Η ανθρώπινη αγανάκτηση για την ανείπωτη τραγωδία των ημερών που σαρώνει όλη τη χώρα, υπερβαίνει πρόσωπα, κόμματα και ιδεολογίες. Εγείρει ένα κρίσιμο, συνειδησιακό και υπαρξιακό ερώτημα, βαθιά προσωπικό και απόλυτα συλλογικό: μέχρι πότε; Οι Έλληνες, ενώνουν τη φωνή τους κατά της αδιαφορίας της πολιτείας και των υπερφίαλων τοπικών αρχόντων. Αηδιάζουν με τις υποκριτικές αναφορές και τα καμώματα τους. Ταυτόχρονα, όμως, στα πλαίσια μιας νέας συλλογικότητας κι ενός νέου ανθρωπισμού, αναζητούν το μέτρο και τη χαμένη ειλικρίνεια της πολιτικής ενάντια στην ανευθυνουπευθυνότητα της σύνολης εξουσίας…
Είναι βέβαιο ότι η πύρινη κόλαση της Ανατολικής Αττικής, με την εικόνα συντέλειας και τις στριγκλιές των ανήμπορων ανθρώπων, που σπαράζουν για ώρες αβοήθητοι αναζητώντας καταμεσής της θάλασσας τους δικούς τους ανθρώπους, θα σταυρώνει για καιρό τη συνείδηση της πολιτικής ηγεσίας της χώρας. Η εικόνα των εγκλωβισμένων ανθρώπων και των αβοήθητων ζωντανών ήτοι η εκατόμβη του Νέου Βουτσά, θύματα της ανεπάρκειας του παράλυτου κρατικού μηχανισμού και της μικρής ανίκανης ηγεσίας, που ραγίζει την καρδιά και παγώνει το αίμα της παγκόσμιας κοινωνίας, πρέπει να γίνει οδηγός αντίστασης της συνείδησής μας…
Όσοι ανευθυνοϋπεύθυνοι μιλούν ακόμη πάνω στα αποκαΐδια, που άφησε πίσω στο πέρασμά της η πύρινη λαίλαπα της Ανατολικής Αττικής, “σκυλεύουν” τη μνήμη των δεκάδων νεκρών. Επιβεβαιώνουν απλώς τα λόγια του Μένανδρου, ” Όμοια πόρνη δάκρυα καὶ ρήτωρ ἔχει ” ήτοι όμοια δάκρυα με την πόρνη έχει ο πολιτικός. Σε κάθε περίπτωση, όσο δεν επιλέγουν την οδό της παραίτησης, οφείλουν τουλάχιστον να σωπάσουν! Διαφορετικά, είτε μιλούμε για πρόσωπα της κεντρικής πολιτικής σκηνής, είτε μιλούμε για εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης, τους πρέπει η πολιτική τιμωρία και ο κολασμός. Δυστυχώς, όμως, το έγκλημα, με θύμα τους πολίτες και τις περιουσίες τους, τη φύση και το περιβάλλον, είναι διαχρονικό!!!!!
*Πολιτικός Επιστήμων – Τεχ.Γεωπόνος – Παιδαγωγός
