Mε τη βροχή να πέφτει αδιάκοπα, την ανασφάλεια να ακολουθεί την αβεβαιότητα, ο προβληματισμός διαδέχεται την αρχική αμηχανία. Η ζωή μας πια έχει καθορισμένη πορεία, μπήκε σε μια ιδιαίτερη τροχιά. Φοβούμαι ότι “σέρνει” περιπέτειες, επιφυλάσσει περιορισμούς, που αναμφίβολα θα θέσουν σε δοκιμασία τη σύνολη υπόστασή μας. Θα απειλήσει τις σταθερές μας, θα κλονίσει τις ισορροπίες μας, θα περιστείλει τα δικαιώματά μας. Σε κάθε περίπτωση, θα δοκιμάσει τις αντοχές μας και την πίστη μας στους θεσμούς της χώρας. Όσο λοιπόν η επιστημονική κοινότητα κυοφορεί την ελπίδα, μεγαλώνει η προσδοκία για τη δημιουργία εμβολίου για την αντιμετώπιση του ιού, η πηγή του άγχους εντοπίζεται σταθερά πλέον στο μέλλον…
Στον κόσμο που ξημερώνει στη μετακορωνοϊό εποχή, στην αλλόκοτη αίσθηση που μετατρέπει σε νοσταλγική ανάμνηση τη μέχρι πρότινος ζωή μας. Το εκκρεμές του πολίτη αμφιταλαντεύεται διαρκώς ανάμεσα στην αισιοδοξία για γρήγορη έξοδο από την ιδιότυπη, πλην όμως επιβεβλημένη, απομόνωση των ημερών, και το φόβο που διαγράφεται για την επόμενη ημέρα. Η αλήθεια πρέπει να γίνει κανόνας της ζωής μας, να καθορίσει το μέτρο και το εύρος των επιδιώξεων μας. Φτάνει, μόνο, να εναρμονίζεται με το νόμο, να προάγει το συμφέρον της κοινωνίας και να υπηρετεί τη συνείδησή μας για τη ζωή…*Εύχομαι από καρδιάς να παραμείνετε αισιόδοξοι και δυνατοί!!!
*Πολιτικός Επιστήμων – Τεχ.Γεωπόνος – Παιδαγωγός
