Αν πράγματι η χθεσινή κοινοβουλευτική συζήτηση μεταξύ των δύο αρχηγών, με τα παρωχημένα αφοριστικά κλισέ (Γκόθαμ Σίτι, Μπάτμαν, fake news, γκρουπούσκουλα, γενιά ατάκτων, κλπ) και τις εκατέρωθεν κατηγορίες για ανευθυνότητα και αδιαφορία αποτελεί την κορωνίδα του συλλογικού, κοινωνικού και πολιτικού στοχασμού της χώρας, τότε, “την καλησπέρα μου στα ιδανικά σας”. Διερωτώμαι, αλήθεια, μέχρι πότε τέτοια απολιτικά φαινόμενα, θα καθορίζουν, ερήμην ημών, τον δείκτη πορείας του πολιτικού συστήματος της χώρας? Έως πότε θα κατισχύει του πολιτικού ορθολογισμού ο ιδεολογικός δογματισμός και ο πολιτικός λαϊκισμός, η πόλωση της σύνθεσης και οι άγονες προκλήσεις της εθνικής συνεννόησης και της ομοψυχίας?
Ελπίζω πως όσα συμβαίνουν σήμερα στη χώρα, θα εγείρουν άμεσα ένα κρίσιμο, συνειδησιακό, υπαρξιακό ερώτημα που παραμένει βαθιά προσωπικό και ταυτόχρονα συλλογικό. Μέχρι πότε θα εξωραΐζουμε το παρόν? Μέχρι πότε θα επιδοκιμάζουμε μια συζήτηση που δρα ισοπεδωτικά, αντιστρατεύεται την ενότητα και υπονομεύει νομοτελειακά τη συνοχή και την προοπτική της χώρας? Έως πότε θα παρακολουθούμε κοινοβουλευτικές συζητήσεις που βρίσκονται και κινούνται σε ευθεία διάσταση με τις προσδοκίες, τις ανάγκες και τις αγωνίες των πολιτών? Τέλος, μέχρι πότε θα “βρίσκουμε καταφύγιο στη μετριότητα, από απελπισία για το ωραίο που ονειρευτήκαμε”?.
*Πολιτικός Επιστήμων – Τεχ.Γεωπόνος – Παιδαγωγός
