Την Τετάρτη 30 Μάη, όπως και όλα τα προηγούμενα χρόνια της κρίσης, αλλά και πιο πριν, οι ταξικές δυνάμεις σε όλη τη χώρα σήκωσαν ψηλά τη σημαία του αγώνα.
Πλάι-πλάι με τους ανθρώπους που έχουμε κοινές ανάγκες, με τους εργάτες, τους φτω-χούς αγρότες, τους μικρούς αυτοαπασχολούμενους, τους συνταξιούχους, τους ανέργους δώσαμε το αγωνιστικό παρόν.
Δώσαμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα στην κυβέρνηση, στην εργοδοσία και στα τσιράκια τους: “Η ανάπτυξή σας τσακίζει τη ζωή μας! Αγώνας – οργάνωση και αντεπίθεση η επιλογή μας!”
“Μπροστά οι δικές μας ανάγκες !” ήταν το σύνθημα που πρόταξαν οι ταξικές δυνάμεις της Πέλλας στις απεργιακές συγκεντρώσεις, που έγιναν σε Έδεσσα και Γιαννιτσά, την ίδια στιγμή που για άλλη μια φορά οι ξεπουλημένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ μαζί με όλους τους φορείς, που σχημάτισαν την “κοινωνική συμμαχία”, όπως ονόμασαν το σχέδιο για την διευκόλυνση του κεφαλαίου να ανακάμψει τα κέρδη του, ήταν απόντες με τους φορείς τους σε Έδεσσα & Γιαννιτσά.
Στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Έδεσσα την κεντρική ομιλία πραγματοποίησε ο Σανίδας Αργύρης, ειδικευόμενος γιατρός στο Νοσοκομείο Έδεσσας και Γραμματέας της ΕΝΙΠ ( Ένωση Νοσοκομειακών Ιατρών Πέλλας ).
Ο συνάδελφος στην ομιλία του υπογράμμισε χαρακτηριστικά:
“Η κυβέρνηση παρουσίασε το σχέδιο ανάπτυξης της για το μέλλον, για την επόμενη μέρα μετά την έξοδο από τα μνημόνια. Διαφημίζουν τα ματωμένα ( μεταφορικά και κυριολε-κτικά ) πλεονάσματα. Τις ιδιωτικοποιήσεις σε ενέργεια, μεταφορές, Υγεία. Βγαίνουν στο σεργιάνι για την προσέλκυση επενδύσεων. Άλλωστε, με τους μισθούς πείνας, με το τσαλά-κωμα του εργάσιμου χρόνου, με την θεσμοθετημένη πια εντατικοποίηση της εργασίας, προμοτάρουν τη χώρα μας ως παράδεισο για επενδύσεις ξένων μονοπωλιακών ομίλων, ένα σταθερό, φιλικό προς την ανάπτυξη και τις επενδύσεις περιβάλλον, όπως ονομάζουν τα κάτεργα που έχουν φτιάξει στους χώρους δουλειάς.
Ρίχνουν τυρί στη φάκα με τα μεγάλα τους λόγια. Βέβαια όσα τυράκια και να μας ρίξουν, όσες φορές και αν μας πουν πως έρχεται η ανάπτυξη και τα δύσκολα πέρασαν, πλέον έχουμε μαζέψει μπόλικη πείρα για να ξέρουμε πως η ανάπτυξή τους είναι χτισμένη πάνω στα βάσανά μας.
Για την ανάπτυξη τους, 1 εκατομμύριο εργαζόμενοι δεν ξέρουν πότε θα πληρωθούν. Για την ανάπτυξή τους, 1μισο εκατομμύριο άνεργοι ζουν μέσα στην εξαθλίωση. Για την ανάπτυ-ξή τους, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι ζούμε με μισθούς χαρτζιλίκια 200-300€. Για την ανάπτυξή τους δουλεύουμε σαν λάστιχα χωρίς σταθερό ωράριο, Κυριακές, από το πρωί μέχρι το βράδυ. Για την ανάπτυξή τους δουλεύουμε σε συνθήκες γαλέρας, με ρυθμούς λιπο-θυμίας. Για την ανάπτυξή τους, χιλιάδες άνθρωποι κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους από τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς.
Στην προετοιμασία αυτής της ανάπτυξης, οφείλουμε την κατάσταση στα νοσοκομεία, με γιατρούς και προσωπικό να δουλεύουν 3 και τέσσερις μέρες σερί. Είναι αποτέλεσμα της ανά-πτυξης τα παιδιά μας που μένουν εκτός παιδικών σταθμών, η πρόταση για επιβολή διδάκ-τρων στα πανεπιστήμια”.
Η απεργιακή συγκέντρωση στην πόλη της Έδεσσας έκλεισε με πορεία στους κεντρικούς δρόμους της πόλης.
Στην απεργιακή συγκέντρωση στα Γιαννιτσά συμμετείχε η Ομάδα Γυναικών Γιαννιτσών, μέλος της ΟΓΕ, ενώ απηύθυνε χαιρετισμό η πρόεδρος της Ομάδας, Έλλη Τζάκρη.
