Κάθε φορά που μαθαίνουμε για ένα καινούργιο έγκλημα, αναρωτιόμαστε αν υπήρξε κάμερα που να κατέγραψε κάτι, που θα μπορούσε να βοηθήσει στη διαλεύκανσή του. Το ίδιο αναρωτιέται κι η αστυνομία. Και αρχίζει να χτυπάει τις πόρτες των περιοίκων: “Μήπως σας βρίσκεται καμιά κάμερα;” Όμως, ακόμα κι αν βρίσκεται, είναι 100% παράνομη! Η ισχύουσα νομοθεσία απαγορεύει οποιαδήποτε καταγραφή δημόσιου εξωτερικού χώρου και επιβάλλει, για κάθε τοποθέτηση κάμερας ή μεταβολή στο σύστημα βιντεοεπιτήρησης, να γίνεται έγγραφη γνωστοποίηση στην Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα! Κοντολογίς, το μόνο νόμιμο είναι να βάλεις κάμερα στο δωμάτιό σου και να τραβάς τον εαυτό σου.
Όμως, όσο καλύτερα έχουν καταγραφεί οι κινήσεις του δράστη στην κάμερα τόσο ευκολότερο είναι το έργο της αστυνομίας. Σε όλα τα σοβαρά κράτη, οι κάμερες σε δημόσιους χώρους είναι δεδομένες, και έχουν συμβάλει στην κάθετη μείωση της εγκληματικότητας, καθώς λειτουργούν και αποτρεπτικά. Θα το σκεφτεί πολύ ο υποψήφιος δράστης, αν ξέρει ότι οι κάμερες θα καταγράψουν ολόκληρη τη διαδρομή του, μέχρι το σημείο της επίθεσης, και είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα αποκαλυφθεί. Η άτυχη Ιωάννα, το θύμα της επίθεσης με βιτριόλι, θα είχε το πρόσωπό της και πολλοί άλλοι τη ζωή τους.
Οι κάμερες συγκρατούν τους θερμόαιμους, είτε αστυνομικούς είτε παραβατικούς, και διευκολύνουν την απόδοση δικαιοσύνης. Δεν τις θέλουν όσοι είναι ή επιδιώκουν να γίνουν παραβατικοί. Δεν τις θέλουν και οι αριστεροί, που έχουν αναγάγει την παράνομη συμπεριφορά σε τρόπο ζωής, με το πρόσχημα των αγωνιστικών κινητοποιήσεων.
Η «Δημιουργία, Ξανά!» καλεί την κυβέρνηση να αποφασίσει άμεσα την αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου, τοποθετώντας κάμερες σε ΟΛΟΥΣ τους δημόσιους χώρους, ώστε να προσφέρουν ασφάλεια στους πολίτες και –αν, παρ’ ελπίδα, συμβεί κάτι– υλικό στην έρευνα της αστυνομίας.
Η “ιεροποίηση” των προσωπικών δεδομένων είναι εκ του πονηρού. Άλλωστε, κανένας δεν θα παρακολουθεί κανέναν. Το αδιάφορο υλικό των καμερών καταγράφεται σε ηλεκτρονικό αρχείο και διαγράφεται αυτόματα, μετά από κάποιον συμφωνημένο χρόνο, εάν, εν τω μεταξύ, δεν έχει συμβεί τίποτε ποινικώς ενδιαφέρον.
Η προστασία όλων των πολιτών από το έγκλημα έχει πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα από τις αντιδράσεις μερικών γραφικών ιδεοληπτικών, που κι αυτοί, αν πέσουν θύμα εγκλήματος, στην αστυνομία απευθύνονται, ρωτώντας με αγωνία μήπως κάποια κάμερα κατέγραψε το περιστατικό.
