Η συζήτηση για τον κορωνοϊό και οι διαφωνίες που τη χαρακτηρίζουν, ως προς τα αίτια της επικείμενης (?) διασποράς του ιού, αναδεικνύουν ένα έλλειμμα ορθής λειτουργίας και πειθαρχίας της κοινωνίας.
Από τη μια εκείνοι που τάσσονται με τα μέτρα προστασίας κατά του ιού, από την άλλη οι “συνωμοσιολόγοι της ιστορίας”, σύμφωνα με τους υπερασπιστές της καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων, οι “ψεκασμένοι” κατά τον αρμόδιο υφυπουργό πολιτικής προστασίας. Στη μέση, ως συνήθως, τα ΜΜΕ με τις γνωστές παρόλες, την επιλεκτική ευαισθησία και την εκκωφαντική σιωπή (βλέπε σύναξη χιλιάδων οπαδών της ομάδος του Πειραιά κι όχι μόνο) που αναγορεύουν τον κομφορμισμό σε κρατούσα κοινωνική αντίληψη και στάση ζωής. Με τη συζήτηση, λοιπόν, να μαίνεται για τον κορωνοϊό (μάσκες, κρούσματα, ασυμπτωματικοί) και το φόβο να πλανάται πάλι στην ελληνική κοινωνία, θυμάται κανείς μοιραία τη φράση του Φρόυντ : “Οι λέξεις έχουν μία μαγική δύναμη: μπορούν να φέρουν τη μεγαλύτερη ευτυχία ή την πιο βαθιά απόγνωση…”.
Η ενημέρωση, φρονώ, πρέπει να έχει πρακτικό και χρήσιμο προσανατολισμό, όχι αποπροσανατολιστικό στόχο και εκφοβιστικό σκοπό. Στην κατεύθυνση αυτή δρα η παρουσία των ειδικών επιστημόνων, με το περίσσευμα ευθύνης, σύνεσης και ψυχραιμίας. Αρκεί, όμως, η κατάθεση της επιστημονικής άποψης να γίνεται με παραδεκτή συνέπεια, απλό και εύληπτο τρόπο, ήτοι δίχως παραπομπές σε ακατανόητους αλγόριθμους, μαθηματικά πρωτόκολλα και στατιστικά δεδομένα. Είναι προφανές ότι, η μετάβαση στην κανονικότητα προσκρούει στις γνωστές αναπόφευκτες δυσχέρειες κατά οικονομικό κλάδο και επαγγελματική ομάδα, αναδεικνύει απαιτητικά ελλείψεις και ακαμψίες στη συγκρότηση και στην οργάνωση του κρατικού μηχανισμού. Υπ΄αυτή την έννοια, η συζήτηση επιτάσσει ψυχραιμία, ειλικρίνεια και τον αναγκαίο απεγκλωβισμό από ψευδαισθήσεις, υπερβολές και επικοινωνιακές φιοριτούρες. Αφού, μόνο η γνώση και η πειθαρχία της σκέψης διευκολύνει την απελευθέρωση του νου από τυχόν ακραίες προσεγγίσεις και λοιπές άστοχες θεωρήσεις επί του προκειμένου. Μόνο η γνώση μας απαλλάσσει από τους δογματισμούς και την δυσπιστία, που καθηλώνουν νομοτελειακά σε αδράνεια το νου. Άλλωστε το άτομο, σύμφωνα με το Μοντέλο Επεξεργασίας Πληροφοριών, προσλαμβάνει, κωδικοποιεί, συγκρίνει και χρησιμοποιεί κάθε φορά τη γνώση…
*Πολιτικός Επιστήμων – Τεχ.Γεωπόνος – Παιδαγωγός
