Ως γνωστό η εποχή που ζούμε χαρακτηρίζεται από τη τάση προς τη μυθοπλασία και την υπερβολή. Οι πρωταγωνιστές της κεντρικής πολιτικής σκηνής, παρά τις πομπώδεις διακηρύξεις, διαχειρίζονται απλά την παρακμή της εποχής. Η κοινωνία, όμως, δε χρειάζεται διαχειριστές. Έχει ανάγκη από στιβαρούς πολιτικούς ΗΓΕΤΕΣ ήτοι ανθρώπους με οντότητα, όραμα, τόλμη και αποφασιστικότητα.
Προσωπικότητες αδιαμφισβήτητου κύρους, με υψηλό και ισχυρό αίσθημα ευθύνης, που θα χαράξουν το δικό τους ιστορικό μονοπάτι στο χωροχρόνο. Αν μη τι άλλο, πολιτικούς ηγέτες με απόλυτη αίσθηση της εθνικής τους αποστολής και του πατριωτικού καθήκοντος, σε αντιδιαστολή με τους συνήθεις “εκτελωνισμένους, εισαγόμενους” ηγέτες της εποχής, που θα συνομιλούν με το μέλλον και την ιστορία αποπνέοντας ελπίδα, αισιοδοξία και προοπτική.
Πάνω από όλα, όμως, πολιτικές οντότητες που θα εμπνεύσουν (ξανά) στους νέους το ενδιαφέρον για την πολιτική, θα γεφυρώσουν το διευρυμένο χάσμα ανάμεσα στους πολίτες και την πολιτική, και με όχημα την αρχή του κοινωνικού κράτους θα επαναϋφάνουν τον διαλυόμενο κοινωνικό ιστό της χώρας. Όχι λοιπόν άλλη κοινωνική μιζέρια και εθνική μελαγχολία, όχι άλλες χαμένες δεκαετίες……
