Είναι στιγμές που η βεβαιότητα των ανθρώπων σε ξεπερνά. Έτσι, λοιπόν, αισθάνθηκα σήμερα το πρωί ανάμεσα σε φίλους, στην καταπράσινη πλατεία το χωριού μου.
Αρκούν, φρονώ, λίγες στιγμές, για να εκμαιεύσει κανείς την αλήθεια από τους περήφανους ανθρώπους της ελληνικής υπαίθρου. Να νιώσει την αγανάκτηση (υψηλά κόστη παραγωγής ήτοι καλλιεργητικές εργασίες, γεωργοεφόδια, εισφορές και ασφάλεια με ελάχιστο ανταποδοτικό όφελος) που διαπερνά την κοινωνία της περιφέρειας για το αύριο, ήτοι την απόγνωση των ανθρώπων για το μέλλον της ζωής τους (κάθε χρόνο εκριζώνουν τις καλλιέργειες και μένουν χέρσα πλέον εκατοντάδες στρέμματα γης). Να νιώσει τη δύναμη και την καθαρότητα του μεστού λόγου των ανθρώπων του καθημερινού μόχθου, ήτοι των ανθρώπων που έμαθαν να ζουν με αξιοπρέπεια και μέτρο. Να μιλούν με θαρρετό και αιχμηρό λόγο, να επικοινωνούν αυτοσχέδια και ανεπιτήδευτα το λόγο.
Είναι λοιπόν αυτές οι στιγμές που ανακαλύπτεις ότι, η κοινωνία, ώριμη όσο ποτέ, κάνει υπέρβαση. Επιλέγει το δικό της αφήγημα αντί τους σχοινοτενείς τηλεοπτικούς μονολόγους του φλύαρου πολιτικού προσωπικού. Πως αλήθεια αισθάνεται ο Έλληνας συνταξιούχος, όταν σήμερα ακούει τον κυβερνητικό βουλευτή, να επαίρεται για την επιστροφή των αναδρομικών για κύριες και επικουρικές συντάξεις? Πως αλήθεια αισθάνεται ο περήφανος Μακεδόνας, όταν έρχεται αντιμέτωπος με τις διαρροές και τους αστείους πολιτικούς χρησμούς των κυβερνητικών στελεχών, για το τι μέλλει γενέσθαι στην υπόθεση των Σκοπίων? Είναι λοιπόν οι στιγμές, που νιώθεις ότι η κοινωνία έχει ανάγκη από ένα σάλπισμα αντίστασης και δημοκρατικής ενότητας απέναντι στους μύστες του λαϊκισμού και τους “ιεροκήρυκες” του μίσους και του διχασμού. Έχει ανάγκη από έμπνευση και ένα νέο συλλογικό όραμα. Μια νέα πολιτική πρόταση που θα συνεγείρει όλες τις υγιείς δυνάμεις της χώρας. Ένα νέο εθνικό στόχο που θα κατατείνει σε μια γιγάντια προσπάθεια, που θα υπερβαίνει το ανάστημά μας καθημερινά!!!
*Πολιτικός Επιστήμων – Τεχ.Γεωπόνος – Παιδαγωγός
