Ένα χρόνο μετά τις εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου, η αποκάλυψη των διαλόγων ανάμεσα στον τέως Υπερυπουργό Ν. Παππά και τον Σ. Μιωνή συνιστά μόνο ένα μέρος του πολυεπίπεδου τσαρλατανισμού του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Η αντίληψη της χώρας ως ένα «μαγαζί», ένα οριοθετημένο terrain γηπέδου όπου εκδηλώνεται η απόλυτη κυριαρχία του Α. Τσίπρα ως αρχηγού σπείρας που λυμαίνεται την εξουσία, με λειτουργό της Δικαιοσύνης να νοείται από τον ΣΥΡΙΖΑ ως πιόνι, η δε σύζυγος του νυν Πρωθυπουργού ως στόχος κατά παραγγελία κατασκευασμένων στοιχείων, αφήνει την κοινή γνώμη κυριολεκτικά άφωνη. Εκείνο όμως που στιγματίζει τον ΣΥΡΙΖΑ ως ένα γκρουπ ατόμων που σκόπιμα, ομόθυμα και κατ’ εξακολούθηση διαβάζουν τα γεγονότα ανάποδα είναι η ίδια η αναφορά των Γεροβασίλη-Κουβέλη στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου όπου καταγράφεται η στρεβλή και ιδιοτελής οπτική για τα μαγνητοσκοπημένα και μη συμβάντα στις 9 ή περισσότερες κασέτες.
Η χυδαιότητα της στρέβλωσης είναι τόσο έκδηλη που εκμηδενίζει την αξία του κόπου στον οποίο μπήκε ο επιχειρηματίας-συνομιλητής του Ν. Παππά να προμηθευτεί καταγραφέα φωνής και να προβεί σε κρυφή μαγνητοσκόπηση. Aκόμα και μετά το κλείσιμο της υπόθεσης Novartis με διακανονισμό μαμούθ εκτός Ευρωπαϊκής Ηπείρου και ομολογία ενοχής της Νοvartis για υιοθέτηση αθέμιτων πρακτικών χωρίς καμία εμπλοκή πολιτικών προσώπων, το συναχθέν συμπέρασμα από τη μεριά του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι η συμφωνία ΗΠΑ-Novartis καταδεικνύει το μέγεθος του υποτιθέμενου σκανδάλου, τη μεθοδευμένη χρησιμοποίηση παράνομα αποκτηθέντος ηχητικού υλικού και πως τώρα ανοίγει η οδός διεκδίκησης αποζημίωσης του Ελληνικού Δημοσίου ως κατόρθωμα της εξύφανσης της πλεκτάνης του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συνεργοί του εκφράζουν έναν πρωτοφανή διηπειρωτικό πολιτικό τσαρλατανισμό.
Θα μπορούσε κάποιος να θεωρήσει την στάση αυτή ως απότοκο πανικού που δεν εκφράζει την στο διηνεκές ασπίλωτη «αριστερή» ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ όμως όλα συνηγορούν πως δεν είναι έτσι: ήταν ο ίδιος ο Δ. Παπαγγελόπουλος που το 2015 ως Αναπλ. Υπουργός Δικαιοσύνης εισηγήθηκε τη νομιμοποίηση της χρήσης παρανόμως αποκτηθέντων υλικών στα πλαίσια της προσπάθειάς του να ενοχοποιήσει τους πολιτικούς του αντιπάλους με το «στικάκι» της λίστας Λαγκάρντ, χωρίς ωστόσο τελικά η διάταξη αυτή να συμπεριληφθεί στις αλλαγές που ψήφισε η τότε Κυβέρνηση στον Ποινικό Κώδικα. Πιο πρόσφατα, ήταν ο ίδιος ο Π. Πολάκης που ηχογράφησε και απείλησε τον Γ. Στουρνάρα με έφοδο στο γραφείο του. Ο δε Α. Τσίπρας εξέθεσε ανεπανόρθωτα τον εαυτό του στο κοινοβούλιο στις 12 Ιουνίου όταν διάβασε ανάποδα την δήλωση του Eurogroup αναφορικά με την μη δέσμευση της χώρας για πρωτογενή πλεονάσματα αλλά αντίθετα τη δέσμευση του Eurogroup να μην τεθούν σε ισχύ οι κανόνες πρωτογενών πλεονασμάτων αναλόγως τον οικονομικό αντίκτυπο της πανδημίας. Παράλληλα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κατηγόρησε για καθυστέρηση στην ολοκλήρωση του Μετρό της Θεσσαλονίκης και εξαπάτηση των Θεσσαλονικέων από τον Κ. Μητσοτάκη όταν στο εγγύς παρελθόν εγκαινίασε στη συμπρωτεύουσα στάση Μετρό με ψεύτικα εκδοτήρια εισιτηρίων από μουσαμά. Και μη διστάζοντας ο Α. Τσίπρας ακόμα μια φορά στα πρότυπα του ομοϊδεάτη του εθνικολαϊκιστή D. Trump να προσβάλλει με σποτ του ΣΥΡΙΖΑ σύμπασα την δημοσιογραφική κοινότητα, επινόησε το δήθεν σκάνδαλο της «λίστας Πέτσα» αφού δεν κατόρθωσε να βυσσοδομήσει κατά των αντιπάλων του με το «στικάκι της λίστας Λαγκάρντ».
