Μια ιδιωτική επίσκεψη στο Κ. Γραμματικό στάθηκε η αφορμή για το άρθρο αυτό. Ένας παλιός φίλος από το χωριό, με πολλή αγάπη για τον τόπο του, έγινε ο ξεναγός μου.
Στο νεκροταφείο του χωριού, όπου ενταφιάστηκε ο μεγάλος Εδεσσαίος ποιητής Μάρκος Μέσκος, υπάρχει μια μοναδική Eκκλησία, παραδομένη στην φθορά του χρόνου, αποκλεισμένη από τον επισκέπτη, σχεδόν ετοιμόρροπη.
Λίγα μέτρα πιο κάτω ανάμεσα σ ένα τοπίο εκπληκτικής ομορφιάς, σ ένα ρέμα με πανύψηλα πλατάνια, βρίσκεται ο “βιολογικός καθαρισμός Κ. Γραμματικού”.
Στην πινακίδα διαβάζω, πως η κατασκευή μιας καλύβας 2χ2 κόστισε 400.000 ευρώ. Κατεστραμμένοι σωλήνες συνθέτουν το σκηνικό.
Πιο κάτω και μέσα στο ρέμα, ο σωλήνας παροχέτευσης του βιολογικού, καλυμμένος με μπετόν, σε μια πρωτόγνωρη απαξίωση του περιβάλλοντος.
Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να γελάσω. Όμως το θέμα είναι πολύ σοβαρό για κάτι τέτοιο. Ζούμε σε μια χώρα χωρίς να σχεδιάζει τις πραγματικές ανάγκες, χωρίς να φτιάχνει έργα με έναν κεντρικό σχεδιασμό, έργα που ακόμα και αν ξεκινούν με τις καλύτερες προθέσεις, καταλήγουν στην εγκατάλειψη λόγω της αδυναμίας να συντηρηθούν και να υπάρχουν.
Η σημερινή δημοτική αρχή δεν μπορεί να μην είδε τα τσιμέντα μέσα στο ρέμα, δεν μπορεί να μην είδε τους σπασμένους σωλήνες, δεν μπορεί να μην αναρωτήθηκε, που καταλήγουν αλήθεια σήμερα τα λύματα;
Η ξενάγησή μου στο Κάτω Γραμματικό συνεχίστηκε στην τεχνητή λίμνη, μέσα σ ένα τοπίο εκπληκτικής ομορφιάς, που κατασκευάστηκε με χρήματα του Υπουργείου Μακεδονίας Θράκης, αλλά η συντήρησή του γίνεται με χρήματα των αγροτών και εξασφαλίζει το πότισμα των καλλιεργειών της περιοχής. Σήμερα κάποιοι φωστήρες ζητάνε την πληρωμή της κατανάλωσης του νερού από τους καλλιεργητές. Λαμπρό παράδειγμα της μετατροπής του νερού από κοινωνικό αγαθό, σ εμπόρευμα. Η διαδρομή μας συνεχίστηκε στην μεγάλη για μένα έκπληξη. Μέσα σ ένα καταπράσινο τοπίο, με φυσικές πηγές η παλιά κατασκήνωση! Η παλιά κατασκήνωση, ερείπιο.! Και σκέφτομαι πως η επόμενη δημοτική αρχή θα μπορούσε ν αναστήσει την κατασκήνωση αυτή, αφού λυθεί το ιδιοκτησιακό – διεκδικηθεί από τον Δήμο. Πρωτίστως για τα παιδιά των εργαζομένων στον δήμο Έδεσσας. Ως ένα ελάχιστο ευχαριστώ στους εργαζόμενους σ αυτόν. Θα μπορούσε να ξεκινάει απ τον Ιούνιο, μόλις κλείσουν τα σχολεία. Οραματίζομαι μια κατασκήνωση περιβαλλοντολογικής εκπαίδευσης για τα παιδιά, που όμοιά της δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Υπάρχουν χρήματα σ ευρωπαϊκά προγράμματα, αποκλειστικά για τον σκοπό αυτόν.
Στο τέλος της διαδρομής και κάτω από έναν τούρκικο πύργο, μια πινακίδα μας πληροφορεί πως πρόκειται για μεταβυζαντινό πύργο, χτίζεται σήμερα ένα όμορφο αμφιθέατρο.
Στο μυαλό μου ήρθε αμέσως η σκέψη πως θα ήταν πολύ ωραίο για την περιοχή μια φορά τον χρόνο να γίνονται εδώ ημερίδες, συνέδρια για την ανάδειξη του ποιητικού έργου του μεγάλου μας ποιητή Μάρκου Μέσκου. Σε συνεργασία με ελληνικά, αλλά και ξένα πανεπιστήμια. Οραματίζομαι αναγνώσεις ποιημάτων του σε συνεργασία πχ. με το ΚΘΒΕ, γνωστούς ηθοποιούς. Και μέσα σ όλα αυτά μια διεθνή συνάντηση ποίησης υπό την αιγίδα του Δήμου Έδεσσας.
Τελικά η ανάπτυξη των τοπικών κοινοτήτων δεν είναι αφηρημένη έννοια. Αρκεί να υπάρχει αγάπη για τον τόπο, όπως η αγάπη του φίλου μου για το χωριό του, να υπάρχουν υλοποιήσιμες προτάσεις, άνθρωποι που θα τα οραματιστούν και ένας δήμος που θα στηρίξει αυτή την ανάπτυξη σε όφελος όλων των διαμερισμάτων του και όχι μονάχα του κεντρικού δήμου. Για όλα τα παραπάνω εγώ θ αγωνιστώ και απ όποια θέση κι αν βρεθώ, μ όλες μου τις δυνάμεις θα παλέψω για να γίνουν τα μικρά μας όνειρα, πραγματικότητα.
Νίκος Μούλας – Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με τον Γιάννη Τσεπκεντζή και το συνδυσμό “Κοινωνία σε Κίνηση”
