Σε κλίμα συγκίνησης πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση μνήμης για τη Μάχη της Άρνισσας (Οστρόβου) στο χώρο του Μνημείου των Πεσόντων της Μάχης, τα οστά των οποίων φύλασσε με ευλάβεια για πολλά χρόνια ο εφημέριος της Άρνισσας πάτερ Νικόλαος.
Στην εκδήλωση συμμετείχαν ο Δήμαρχος Έδεσσας κ. Δημήτρης Γιάννου, ο Βουλευτής Πέλλας κ. Γιώργος Καρασμάνης, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Φίλιππος Γκιούρος, οι Αντιδήμαρχοι κ. Χρήστος Βερικούκης και κα Μαρούλα Βλάχου – Κατσάρα, ο επικεφαλής της ήσσονος μειοψηφίας κ. Αντώνης Ρυσάφης, ο Πρόεδρος της Τ.Κ. Άρνισσας κ. Κυριάκος Χατζηγεωργούδης, εκπρόσωποι των Αστυνομικών και Στρατιωτικών Αρχών και του Πυροσβεστικού Σώματος, πολλοί πολίτες και τα παιδιά των σχολείων της Άρνισσας με τη σημαία!
Ο Ελληνικός Στρατός με τη νικηφόρα προέλασή του από Σαραντάπορο, Κοζάνη (8-10 Οκτωβρίου 1912) και Γιαννιτσά (19-20 Οκτωβρίου 1912), απελευθέρωσε τμήματα της Δυτικής και ολόκληρη την Κεντρική Μακεδονία.
Ενώ όμως εισερχόταν νικητής και τροπαιούχος στη Θεσσαλονίκη, την ημέρα του προστάτη της Αγίου Δημητρίου (26 Οκτωβρίου), οι Τούρκοι, με έδρα το Μοναστήρι, αναδιοργάνωσαν τις δυνάμεις τους, εξαπέλυσαν αιφνιδιαστικές επιθέσεις και, αφού υποχρέωσαν την 5η Μεραρχία να υποχωρήσεις προς την Κοζάνη, ανακατέλαβαν το Αμύνταιο, τη λεκάνη της Βεγορίτιδας και έφθασαν μέχρι τα πρόθυρα της Έδεσσας.
Το Ελληνικό Στρατηγείο διέταξε να κινηθούν τέσσερεις μεραρχίες από τη Θεσσαλονίκη προς την Έδεσσα για να αποκρούσουν την τουρκική επίθεση. Οι ελληνικές δυνάμεις κινήθηκαν ταχύτατα και την 1η Νοεμβρίου έφθασαν στην Σκύδρα, όπου παρέμεινε η 1η Μεραρχία με το Στρατηγείο.
Οι 3η και 4η μεραρχίες κινήθηκαν κυκλωτικά ενώ η 6η ανέλαβε την κατά μέτωπο επίθεση εναντίον των τουρκικών δυνάμενων που είχαν αναπτυχθεί στα υψώματα της Δροσιάς των Ξανθογείων και της Άρνισσας.
Η μάχη του Οστρόβου άρχισε τις μεσημβρινές ώρες της 4ης Νοεμβρίου και έληξε νικηφόρα για τον ελληνικό στρατό τις πρωϊνές ώρες της 5ης Νοεμβρίου 1912, με την είσοδο του 1ου Ευζωνικού Συντάγματος στην Άρνισσα. Η νίκη αυτή του στρατού μας θεωρείται καθοριστική για την απελευθέρωση, στη συνέχεια, του Αμυνταίου (6 Νοεμβρίου) και της Φλώρινας (7 Νοεμβρίου).
Υπήρξαν δεκάδες τραυματιών στην μάχη καθώς και τρεις νεκροί στρατιώτες που τάφηκαν στην περιοχή των συμπλοκών. Τα οστά τους αργότερα μεταφέρθηκαν σε άλλο σημείο, βρέθηκαν και τα ονόματά τους στα αρχεία του Γενικού Επιτελείου Στρατού και στο χώρο αυτό σήμερα τοποθετήθηκε ειδικό μνημείο προς τιμήν τους.
