Με τα επεισόδια του Έβρου, φάνηκε η απουσία ενός πραγματικού Σώματος Συνοριοφυλακής. Για να κλείσει το “προγεφύρωμα του Κάραγατς”, δηλαδή η τουρκική εσοχή μέσα στο ελληνικό έδαφος, χρειάσθηκαν όχι μόνο οι εκεί δυνάμεις της Αστυνομίας και του Στρατού, αλλά και άλλοι 2.000 αστυνομικοί και δύο λόχοι των Ειδικών Δυνάμεων, ενώ διατέθηκαν πολλά μέσα, τα οποία εστάλησαν κατεπειγόντως από την Αθήνα.
Μετά τα γεγονότα, ανακοινώθηκαν προσλήψεις 400 συνοριοφυλάκων και κάποια άλλα μέτρα, τα οποία παίρνονται (όπως πάντα) εν θερμώ, για να ικανοποιήσουν, βραχυπρόθεσμα, την κοινή γνώμη. Μακροπρόθεσμα, καταλήγουν σε στρεβλώσεις του όλου συστήματος.
Ας μιλήσουμε, λοιπόν, σοβαρά για Συνοριοφυλακή. Πριν το 1982, την αποστολή αυτή είχε το Σώμα της Ελληνικής Χωροφυλακής. Αλλά το ΠΑΣΟΚ το κατάργησε, ως όργανο της Δεξιάς, με συνέπεια να αναλάβει όλη την Επικράτεια η μέχρι τότε Αστυνομία Πόλεων. Όταν, μετά την κατάρρευση του «Σιδηρού Παραπετάσματος», άρχισαν να εισρέουν στο ελληνικό έδαφος, κατά χιλιάδες, Βαλκάνιοι και Καυκάσιοι, ετέθη το θέμα δημιουργίας ενός Σώματος Συνοριοφυλακής, για μπορούμε να ελέγχουμε τα σύνορά μας. Το 1996, το Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως ζήτησε από το Επιτελείο του Υπουργού Εθνικής Άμυνας (ΕΠΥΕΘΑ), προτάσεις για το πώς θα πρέπει να είναι οργανωμένο ένα τέτοιο Σώμα. Το ΕΠΥΕΘΑ, αφού μελέτησε ανάλογα Σώματα άλλων χωρών, κατέληξε σε μια πρόταση, που ενσωμάτωνε πολλά στοιχεία από το μοντέλο της Φινλανδίας, η οποία είχε δημιουργήσει ένα πραγματικά ανεξάρτητο Σώμα Συνοριοφυλακής, για τα εκτεταμένα φινλανδορωσικά σύνορα. Η πρόταση δεν υιοθετήθηκε, διότι αντέδρασε το Αρχηγείο της Αστυνομίας, καθώς έτσι “ψαλιδίζονταν” οι δικές του δικαιοδοσίες.
Τελικά, δημιουργήθηκε ένα Σώμα Συνοριοφυλάκων «α λα ελληνικά»: με ελλιπή εκπαίδευση, ενταγμένο στην Ελληνική Αστυνομία. Πολύ γρήγορα, αυτοί συνδικαλίστηκαν και άρχισαν τις πολιτικές πιέσεις για μεταθέσεις, με αποτέλεσμα να εδρεύουν στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις της Βορείου Ελλάδος και, τελικά, να φτάσουν στην Αθήνα! Η δικαιολογία, που τότε είχε εκφραστεί από τους συνδικαλιστές τους, ήταν ότι… παρακολουθούσαν «τους παρανόμως εισελθόντας» ή διεξήγαγαν ελέγχους στα ΚΤΕΛ Αθηνών, για να τους ανακαλύψουν! Συν τω χρόνω, άρχισαν να δημιουργούνται και οργανικές θέσεις του Σώματος σε πόλεις της ενδοχώρας, και, τελικά ,το Σώμα Συνοριοφυλάκων κατέληξε να είναι ακόμα μία Δημόσια Υπηρεσία, της οποίας αποστολή είναι, πρωτίστως, να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μελών της.
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ προτείνει την ίδρυση ενός πραγματικού Σώματος Συνοριοφυλακής, με δικά του: οργάνωση, ιεραρχία, σχολές, εκπαίδευση και μέσα. Στα μέσα αυτά θα περιλαμβάνονται τεθωρακισμένα οχήματα (με ρόδες), ελικόπτερα, περιπολικά (μέσα στον ποταμό Έβρο), αλλά και μέσα επικοινωνίας και παρακολούθησης, υψηλής τεχνολογίας. Το Σώμα θα είναι αστυνομικό, με στρατιωτική οργάνωση, και θα υπάγεται στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, διότι έτσι μπορεί χρηματοδοτηθεί από την Ε.Ε., ενώ οι στρατιωτικές Υπηρεσίες δεν μπορούν. Οι συνοριοφύλακες, οι αξιωματικοί και οι υπαξιωματικοί του Σώματος θα έχουν οργανικές θέσεις μόνο στα σύνορα και δεν θα μπορούν, για κανέναν λόγο, να μετατίθενται ή να αποσπώνται σε άλλες δημόσιες Υπηρεσίες, στην ενδοχώρα.
Η Συνοριοφυλακή θα πρέπει να συμπεριλάβει στην αποστολή της και τα θαλάσσια σύνορα, με τη δημιουργία κλάδου Ακτοφυλακής, σε όλα τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Επειδή θα δημιουργηθεί πρόβλημα συναρμοδιότητας με την Ακτοφυλακή του Λιμενικού Σώματος, η Συνοριοφυλακή θα αναλάβει τον έλεγχο των θαλασσίων συνόρων και μόνον, η δε Ακτοφυλακή τον έλεγχο όλου του υπόλοιπου θαλάσσιου χώρου. Η συνοριακή αυτή Ακτοφυλακή θα ενισχυθεί με ακταιωρούς και περιπολικά, ταχύπλοα και ειδικά εξοπλισμένα.
Η Συνοριοφυλακή θα έχει υπό τον έλεγχό της μια ζώνη εδάφους, 1-2 χιλιομέτρων, παράλληλα με την συνοριακή γραμμή, από την Κέρκυρα μέχρι το «δέλτα» του Έβρου. Στον χώρο αυτόν θα ασκεί τον απόλυτο έλεγχο, με παρατηρητήρια, φυλάκια, σταθμούς και περιπολίες με ειδικά εξοπλισμένα οχήματα.
Σ’ αυτήν τη ζώνη θα δημιουργηθούν ειδικοί κλειστοί χώροι, στους οποίους θα κρατούνται οι παρανόμως εισελθόντες, μέχρι την παράδοσή τους στη Δικαιοσύνη, για τα περαιτέρω –θυμίζουμε ότι η παράνομη είσοδος είναι ποινικό αδίκημα, σε όλες τις χώρες του κόσμου. Η Τουρκία διαθέτει τέτοιο σώμα, που ονομάζεται «Στρατοχωροφυλακή». Η Γαλλία (Gendarmerie), η Ιταλία (Carabinieri) και η Φινλανδία (Rajavartiolaitos) είναι μεταξύ των χωρών, των οποίων το μοντέλο θα μπορούσε να μελετηθεί, ώστε να αξιοποιηθεί η εμπειρία και η οργάνωση ενός σύγχρονου Σώματος Συνοριοφυλακής. Σε περίπτωση πολέμου, θα αποτελεί μια έτοιμη δύναμη άμεση δράσης, στην «πρώτη γραμμή» του Μετώπου.
Επιτροπή Άμυνας – ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ
