Υπάρχουν κάποιες στιγμές στη ζωή που τα πάντα δίπλα σου καταρρέουν. Που παραλύουν μέσα σου οι αμυντικοί μηχανισμοί.
Στιγμές που ο χρόνος σταματά να υπάρχει, άλλως παύει να έχει την παραμικρή αξία. Στιγμές που γεννούν ανάμικτα συναισθήματα, σε παρασύρουν μέσα στον φόβο για ένα αβέβαιο ή δυσάρεστο μέλλον. Στιγμές που απειλούν τις ισορροπίες σου και αδρανοποιούν τις λειτουργίες του μυαλού σου. Έτσι ένιωσα κι εγώ όλο αυτό το εικοσαήμερο, όταν αιφνιδίως το μεσημέρι στις 6 Αυγούστου ήρθα αντιμέτωπος με το σοβαρό πρόβλημα υγείας του πατέρα μου. Όταν για το λόγο αυτό, το μεσημέρι της ίδιας μέρας, βρέθηκα στο Κέντρο Υγείας Σκύδρας (κοινή παραδοχή φρονώ ότι η υφιστάμενη προβληματική λειτουργία των Α’ θμιων δομών υγείας – ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον ασφαλισμένο – με τις γνωστές παθογένειες και τις εγγενείς διαρθρωτικές αδυναμίες προσβάλει την αξιοπρέπεια του πολίτη) και στη συνέχεια στα επείγοντα του Γενικού Νοσοκομείου Έδεσσας. Μια εξέλιξη, όμως, που έμελλε να ταυτιστεί με τη βασανιστική οδύσσεια των είκοσι ημερών στους θαλάμους της Παθολογικής και της Καρδιολογικής Κλινικής.
Εκεί όπου νυχθημερόν έζησα με την προσμονή και την ελπίδα για τη γρήγορη ανάρρωση (βαριά λοίμωξη αναπνευστικού) του δικού μου ανθρώπου, έγινα κοινωνός δύσκολων ιστοριών και μάρτυρας ψυχοδραματικών καταστάσεων όπως το αδόκητο τέλος άλλων ανθρώπων ήτοι γνωστών και φίλων. Εκεί όπου για πολλοστή φορά επιβεβαίωσα ότι η δύναμη της πίστης γεννά την ελπίδα. Έτσι ένιωσα την ώρα της Θείας Μετάληψης στο ναΰδριο του Αγίου Λουκά του Νοσοκομείου προσερχόμενος για την Θεία Κοινωνία. Τέλος, εκεί όπου η λέξη άνθρωπος αποκτά μορφή και υπόσταση στο πρόσωπο των ανθρώπων, που στελεχώνουν τις δομές του Νοσοκομείου (δυστυχώς άνευ αξονικού τομογράφου και νευρολόγου ακόμη) ήτοι το νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό με το απαράμιλλο ήθος, συστολή και ευγένεια, την υψηλή επιστημονική κατάρτιση και το αντίστοιχο αίσθημα ευθύνης και προσφοράς για τον άνθρωπο. Υπ΄αυτή την έννοια, εκφράζω δημόσια τις ευχαριστίες μου αλλά και την βαθιά ειλικρινή ευγνωμοσύνη μου στο προσωπικό του τμήματος των επειγόντων, της Παθολογικής και της Καρδιολογικής κλινικής του οικείου Νοσοκομείου για την θετική και ουσιαστική συμβολή στην αντιμετώπιση της ασθένειας του αγαπημένου μου πατέρα…….
*Πολιτικός Επιστήμων – Τεχ.Γεωπόνος – Παιδαγωγός