Τέτοιου είδους πρακτικές άσκησης πιέσεων σε άτομα που βρίσκονται σε δύσκολη θέση ως αντάλλαγμα για παροχή στήριξης από υψηλά ιστάμενα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σε εκκρεμείς υποθέσεις δεν είναι η πρώτη φορά που ακολουθήθηκαν στην περίπτωση Σ. Μιωνή με στόχο την σύζυγο του Κ. Μητσοτάκη. Με αυτή την ανθρωποφαγική μεθοδολογία ανήλθε στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ όπως καταμαρτυρήθηκε και από τον τέως ΥΠΟΙΚ Γ. Παπακωνσταντίνου κατά την περίοδο της εξέλιξης της Προανακριτικής για την «λίστα Λαγκάρντ». Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ζήτησαν από τον τέως ΥΠΟΙΚ να δώσει στοιχεία εναντίον του Ευ. Βενιζέλου. Ο λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε την κεφαλή ειδικά του τέως προέδρου του ΠΑΣΟΚ επί πίνακι είναι απλά γιατί εκείνος ως απλός κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Παράταξης σήκωσε μόνος του κυριολεκτικά όλο το βάρος της αντιπολίτευσης την κρισιμότερη μεταπολιτευτικά για την ακεραιότητα του Πολιτεύματος περίοδο του δημοψηφίσματος του 2015 αλλά και έως την πτώση του ΣΥΡΙΖΑ από τους επιπόθητους γι’ αυτόν αρμούς της εξουσίας.
Την κρίσιμη για τη φιλελεύθερη Δημοκρατία περίοδο διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ο Ευ. Βενιζέλος έσυρε το κάρο της αντιπολίτευσης μόνος του. Όπως μόνος του χάραξε και την οικονομικά διασωστική και δημοσιονομικά διαρθρωτική ενιαία πολιτική του γραμμή το 2011-2014 με την οποία συντάχθηκε ως κυβερνητικός εταίρος ο Α. Σαμαράς. Κάνοντας το μοιραίο λάθος την 1η Ιουνίου η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ να υιοθετήσει αντι-βενιζελική ουσιαστικά στρατηγική, απεμπόλησε από το μόλις ανιχνεύσιμο δημοσκοπικά πλέον κόμμα της τον κυματοθραύστη του λαϊκισμού. Σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία η πρόβλεψη του Ευ. Βενιζέλου πριν ένα έτος επαληθεύθηκε στο έπακρον: το αντι-βενιζελικό ΚΙΝΑΛ της τάξης του 5% μετασχηματίστηκε σε ένα «ΚΚΕ του κέντρου». O ισχνός λόγος της Φ. Γεννηματά όπως ακούστηκε στο πρόσφατο Φόρουμ των Δελφών συνοψίζεται στην διαμαρτυρία για την μη μείωση του ΦΠΑ και στο κρασί αλλά μόνο στην πορτοκαλάδα προφανώς δεν αρμόζει σε προφίλ προέδρου του Προοδευτικού Κέντρου που οφείλει να έχει διάθεση μεγάλων τομών και πρόθεση να παλέψει για την υλοποίησή τους στην κεντρική πολιτική σκηνή και όχι στο περιθώριο της αδράνειας.
