η οποία δίνει τη δυνατότητα σε εργοδότες να απολύουν εργαζόμενες έγκυες.
Η γυναίκα παραμένει διπλά εκμεταλλευόμενη, αυτή η εκμετάλλευση την πιέζει, την πνίγει, την ταπεινώνει. Κάτω από το σύνθημα περί ισότητας των δύο φύλλων, αφαιρούνται η μια μετά την άλλη όσες θετικές κατακτήσεις είχε το εργατικό και γυναικείο κίνημα.
Η πολιτική της Ε.Ε, οι εκάστοτε κυβερνήσεις, θέλουν να γίνει ατομική ευθύνη του καθένα μας η κάλυψη όσων μας παρέχονταν ως κοινωνική μέριμνα και αποτελούσαν κατακτήσεις της τάξης μας. Καταργούν κοινωνικές υπηρεσίες και παροχές, κόβουν επιδόματα, όπως της μητρότητας, προωθούν την ιδιωτικοποίηση των παροχών υγείας, των παιδικών σταθμών, των κοινωνικών υπηρεσιών που βρίσκονται στην αρμοδιότητα της κυβέρνησης, των Δήμων και Περιφερειών. Θέλουν την απαλλαγή του κράτους από κάθε υποχρέωση ώστε να ενισχύονται τα κέρδη των επιχειρήσεων.
Σήμερα τα νέα ζευγάρια δυσκολεύονται να κάνουν οικογένεια. Μαστίζονται από την ανεργία και την αβεβαιότητα στην εργασία. Οι κοινωνικές υπηρεσίες δεν επαρκούν για να στηρίξουν τις ανάγκες της νέας μητέρας, του μικρού παιδιού. Σήμερα στερούμαστε τον ελεύθερο χρόνο, ενώ καθημερινά πέφτει σε εμάς το βάρος της φροντίδας του σπιτιού, των παιδιών και των ηλικιωμένων.
Συναδέλφισσα, συνάδελφε
Στις μέρες μας η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας μπορεί να εξασφαλίσει μόνιμη και σταθερή δουλειά, με μισθό που να καλύπτει όλες τις ανάγκες, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα & λιγότερες ώρες εργασίας. Μπορεί να μας δώσει τη δυνατότητα να αξιοποιούμε δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο μας σε δραστηριότητες, να συμμετέχουμε στην κοινωνική δράση, που αποτελεί στοιχείο ολόπλευρης ανάπτυξης της προσωπικότητας.
Μπορεί να ικανοποιήσει τις ιδιαίτερες βιολογικές ανάγκες μας, με γενικευμένα μέτρα κοινωνικής προστασίας της μητρότητας, αλλά και τις ανάγκες της οικογένειας με τη δημιουργία και λειτουργία δημόσιων και δωρεάν υπηρεσιών Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας. Σήμερα η τεχνολογική εξέλιξη επιτρέπει να παρθούν όλα τα απαιτούμενα μέτρα για την προστασία των εργαζόμενων γυναικών στους χώρους δουλειάς.
Το δικαίωμα στην εργασία δεν μπορεί να έρχεται σε αντιπαράθεση με τη μητρότητα.
Κανένας συμβιβασμός με την ζωή που μας επιβάλουν. Να μην αποδεχτούμε να ζούμε όπως πριν 150 χρόνια για χάρη της ανταγωνιστικότητας και της λεγόμενης ανάπτυξης τους . Είναι ψέμα πως έτσι θα εξασφαλίσουμε την δουλειά μας, τον μισθό μας, το μεγάλωμα των παιδιών μας, έχουμε πείρα πια! Η ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη των επιχειρήσεων έφεραν, απολύσεις, άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές, Λευκές Νύχτες, εξαήμερα, κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων και τόσα άλλα που βιώνουμε καθημερινά.
Αυτήν την ενιαία επίθεση στα δικαιώματα μας από κυβέρνηση, Ε.Ε., εργοδοσία, μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε ενιαία και οργανωμένα. Είναι αναγκαία η οργάνωση μας, η συλλογική μας δράση, η αλληλεγγύη μας, η συσπείρωση μας στο κλαδικό σωματείο, την Α΄ ΕΛΜΕ ΠΕΛΛΑΣ.
Καλούμε όλες τις συναδέλφισσες και όλους τους συναδέλφους να παλέψουμε και να διεκδικήσουμε δουλειά με δικαιώματα και ζωή με αξιοπρέπεια:
Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
Προστασίας της μητρότητας. Μέτρα για τη φροντίδα των παιδιών και των νηπίων.
Κατάργηση των ελαστικών μορφών εργασίας και διορισμό όλων των αναπληρωτών.
Κατάργηση όλων των νόμων και διατάξεων που απελευθερώνουν το ωράριο.
Δημόσια, Κοινωνική Ασφάλιση. Κατάργηση όλω
ν των αντιασφαλιστικών νόμων.