Επειδή δεν γίναμε ξαφνικά όλοι λωτοφάγοι, ούτε ασφαλώς υπέστημεν κάποιου είδους λοβοτομή, συνεχίζουμε με οδηγό τη φωνή του μέτρου και πυξίδα την ιστορική αλήθεια, να βλέπουμε με θάρρος και περισσή ευαισθησία (όχι επιλεκτική όπως οι επαγγελματίες σπεκουλαδόροι με τον κενό δημόσιο λόγο) όλη τη σκηνή κι όχι μέρος αυτής, ήτοι να εστιάζουμε στα γεγονότα και τις αιτίες που τα γεννούν, πολλώ δε μάλλον για προφανείς λόγους τα συντηρούν. Ευαισθησία που παραπέμπει στην αμείλικτη αδέκαστη ιστορία και στη ρήση του Ευριπίδη, ήτοι “Όλβιος όστις της ιστορίας έσχε μάθησιν / Είναι ευτυχής εκείνος που γνωρίζει ιστορία”…..
Η βία από όπου κι αν προέρχεται, είναι σαφώς καταδικαστέα. Σε κάθε περίπτωση, προσβάλει τον πολιτισμό, ακυρώνει τον ρόλο των δομών του κράτους και ενεργοποιεί τα αντανακλαστικά του φόβου στην κοινωνία. Τα θλιβερά γεγονότα της Θεσσαλονίκης και η σημερινή εισβολή (δίκην σχολικού περιπάτου) δεκάδων μελών του Ρουβίκωνα, στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), δεν περιποιούν τιμή σε κανένα πολλώ μάλλον εκθέτουν όλους. Επιβεβαιώνουν απλά την αλλοίωση των ηθών της χώρας, το καθεστώς ανομίας και την πλήρη παράλυση του κράτους. Συνιστούν τρανή απόδειξη κοινωνικής και πολιτικής έκπτωσης με θύμα την Δημοκρατία, τους θεσμούς και το σύστημα αξιών της χώρας…..
Αντί όμως οι εκπρόσωποι των κομμάτων να βυσσοδομούν ο ένας εναντίον του άλλου, οφείλουν σε πείσμα του σκηνικού της παρακμής και της παραφροσύνης των ημερών, να αντισταθούν σε οτιδήποτε αμφισβητεί τα εναπομείναντα εχέγγυα της δημοκρατίας, πλήττει βάναυσα και σκαιά τον πυρήνα δημοκρατικού πολιτεύματος, άλλως θέτει σε κίνδυνο τη συνοχή και το ιστορικό πρόσωπο της ελληνικής κοινωνίας. Ούτε οι αφορισμοί, ούτε οι αστήρικτες ανυπόστατες κατηγορίες για υποκίνηση της βίας, μέσω διχαστικών διλημμάτων, που εκτοξεύει αμυνόμενη η κυβέρνηση, συνιστούν απάντηση στο διαφαινόμενο πρόβλημα. Ο φόβος της κριτικής, μαρτυρά την αδυναμία και την ανασφάλεια του κυβερνητικού συνασπισμού, προδίδει τον πανικό και την αμηχανία που τον διακατέχει…..
Τόσο ο χρόνος όσο και ο τρόπος συνιστούν δείγμα ελάχιστου σεβασμού προς την αλήθεια και την κοινωνία των πολιτών. Ο απώτερος στόχος των εμπνευστών αυτής της επιχείρησης με τη βολική και φθηνή δαιμονολογία, τους ρηχούς και εύπεπτους ιδεολογικοπολιτικούς αφορισμούς, είναι ο συμψηφισμός και η στοχοποίηση των αντιπάλων. Άπαντες, όμως, οφείλουν να θυμούνται ότι η ιστορία της χώρας, έχει συνέχεια, δεν άρχισε ούτε θα τελειώσει με τους σημερινούς ή τους αυριανούς ενοίκους του Μαξίμου. Οι σημαίες δεν κυματίζουν στο κενό, ούτε βρίσκονται τυχαία στον ιστό τους. Η Πατρίδα, είναι πάνω από πρόσωπα, καριέρες, συμφέροντα και ιδεολογίες…..
***Πολιτικός Επιστήμων – Τεχ.Γεωπόνος – Παιδαγωγός
