Καλές οι εξαγγελίες, οι διακηρύξεις και οι νομοθετικές πρωτοβουλίες για λιγότερο κράτος (για να είναι ευέλικτο και λειτουργικό ένα κράτος, απαιτείται ολιγομελές κυβερνητικό σχήμα και ουσιαστική αποκέντρωση με ισχυρές διοικητικές περιφέρειες από πλευράς αρμοδιοτήτων), αλλά προέχει πρώτιστα η περιστολή των δημοσίων δαπανών.
Αν δε ο πρωθυπουργός εννοεί τη ρήξη με οτιδήποτε κρατά την χώρα όμηρο, πολλώ δε μάλλον την επιστροφή της χώρας στην κανονικότητα με όχημα την οικονομία, δεν έχει παρά να αρχίσει από την μείωση του αριθμού των βουλευτών. Μια νομοθετική πρωτοβουλία που θα μας απάλλασσε από δαπάνη δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ ετησίως. Το Σύνταγμα (άρθρο 51.1) αναφέρει ότι οι βουλευτές μπορεί να είναι από 200 έως 300. Δεν βλέπω γιατί δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο στη χώρα μας, όταν ως γνωστόν τα κοινοβούλια τεσσάρων χωρών της Ε.Ε. με παρεμφερή πληθυσμιακά χαρακτηριστικά ήτοι Αυστρία, Βέλγιο, Πορτογαλία, Ολλανδία, αριθμούν από 150 έως 230 βουλευτές. Ο νομός μου π.χ (Ν.Πέλλας), όπως αντίστοιχα οι άλλοι νομοί της χώρας, δύναται να εκπροσωπηθεί, το ίδιο φρονώ επιτυχώς, από 3 αντί 4 βουλευτές ήτοι όσες κατ ουσίαν είναι οι επαρχίες του. Στην τελική, δεν είμαστε το αποτέλεσμα των περιστάσεων και των συγκυριών που μας περιβάλλουν, αλλά το αποτέλεσμα των αποφάσεών που λαμβάνουμε κάθε φορά…
Σε μια εποχή που: α) το δημόσιο σχολείο στερείται υποδομών, αν μη τι άλλο αδυνατεί να συγχρονιστεί με οτιδήποτε καινοτόμο προσφέρει σήμερα η τεχνολογία, β) το δημόσιο νοσοκομείο, ελλείψει πόρων, αδυνατεί να ανταποκριθεί στα στοιχειώδη καθήκοντά του, γ) οι αγρότες, δίκην επαίτη, αναμένουν τις αποζημιώσεις για την κατεστραμμένη παραγωγή τους, δ) τα φυσικά πρόσωπα και οι ελεύθεροι επαγγελματίες περιμένουν ως «μάννα εξ ουρανού» τις 120 δόσεις, τότε κάθε μείωση δαπανών φρονώ είναι ευπρόσδεκτη και επιβεβλημένη. Άλλωστε ο ίδιος, όπως άλλοι πρωθυπουργοί ήτοι Γιώργος Παπανδρέου, Αντώνης Σαμαράς, και αρχηγοί κομμάτων όπως Δημήτρης Αβραμόπουλος / “Κ.Ε.Π”, Ντόρα Μπακογιάννη / “Δημοκρατική Συμμαχία”, Σταύρος Θεοδωράκης / “Ποτάμι” και Βασίλης Λεβέντης / ” Ένωση Κεντρώων”, στις 4 Μαΐου 2014, υπουργός τότε Διοικητικής Μεταρρύθμισης, πρότεινε τη μείωση των βουλευτών σε 200. Σε κάθε περίπτωση, αρκεί μια πρόταση νόμου, πρωτίστως όμως απαιτείται συνέπεια, πολιτικό θάρρος και ισχυρή πολιτική βούληση. Θέλει πολιτική τόλμη και συναίσθηση θεσμικής ευθύνης η απόφαση για τη μείωση του αριθμού των βουλευτών. Το απαιτούν οι καιροί, το επιβάλλουν τα εύθραυστα οικονομικά δεδομένα και οι δανειακές απαιτήσεις της χώρας που στραγγαλίζουν καθημερινά το εισόδημα των πολιτών. Το επιτάσσει η ανάκτηση της αξιοπιστίας (καμπανάκι η ολοένα διογκούμενη αποχή απ’ τις εκλογές στη χώρα), η υστεροφημία του πρωθυπουργού και η επιβίωση του πολιτικού συστήματος. Γιατί μόνο οι ιδέες που υποστηρίζουμε στην πράξη έχουν κάποια αξία κι όχι αυτές στη θεωρία. Γιατί όταν τα λόγια μας συνοδεύονται από πράξεις παύουν να φαίνονται μάταια και κενά. Γιατί μόνο στις αποφάσεις μας, όπως είπε ο Ζ. Π. Σαρτρ, είμαστε σημαντικοί…
*Πολιτικός Επιστήμων – Τεχ.Γεωπόνος – Παιδαγωγός
