Δηλαδή, αμέσως μετά το τυπικό κι όχι ουσιαστικό τέλος (η Ελλάδα, για πολλά χρόνια ακόμη, θα είναι υπό καθεστώς σκληρής εποπτείας από τους δανειστές της) της οκταετούς μνημονιακής περιπέτειας της χώρας, ήτοι της επαχθούς δημοσιονομικής προσαρμογής με τη σκληρή λιτότητα και τις επώδυνες συνέπειες για την ψυχολογία και το επίπεδο της ζωής του πολίτη, η κοινωνία θα είναι ελεύθερη από δεσμεύσεις, πρέπει, στόχους και εκθέσεις?
Ο Έλληνας, εν τέλει, θα μπορεί να δημιουργεί και πάλι στο χωροχρόνο, θα ονειρεύεται το αύριο το δικό του και των παιδιών του με πίστη, ελπίδα και αξιοπρέπεια? Πώς, με ποιες προϋποθέσεις και κάτω από ποιες συνθήκες? Με στόχο για πλεόνασμα τουλάχιστον 3,5% για την τετραετία (2018-2022) και τη στενή επιτήρηση με τους υψηλούς απαιτητούς δημοσιονομικούς στόχους ήτοι πλεονάσματα άνω του 2% του ΑΕΠ, ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις αντοχές της οικονομίας και την πορεία επιβίωσης της κοινωνίας, από το 2023 έως το 2060?
Δυστυχώς για όσους πανηγυρίζουν, οι πολίτες δεν έχουν άγνοια ούτε αυταπάτες. Δεν διακατέχονται από ιδεολογικοπολιτικές ψευδαισθήσεις. Η χώρα για πολλά χρόνια θα είναι υπό την αίρεση των κυνικών εκθέσεων για την αξιοπιστία μας και τη διάθεση των διεθνών αγορών. Ήτοι τις “αιμοβόρες ύαινες” που διψούν για εύκολο χρήμα, που κινούνται και δρουν με γνώμονα το κέρδος. Που αδιαφορούν για τους ανθρώπους και τις ανάγκες τους. Τις αγορές, που ξεδιπλώνουν μια σημαία και διακηρύττουν μια ιδεολογία, την ιδεολογία του κέρδους. Τις αγορές, που αγοράζουν και πωλούν ζεστό χρήμα. Που δεν ήταν, δεν είναι, ούτε θα γίνουν φιλόπτωχα ταμεία!!!!!!!!!!
*Πολιτικός Επιστήμων – Τεχ.Γεωπόνος – Παιδαγωγός
