“Μεγάλο έγκλημα κατά της φυλής” το χαρακτήρισε και ο μετανοημένος “Γενικός Επιθεωρητής”, τότε, του Παιδομαζώματος, Γιώργος Μανούκας, ο οποίος γράφει για τας «γοεράς κραυγάς μανάδων, που απ’ τις αγκάλες τούς άρπαζαν τα παιδιά…»
Όμως, το ΚΚΕ του 2020 αυτό το έγκλημα το θεωρεί πράξη “διάσωσης”. Προφανώς, οι μανάδες των παιδιών θα τα μόλυναν με τον “ιό” της ελευθερίας, και η αρπαγή τους υπήρξε σωτήρια, καθώς τους δόθηκε η ευκαιρία να ζήσουν στον σταλινικό “παράδεισο” και να απολαύσουν τη δημοκρατία της Κα-Γκε-Μπε, των εξαφανίσεων αντιφρονούντων και των καταναγκαστικών έργων στη Σιβηρία. Και επειδή τέτοιες θεάρεστες πράξεις δεν πρέπει να λησμονιούνται, το ΚΚΕ οργανώνει… εκδηλώσεις τιμής, τις οποίες διαφημίζει με αφίσες σε όλη τη χώρα.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου έκρινε ότι η άρνηση του Ολοκαυτώματος –στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης– συνιστά υποκίνηση σε μίσος, και δεν προστατεύεται από την ελευθερία της έκφρασης. Στην Ε.Ε. η προσπάθεια ξεπλύματος των θηριωδιών του Ναζισμού συνιστά ποινικό αδίκημα. Στην Ελλάδα ως πότε οι θιασώτες των θηριωδιών του Κομμουνισμού θα διαστρέφουν την Ιστορία; Ως πότε θα μπορούν, όχι μόνο να τις αγιοποιούν, αλλά να διακηρύσσουν ότι θα εγκαθιδρύσουν στη χώρα δικτατορία, και θα τις επαναλάβουν, μόλις βρουν την ευκαιρία;*
•Σε περίπτωση ιμπεριαλιστικής πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας, ΕΙΤΕ ΣΕ ΑΜΥΝΤΙΚΟ είτε σε επιθετικό πόλεμο, το Κόμμα πρέπει να ηγηθεί της ΑΥΤΟΤΕΛΟΥΣ οργάνωσης της εργατικής – λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές, ώστε να οδηγήσει σε ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΗΤΤΑ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ, ΕΓΧΩΡΙΑΣ και ξένης.
•Στρατηγικός στόχος του ΚΚΕ είναι η κατάκτηση της επαναστατικής εργατικής εξουσίας, η δικτατορία του προλεταριάτου, για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Το ΚΚΕ καθοδηγείται από την επαναστατική κοσμοθεωρία του μαρξισμού – λενινισμού.
•Το ΚΚΕ, στην 95χρονη πορεία του, επέδειξε σταθερή προσήλωση (…) στη μαρξιστική – λενινιστική ιδεολογία ως επαναστατική θεωρία για την επαναστατική πολιτική δράση. Δεν αποκήρυξε ποτέ την ταξική πάλη, τη σοσιαλιστική επανάσταση, τη δικτατορία του προλεταριάτου.
•Κατά το μακρόχρονο αυτό πέρασμα από την καπιταλιστική στην αναπτυγμένη κομμουνιστική κοινωνία, η πολιτική της επαναστατικής εργατικής εξουσίας, με καθοδηγητική δύναμη το Κομμουνιστικό Κόμμα, αποκτά προτεραιότητα στη διαμόρφωση, επέκταση και εμβάθυνση, στην ΠΛΗΡΗ και ΑΝΕΠΙΣΤΡΕΠΤΗ κυριαρχία των νέων κοινωνικών σχέσεων, ΟΧΙ ΒΟΥΛΗΣΙΑΡΧΙΚΑ, αλλά στη βάση των νομοτελειών του κομμουνιστικού τρόπου παραγωγής.
•Στη θέση του αστικού Στρατού και των Σωμάτων καταστολής, που έχουν διαλυθεί εξολοκλήρου, δημιουργούνται νέοι θεσμοί της σοσιαλιστικής εξουσίας, στη βάση της επαναστατικής πάλης για τη συντριβή της αντίστασης των εκμεταλλευτών και την υπεράσπιση της Επανάστασης. Διαμορφώνεται νέο στελεχικό δυναμικό, διαπαιδαγωγημένο με τις αρχές της νέας εξουσίας, από νέους με εργατική καταγωγή. Αξιοποιείται η θετική πείρα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, όπου τα καθήκοντα περιφρούρησης των επαναστατικών κατακτήσεων δεν εκτελούνταν μόνο από τα μόνιμα ειδικά Σώματα, αλλά και από επιτροπές εργατών.
•Η σοσιαλιστική εξουσία είναι η επαναστατική εξουσία της εργατικής τάξης, η δικτατορία του προλεταριάτου. Η εργατική εξουσία αντικαθιστά όλους τους αστικούς θεσμούς, που έχει τσακίσει η επαναστατική δράση, με τους νέους λαογέννητους θεσμούς. (…) Το Ανώτατο Όργανο της Εργατικής Εξουσίας έχει (…) πλήρεις εξουσίες, νομοθετικές, εκτελεστικές, δικαστικές, τις οποίες οργανώνει αντίστοιχα με επιτελικές δομές.
•Η έκταση και οι μορφές που χρησιμοποιεί η επαναστατική εργατική εξουσία για την καταστολή της αντεπαναστατικής δράσης εξαρτώνται από τη στάση πολιτικών και κοινωνικών οργανώσεων απέναντι στις δύο αντιμαχόμενες δυνάμεις, την εργατική και την καπιταλιστική.
•Το ΚΚΕ δρα (…) για την προοπτική της σοσιαλιστικής επανάστασης, (…) για τη συσπείρωση και τον επαναστατικό προσανατολισμό της πλειοψηφίας της εργατικής τάξης, ιδιαίτερα του βιομηχανικού προλεταριάτου, (…) αντιτάσσει τη δική του βία ενάντια στη βία του κεφαλαίου, (…) επιδρά παραλυτικά στα επιτελεία του ταξικού αντιπάλου… Εκπληρώνει το επαναστατικό του καθήκον χωρίς να το ακυρώνει στο όνομα των δυσκολιών του διεθνούς συσχετισμού στην ταξική πάλη.
Λαός που δεν γνωρίζει το παρελθόν του είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει!