Το 1994, με αδικαιολόγητη κι ανιστόρητη καθυστέρηση δεκαετιών, επιτέλους το Ελληνικό Κοινοβούλιο με ομόφωνα απόφασή του καθιέρωσε την 19 Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού αποκαθιστώντας στην πραγματική του διάσταση κι αλήθεια ένα σημαντικότατο γεγονός της σύγχρονης ελληνικής και παγκόσμιας ιστορίας, όπως άλλωστε είχε υποχρέωση να το πράξει.
Σύσσωμος ο απανταχού ελληνισμός, τόσο στον ελλαδικό χώρο αλλά κι όπου γης ζει και δραστηριοποιείται η ομογένεια, κάθε χρόνο στις 19 Μαΐου μνημονεύει και τιμά τα 353.000 θύματα της θηριωδίας των Νεότουρκων. Είναι μνήμη, σεβασμός, χρέος και παρακαταθήκη.
Φέτος, μπορεί εξαιτίας των ειδικών συνθηκών που επικρατούν λόγω της πανδημικής κρίσης οι εκδηλώσεις θύμησης κι απόδοσης τιμής στα θύματα της Γενοκτονίας να μην έχουν την ίδια έκταση και το ίδιο μέγεθος. Ωστόσο, ο νους και η καρδιά μας δεν έχει κανέναν περιορισμό. Ο νους θυμάται κι αναστορεί, η καρδιά έχει τους ίδιους δυνατούς παλμούς, η ψυχή νιώθει τον πόνο, τη δυστυχία, τον κατατρεγμό, τις βιαιότητες, τα κακουργήματα, τις δολοφονίες των Ελλήνων προγόνων μας, των Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολής. Το σχέδιο των Νεότουρκων και των συνεχιστών τους για την ολοκληρωτική εξόντωση των χριστιανικών πληθυσμών ήταν καλά προετοιμασμένο, οργανωμένο και εκτελεσμένο.
Από τότε και μέχρι σήμερα, 19 Μαΐου 2020, η Ελλάδα κι ο ευαισθητοποιημένος κόσμος δεν ξεχνά.
Σήμερα, όλοι μας έχουμε καθήκον κι αποστολή απέναντι στην ιστορική μνήμη, στην ιστορική συνείδηση και στην ιστορική δικαίωση.
Σήμερα, η ιστορική μνήμη δεν μπορεί και δεν πρέπει ν΄αποδυναμωθεί.
Σήμερα, η ιστορική συνείδηση δεν μπορεί και δεν πρέπει να επαναπαύεται και να εφησυχάζει.
Σήμερα, η ιστορική και η ηθική δικαίωση δεν μπορεί κα δεν πρέπει να περιμένει.
Οφείλουμε, λοιπόν, να οικοδομήσουμε και να παλέψουμε για μια κοινωνία και για έναν κόσμο όπου η ανάδειξη και η υπενθύμιση αποτρόπαιων πράξεων και εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και κυρίως η καταδίκη, η διεθνής κατακραυγή και η τιμωρία τους θα λειτουργήσει καταλυτικά κι αποτελεσματικά για την αποτροπή ανάλογων πράξεων στο παρόν και στο μέλλον. Αυτό, βέβαια, δεν μπορεί να είναι μια απλή ευχή και μια επιδίωξη. Αλλά μια παγιωμένη, ξεκάθαρη, σταθερή κι αδιαπραγμάτευτη αρχή και αξία της διεθνούς κοινότητας, των διεθνών οργανισμών, των κρατικών οντοτήτων, όλων των ανθρώπων που προασπίζονται την ειρήνη, τη δημοκρατία, τη συναδέλφωση, την πολιτισμικότητα, την κοινή πρόοδο και την ευημερία όλων των λαών και των εθνών χωρίς διακρίσεις.
Η διεθνής κοινότητα, λοιπόν, χρειάζεται να πιέσει την Τουρκία στο ν΄αναγνωρίσει τα εγκλήματά της και να εκφράσει τη μεταμέλειά της για τις ωμότητες και τις αποτρόπαιες πράξεις της.
Η «σύμμαχος» χώρα και τότε και τώρα έχοντας την ανοχή, την συνενοχή και γιατί όχι την υποστήριξη των μεγάλων δυνάμεων, όχι μόνον δεν λογοδοτεί, όχι μόνο δεν αναγνωρίζει, αλλά και διαστρεβλώνει τα γεγονότα και την αλήθεια, προσπαθεί να παραπλανήσει τη διεθνή κοινότητα και να εμφανίζεται τελικά ότι αυτή υπήρξε και είναι το θύμα κι όχι ο στυγνός και στυγερός θύτης κι εγκληματίας.
Η συνεχιζόμενη πολιτική της γείτονας χώρας δείχνει ότι δεν έχει διδαχθεί τίποτα από το παρελθόν και φυσικά δεν έχει συμμορφωθεί και δεν σέβεται τις παγκόσμιες, οικουμενικές αξίες και τις αρχές του διεθνούς δικαίου.
Μόλις πριν από λίγες ημέρες διαβάσαμε ότι οργανώσεις και σύλλογοι της Τουρκίας προσφεύγουν στα διεθνή δικαστήρια, στον ΟΗΕ και ζητούν την Κρήτη, τα Δωδεκάνησα, τη Δυτική Θράκη και το μισό Αιγαίο, τα οποία υποστηρίζουν ότι τους ανήκουν κι ότι παρανόμως κατέχει η Ελλάδα. Το ίδιο συμβαίνει και με τους εκβιασμούς της Τουρκίας σε σχέση με τη συνέχιση της μη λειτουργίας της Σχολής της Χάλκης, αλλά κι όλων όσων τελευταία αναπαράγονται για τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί.
Η «φίλη» χώρα εξακολουθεί ν΄ασκεί, κι αυτό βεβαίως το πράττει διαχρονικά, και πρέπει να το προσέξουμε ιδιαιτέρως, κατ΄εξακολούθηση και συντονισμό μια εχθρική, φιλοπόλεμη κι αντιδραστική στάση απέναντι στην πατρίδα μας. Ανάλογα με την πορεία των εσωτερικών της ζητημάτων, πολλές φορές, προκειμένου να παραπλανήσει και να στρέψει το ενδιαφέρον των Τούρκων πολιτών σε άλλα θέματα ή για να συσπειρώσει τον πληθυσμό της καταφεύγει στην όξυνση των σχέσεών της με την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Χρησιμοποιεί απροκάλυπτα το μεταναστευτικό – προσφυγικό, δημιουργεί ετερόκλητες συμμαχίες στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και της Βαλκανικής, απειλεί, εκβιάζει, προκαλεί, παραβιάζει και
καταπατά σύνορα και εκτοπίζει πληθυσμούς στήνοντας νέα κατεχόμενα, όπως στην Κύπρο.
Για το σκοπό αυτό η πατρίδα και το έθνος μας πρέπει να βρίσκονται στο μέγιστο βαθμό επαγρύπνησης, εγρήγορσης κι ετοιμότητας σ΄όλα τα επίπεδα: ενότητα, ομοψυχία, επιχειρησιακή επάρκεια και ικανότητα, αξιοποίηση της γεωστρατηγικής μας θέσης και άσκηση εξωτερικής πολιτικής στη βάση της υπεράσπισης των εθνικών μας δικαίων μέσω της διπλωματικής οδού, της διαρκούς ενημέρωσης των ευρωπαϊκών και διεθνών οργανισμών στα οποία συμμετέχει η χώρα μας.
Η παγκόσμια κοινότητα έχει τις δικές της αποκλειστικές ευθύνες απέναντι στην πολιτική της Τουρκίας, απέναντι στο δόγμα του παντουρκισμού και της γαλάζιας πατρίδας και πρέπει να πάρει άμεσα ξεκάθαρη θέση και στάση απέναντι σ΄ένα διεθνή ταραξία και ιμπεριαλιστή. Πρόσφατα η Ευρώπη καταδίκασε την Τουρκία για τις παραβάσεις που συνεχίζει να πραγματοποιεί στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου. Ωστόσο, όσο θετική κι αν είναι αυτή η εξέλιξη πρέπει ν΄ αντιληφθούν όλοι οι εμπλεκόμενοι και μη ότι απλές ανακοινώσεις κι αποφάσεις αυτού του τύπου δεν είναι αρκετές για να συνετίσουν την Άγκυρα και πολύ περισσότερο την πολιτική των ταγών της, όποιοι κι αν είναι κάθε φορά.
Η Γενοκτονία του Ελληνισμού της Ανατολής και των άλλων λαών είναι ένα απαράγραπτο έγκλημα σε βάρος των λαών που το υπέστησαν και πλήγμα σε βάρος των ανθρωπίνων αξιών. Αποτελεί κυρίαρχο ανθρωπιστικό θέμα και η αναγνώρισή του είναι σημαντικό για την πορεία εκδημοκρατισμού της Τουρκίας και σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Εμείς, ως κράτος δικαίου και ειρήνης έχουμε υποχρέωση να μνημονεύουμε, να τιμάμε τους προγόνους μας, ν΄αναδεικνύουμε και να διεθνοποιούμε το ειδεχθές έγκλημα της Γενοκτονίας και σ΄αυτό το σημείο πρέπει να εξάρουμε τη συμβολή και τη συμμετοχή της απανταχού ελληνικής ομογένειας.
Οφείλουμε κάθε φορά και κάθε στιγμή να υπερασπιζόμαστε την ιστορική αλήθεια και να σεβόμαστε τη μνήμη των αδικοχαμένων, σφαγιασθέντων αθώων θυμάτων του Ελληνισμού της Ανατολής.
Να καταδικάσουμε οριστικά κι αμετάκλητα κάθε σωβινισμό, κάθε αυθαιρεσία και ιμπεριαλισμό.
Να διασώσουμε, να αναδείξουμε, να προάγουμε την ποντιακή μας κληρονομιά που είναι αναπόσπαστο κομμάτι της πλούσιας πολιτιστικής μας παράδοσης και παρακαταθήκης. Να συμβάλλουμε όλες κι όλοι μαζί ώστε η πατρίδα μας να ανεβαίνει και να προοδεύει με βάση το ένδοξο και διδακτικό παρελθόν, τη δύναμη, την ενότητα και την αποφασιστικότητα του παρόντος ώστε ν΄ατενίζει με θάρρος ελπίδα κι αισιοδοξία και να λαμπρύνει το μέλλον το δικό της και της ανθρωπότητας με εχέγγυα τις διαχρονικές, ανθρώπινες αξίες στο μεγάλο κι ωραίο αγώνα ειρήνης, ευημερίας, ανάπτυξης, αλληλεγγύης και πολιτισμού για όλους τους λαούς και τα έθνη!
(Συνημμένες φωτογραφίες από τις εκδηλώσεις μνήμης που πραγματοποιήθηκαν το 2017 στην Π.Ε. Πέλλας μ΄επίκεντρο τη Σκύδρα).
Με τιμή και σεβασμό
Κατερίνα Ιγνατιάδου
Δήμαρχος Σκύδρας