Εάν η ΝΔ ως κυβέρνηση δεν τολμήσει να προχωρήσει σε αναγκαίες μεταρρυθμίσεις όπως διαφάνηκε από το άτολμο νομοσχέδιο του Υπ. Παιδείας και από την ανέξοδα μεγαλόκαρδη αλλά και ύποπτη κίνηση του Κ. Μητσοτάκη να μην ταχθεί ως όφειλε υπέρ της παραπομπής του Α. Τσίπρα ενώπιον της Επιτροπής της Βουλής για εσχάτη προδοσία, παραχωρεί έδαφος στον λαϊκισμό. Ο κ. Μητσοτάκης του οποίου το όνομα δεν αναμίχθηκε στην σκευωρία Novartis χορήγησε πολιτική αμνηστία στον κύριο πολιτικό του αντίπαλο χωρίς όμως να έχει το ιστορικό δικαίωμα να το κάνει αυτό αφού εν τέλει το πλήγμα ήταν θεσμικό. Σε αυτή την περίπτωση ο Πρωθυπουργός ενήργησε καθ’ υπέρβαση των αρμοδιοτήτων του, ultra vires, απαλλάσσοντας έναν αποδεδειγμένα εχθρό της Φιλελεύθερης Δημοκρατίας την οποία όμως ως πρόσωπο δεν μπορεί να καθοδηγήσει όπως κάνει και με τη Νέα Δημοκρατία. Τα εύλογα ερωτήματα που γέννησε αυτή η ύποπτη αμνήστευση με δεδομένη την ύπαρξη της Καραμανλικής πτέρυγας που συνεργάστηκε αγαστά με τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θρέφουν τον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ, δεν τον καταπολεμούν. Η «αντιπολίτευση της πορτοκαλάδας» και ενός υποτιθέμενου εργασιακού μεσαίωνα της «μισής εργασίας-μισού μισθού» που φέρνει ο Γ. Βρούτσης ούτε ως ανέκδοτο δεν αντιπροσωπεύουν πολιτικά το φύσει ηγετικό Προοδευτικό Κέντρο από τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου έως τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Ο Εισηγητής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας (rescEU) και Ευρωβουλευτής του ΚΙΝΑΛ με αφορμή την σε μεγάλο βαθμό μετατόπιση του επίκεντρου του ενδιαφέροντος από τα εθνικά κοινοβούλια στο Ευρωκοινοβούλιο και την διεθνή σκηνή λόγω της πανδημίας, προσελκύει εκ των πραγμάτων τα βλέμματα επάνω του και αναμένεται ελπιδοφόρα να διαμορφώσει τις εξελίξεις στον χώρο της Σοσιαλοδημοκρατίας ως μόνου εγγυητή της αλληλεγγύης και της προόδου.
Την 5η Μαΐου το ΓΟΣΔ (Γερμανικό Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο) εξέδωσε μια απόφαση η οποία ενδέχεται να επηρεάσει αρνητικά το νέο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης το PEPP (Pandemic Emergency Purchase Programme) και εν γένει την Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη όμως αυτό δεν απασχόλησε καν έγκριτους νομικούς του ΚΙΝΑΛ όπως ο Γ. Καμίνης. Ούτε όμως φάνηκε να αντιλήφθηκε ο συνταγματολόγος βουλευτής Επικρατείας του ΚΙΝΑΛ την αναγκαιότητα για προσθήκη μιας ρητής δήλωσης στη φάση της κύρωσης ή επικύρωσης της συμφωνίας με την Ιταλία της οριοθέτησης της ΑΟΖ ότι για την χώρα μας ισχύει ο κανόνας της μέσης γραμμής και η πλήρης επήρεια νησιών κατά το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982. Η συμφωνία Ελλάδας-Ιταλίας όπως τόνισε σε άρθρο του στην Καθημερινή ο Ευ. Βενιζέλος βασίζεται στα χνάρια της συμφωνίας για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας το 1977 και μοιραία έτσι μεταφέρει τις αποκλίσεις από την μέση γραμμή μιας και είναι προγενέστερη του Μontego Bay, αφήνοντας νομικά και διπλωματικά ακατοχύρωτη την Ελλάδα που δυστυχώς δεν καλύπτεται από κάποιο status εθιμικού δικαίου της αρχής της μέσης γραμμής στην περίπτωση αυτή.
Στον χώρο της κεντροαριστεράς επικρατεί πλήρης ιδεολογική σύγχυση με ενδεικτικά τα κείμενα που αναρτώνται σε ιστοσελίδες που πρόσκεινται στο ΚΙΝΑΛ τα οποία ανεδαφικά χαρακτηρίζουν τον τέως Αναπληρωτή Γραμματέα του Τομέα Πολιτισμού του ΠΑΣΟΚ Μάνο Επιτροπάκη που πρωταγωνίστησε ενάντια στον λαϊκισμό των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην διοργάνωση της συγκέντρωσης «Παραιτηθείτε» ως άνθρωπο του οποίου η καρδιά «χτυπάει δεξιά». Μόνο η κ. Γεννηματά γνωρίζει πώς ένα κόμμα που εκ της κεντρώας φύσεώς του αφορά τη μεσαία τάξη, δηλαδή σχεδόν όλους, έφτασε να μην κεντρίζει το ενδιαφέρον σχεδόν κανενός. Σε κάθε περίπτωση πάντως οι κάτοικοι της χώρας είναι εξαιρετικά τυχεροί που η κρίση της πανδημίας δεν ξέσπασε με τον Γ. Α. Παπανδρέου στο τιμόνι της ο οποίος σαν πρωθυπουργός ήταν ικανός να την αργοσύρει σε δημοψήφισμα για τον αμεσοδημοκρατικά αποφασισμένο κατ’ οίκον εγκλεισμό, με ό,τι αυτό θα σήμαινε για την δημόσια υγεία. Kαθαρή τύχη μέσα σε ένα κακόγουστο déjà vu ανακύκλωσης πολιτικών προσώπων άνευ ή κακού περιεχομένου.
