Ο Μανώλης Κ. Κεφαλογιάννης στην σημερινή συζήτηση στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την προετοιμασία της Έκτακτης Συνόδου Κορυφής για την επικίνδυνη κλιμάκωση και το ρόλο της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο έκανε την ακόλουθη παρέμβαση.
Αναλυτικά η παρέμβαση:
«Το Διεθνές Δίκαιο και μόνο το Διεθνές Δίκαιο είναι η λύση στο πρόβλημα της Τουρκίας. Η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας υπεγράφη στις αρχές της δεκαετίας του ’80, το 1982 και έχει επικυρωθεί από 167 κράτη. Αποτελεί πλέον εθιμικό δίκαιο. Κάθε χώρα οφείλει να συμμορφώνεται με το Δίκαιο της Θάλασσας. Ακόμη και αυτές που δεν έχουν υπογράψει το Δίκαιο της Θάλασσας.
Γεγονός που αποδέχθηκε άλλωστε και ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών την περασμένη εβδομάδα στην πρόσφατη συζήτηση που είχαμε στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Το Διεθνές Δίκαιο, όμως και το Δίκαιο της Θάλασσας δεν είναι Δίκαιο αλά καρτ. Δεν είναι Δίκαιο αλά «τούρκα», δεν είναι Δίκαιο με ανατολίτικο παζάρι.
Το Διεθνές Δίκαιο στο άρθρο 121 αναφέρεται στα νησιά που έχουν οικονομική δραστηριότητα. Τα νησιά αυτά έχουν χωρικά ύδατα 12 ναυτικών μιλίων, δικιά τους υφαλοκρηπίδα και δικιά τους Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.
Με το Άρθρο 3 της Συνθήκης η Ελλάδα έχει αναφαίρετο δικαίωμα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια. Αλλά η Τουρκία από το 1995 όταν η Ελλάδα επικύρωσε τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας απειλεί τη χώρα μου με casus belli δηλαδή αιτία πολέμου σε περίπτωση επέκτασης από την Ελλάδα των χωρικών της υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια.
Διάλογος, λοιπόν, ναι. Αλλά η Τουρκία θέλει διάλογο με το πιστόλι στον κρόταφο στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Αυτό δεν είναι διάλογος. Είναι εκβιασμός στους γείτονες στην Ανατολική Μεσόγειο. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό ούτε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ούτε από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
