Το 1994 η UNESCO καθιέρωσε την 5η Οκτωβρίου ως την Παγκόσμια ημέρα των εκπαιδευτικών, θέλοντας να αναγνωρίσει τη χρησιμότητα του έργου τους για την ανθρωπότητα. Η γνώση που παρέχεται μέσω της παιδείας και της εκπαίδευσης αποτελεί διαχρονικά το μέσο εξέλιξης των κοινωνιών.
Μετά από την τριετή διακυβέρνηση της χώρας από την Αριστερά, δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία, ότι οι διαχρονικές εξαγγελίες των δυνάμεων της Αριστεράς για την εκπαίδευση ήταν κενές περιεχομένου. Όλοι οι εκπαιδευτικοί βιώνουμε σήμερα τις επιπτώσεις της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης. Επιπροσθέτως, βιώνουμε κατά τραγικό τρόπο την απαξίωση του εκπαιδευτικού από τον Υπουργό Παιδείας και τη συστηματική συκοφάντηση του κλάδου και των εκπαιδευτικών συνδικάτων. Ο Υπουργός Παιδείας παρουσιάζει μία εικονική πραγματικότητα για την εκπαίδευση, που καμία σχέση δεν έχει με τα όσα βιώνουν καθημερινά οι μαχόμενοι εκπαιδευτικοί, αλλά και οι γονείς και οι μαθητές.
Ενάντια στη λογική του Υπουργού Παιδείας και της κυβέρνησης, χιλιάδες εκπαιδευτικοί καταθέτουν καθημερινά την ψυχή τους μέσα στην τάξη, στηρίζοντας με αυταπάρνηση το δημόσιο σχολείο και τους μαθητές του, ασκώντας περισσότερους ρόλους από αυτούς που τους αναλογούν.
Υπό αντίξοες συνθήκες οι Έλληνες καθηγητές, χωρίς ουσιαστική στήριξη και υποστηρικτικές δομές:
Ασκούν διδακτικά καθήκοντα, ενώ συχνά υποχρεώνονται να διδάξουν γνωστικά αντικείμενα , με δεύτερη ή τρίτη ανάθεση, τα οποία πλημμελώς έχουν διδαχθεί στο Πανεπιστήμιο.
Ασκούν διοικητικά και γραμματειακά καθήκοντα.
Αναλαμβάνουν το ρόλο ψυχολόγου, φύλακα και κοινωνικού λειτουργού.
Μετακινούνται σε τουλάχιστον δύο σχολεία, ενώ υπάρχουν περιπτώσεις εκπαιδευτικών που αναγκάζονται να διδάξουν έως και σε πέντε σχολεία, ώστε να συμπληρώσουν το ωράριό τους.
Στοχοποιούνται, ως οι ένοχοι, για την «αναποτελεσματικότητα» της εκπαίδευσης και τις χαμηλές επιδόσεις των μαθητών.
Καιρός όμως είναι να ειπωθούν τα πράγματα με τ’ όνομά τους!
Οι Έλληνες εκπαιδευτικοί είναι οι χειρότερα αμειβόμενοι εκπαιδευτικοί στις χώρες της Δύσης. Η παρεχόμενη εκπαίδευση από το Υπουργείο Παιδείας απέχει πολύ από την εκπαίδευση που προσφέρεται στις προοδευμένες χώρες της Ευρώπης.
Η ποιότητα της εκπαίδευσης, διασφαλίζεται:
Με αύξηση της χρηματοδότησης.
Με μείωση των μαθητών ανά τμήμα, ώστε οι τάξεις να είναι λειτουργικές.
Με πλήρη στελέχωση των σχολείων με μόνιμο εκπαιδευτικό και διοικητικό προσωπικό.
Με πλήρη σεβασμό των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών.
Με συστηματική επιμόρφωση.
Με εκσυγχρονισμό των αναλυτικών προγραμμάτων.
Με εκσυγχρονισμό βιβλίων και διδακτικών μεθόδων.
Όλα τα παραπάνω, αποτελούν προϋποθέσεις για ποιοτική εκπαίδευση. Δυστυχώς όμως δεν τα συναντάμε στην εκπαιδευτική καθημερινότητα!
Η ΔΑΚΕ Καθηγητών θα συνεχίσει να αγωνίζεται για τη βελτίωση του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου και των συνθηκών εργασίας των συναδέλφων, με τη συνέπεια που διαχρονικά τη διακρίνει.
Την παράταξή μας δεν την ενδιαφέρει ποιος κυβερνά, αλλά πώς κυβερνά!
ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ:
Στην ιδεοληπτική πολιτική που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ στον χώρο της Παιδείας.
Στην απόπειρα επιβολής εθνομηδενιστικών απόψεων στην εκπαίδευση και την κοινωνία.
Στην επίθεση που δέχεται η εκκλησία και οι θρησκευτικές μας πεποιθήσεις.
Στην κατάργηση της αυτονομίας του Λυκείου και την φροντιστηριοποίηση της Γ’ Λυκείου.
Στην επιβολή της λογικής της ήσσονος προσπάθειας στην εκπαίδευση.
Σ’ αυτή την πολιτική της κυβέρνησης αντιτιθέμεθα σθεναρά και καλούμε τους συναδέλφους να αγωνιστούν μαζί μας, για να μην επικρατήσει.
Η ΔΑΚΕ Καθηγητών δεν πιστεύει σ’ έναν εκπαιδευτικό- διαμεσολαβητή της γνώσης, αλλά σ’ αυτόν που εμπνέει, οραματίζεται, καθοδηγεί το «ταξίδι» για την ανακάλυψη της γνώσης και αγωνίζεται για καλύτερες συνθήκες ζωής, διαπλάθοντας έτσι ελεύθερους και υπευθύνους πολίτες.
για τη ΔΑΚΕ Καθηγητών Α’ Πέλλας
Πριβαρτιτσάνης Πέτρος
Εκπαιδευτικός Οικονομολόγος – Πληροφορικός
Πρόεδρος Α’ ΕΛΜΕ Πέλλας