Στη συγκέντρωση παρευρίσκονταν και αντιπροσωπεία της Ταξικής Αγωνιστικής Ενότητας Συνταξιούχων ΙΚΑ Γιαννιτσών.
Την κεντρική ομιλία έκανε η Αριστέα Χατζηβασιλειάδου, από την Επιτροπή Αγώνα στο Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων – Εμποροϋπαλλήλων Γιαννιτσών.
Η συναγωνίστρια τόνισε στην ομιλία της την κατάσταση που επικρατεί στον κλάδο των τροφίμων στην Πέλλα, αλλά και τον βρώμικο ρόλο των εργοδοτικών και κυβερνητικών συνδικαλιστών της περιοχής μας :
“Τη ζουν εδώ στην περιοχή μας την ανάπτυξη οι εργαζόμενοι και μπορούν να πληροφο-ρήσουν και τους υπόλοιπους τι προϋποθέτει. Για την τοπική οικονομία της Πέλλας αποτελεί τομέα “κλειδί” η καλλιέργεια και η μεταποίηση του ροδάκινου, γενικότερα η φρουτοπαρα-γωγή, αλλά και η συνολική αγροτική παραγωγή.
Δραστηριοποιούνται δεκάδες εργοστάσια του κλάδου στα οποία την περίοδο του καλο-καιριού δουλεύουν περίπου 3.500 εργαζόμενοι. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών δεν συμ-πληρώνουν καν τις προϋποθέσεις για επίδομα ανεργίας και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, καθώς με το ζόρι προφταίνουν να κάνουν 40 μεροκάματα.
Κάθε καλοκαίρι αποτυπώνονται οι άθλιες συνθήκες που επικρατούν, με τα εξαντλητικά ωράρια, χωρίς επιπλέον διαλείμματα την περίοδο του καύσωνα, χωρίς ειδικούς κλιματιζόμε-νους χώρους, μέσα σε νερά και υγρασίες. Σημειώνονται κάθε χρόνο εργατικά ατυχήματα, λιποθυμίες, που δεν καταγράφονται πουθενά. Η εντατικοποίηση χτυπάει κόκκινο. Η δου-λειά πολλές φορές είναι ανασφάλιστη και κακοπληρωμένη, ενώ είναι κανόνας οι καθυστε-ρήσεις πληρωμών σε μισθούς, δώρα και επιδόματα.
Την ίδια στιγμή που οι επιχειρήσεις του κλάδου και στην Πέλλα σημειώνουν ανάπτυξη, με τα νούμερα να είναι αποκαλυπτικά και τα παραδείγματα επέκτασης να είναι ολοφάνερα στις μεγάλες επιχειρήσεις. Η επιχείρηση “Πρόδρομος Παυλίδης”, την ίδια στιγμή που μείωσε τους μισθούς των εργαζομένων του τον περασμένο χρόνο, προχώρησε σε επενδύσεις με την αγορά εγκαταστάσεων στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Η κονσερβοποιϊα “Κρόνος”, εξαπλώ-νεται και δημιουργεί νέες εγκαταστάσεις και στη βιασύνη της να “κλειδώσει” το μέγιστο κέρδος, βάζει τους εργαζόμενους να δουλεύουν σε αυτές ενώ ακόμα δεν έχουν ολοκληρωθεί οι εργασίες.
Με αφορμή την έναρξη της εποχιακής εργασίας στα κονσερβοποιία και διαλογητήρια της Πέλλας, έρχεται για άλλη μια φορά στην επιφάνεια η σαπίλα του εργοδοτικού-κυβερνη-τικού συνδικαλισμού. Τα γραφεία των Εργατικών Κέντρων σε Έδεσσα & Γιαννιτσά, που είναι ερμητικά κλειστά όλη την προηγούμενη περίοδο, τότε που χρειάζεται να οργανώσουν με τους εργαζόμενους όλων των κλάδων τον αγώνα για δικαιώματα στη δουλειά και στη ζωή, ανοίγουν αυτή την περίοδο διάπλατα τις πόρτες τους στους μεγάλους επιχειρηματίες του κλάδου. Φέρνουν τους μεγαλοεργοδότες δίπλα στους εργαζόμενους και μετατρέποντας τα εργατικά κέντρα των εργαζομένων σε γραφεία ευρέσεως φθηνής εργασίας, παραδίδουν στα αφεντικά εργάτες χωρίς απαιτήσεις, που θα δουλεύουν με βάση τα νέα νομοσχέδια που έχουν ψηφιστεί τα τελευταία χρόνια, τα μεροκάματα πείνας και τις διαλυμένες συμβάσεις εργασίας, στα οποία ο εργοδοτικός – κυβερνητικός συνδικαλισμός έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του.
Εμείς επιλέξαμε το δρόμο μας, και σήμερα από τις απεργιακές μας συγκεντρώσεις φωνάζουμε σε κάθε εργαζόμενο, σε κάθε μεροκαματιάρη, στους νέους: “Ο μόνος δρόμος είναι επίθεση και πάλη!” Βάζουμε μπροστά τις δικές μας ανάγκες, με βάση τις δυνατότητες της εποχής. Δεν θα δεχτούμε άλλα χτυπήματα. Περνάμε στην αντεπίθεση!
