Επειδή το δίκαιο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την πολιτική και οι νόμοι κατά τον Πλάτωνα διαπαιδαγωγούν τους πολίτες, εγείρεται εύλογα το εξής ερώτημα: Πως μια δικαστική απόφαση, όπως αυτή του ανώτατου ακυρωτικού δικαστηρίου της χώρας, μπορεί να λειτουργεί ως άλλοθι μιας επιζήμιας, ανήθικης και άδικης πολιτικής.

Είναι προφανές ότι η χθεσινή απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ, ήτοι η απόρριψη (με οριακή πλειοψηφία 13 -12) των προσφυγών των συνταξιούχων, που ζητούσαν να κηρυχθεί αντισυνταγματικός ο υπ΄αριθ. 4387/2016 νόμος “Κατρούγκαλου”, άλλως να μην ισχύσει ο επανυπολογισμός των συντάξεων και η περικοπή της προσωπικής διαφοράς στις καταβαλλόμενες συντάξεις, «βολεύει» τα μάλα πολλώ δε μάλλον διευκολύνει τους χειρισμούς της κυβέρνησης.
Τίποτε, όμως, δεν είναι πολιτικά ορθό και δίκαιο, αν αυτό που νομοθετείς στερείται ηθικής υπόστασης. Σε κάθε περίπτωση, η θέσπιση ενός νόμου, που από κατασκευής είναι κοινωνικά άδικος και ηθικά λάθος, άλλως στερείται ηθικής βάσης και πνεύματος δικαιοσύνης, δεν σημαίνει ότι έχει κοινωνικό αντίκρισμα ήτοι τον σεβασμό, την κατανόηση και την αποδοχή της κοινωνίας…….
*** Πολιτικός Επιστήμων – Τεχ.Γεωπόνος – Παιδαγωγός

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΤΑΚΤΗ