Η στάση του υφυπουργού του Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων Νίκου Χαρδαλιά, να επικρίνει δημόσια, δίκην κυβερνητικού εκπροσώπου, την επιλογή του αναπληρωτή υπουργού Μετανάστευσης Γιώργου Κουμουτσάκου, να μεταλάβει των Αχράντων Μυστηρίων, από ιερείς που δεν φορούν μάσκα, συνιστά επικίνδυνη ακρότητα που συμπυκνώνει το πρόβλημα συνεννόησης που διέπει τη λειτουργία κι αυτής της κυβέρνησης.
Δεν έχω την πρόθεση να ακολουθήσω, πολλώ δε μάλλον να ταυτιστώ με τη λογική του Νίκου Χαρδαλιά, δεδομένου ότι το ίδιο έπραξα κι εγώ φέτος το καλοκαίρι, στην εκκλησία του χωριού μου, σε πολύ ιδιαίτερες στιγμές για την πατρική μου οικογένεια. Φοβούμαι, όμως, ο διάλογος μεταξύ δύο ατόμων, που ασπάζονται το ίδιο δόγμα ήτοι ομόδοξων, με κριτήριο τη θρησκευτική πεποίθηση, είναι το λιγότερο ενοχλητικός αν όχι περιττός. Συνεπώς, τόσο η δήλωση του επιλεκτικά “άτεγκτου” υφυπουργού, πρώην στενού συνεργάτη του δημάρχου Αθηναίων στην περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, όσο και η απάντηση του επιλήσμονα αναπληρωτή υπουργού – δεύτερο λάθος μετά τη μεσημεριανή σιέστα με τα παπούτσια του πάνω στο υπουργικό γραφείο – που έκανε λόγο για μια αυθόρμητη ειλικρινή επιθυμία και ανάγκη του, αγγίζουν φρονώ τα όρια του γραφικού αν όχι του κωμικοτραγικού γεγονότος.
Από τη στιγμή μάλιστα που ο ίδιος ενώ παραβαίνει προκλητικά τα μέτρα, αδιαφορώντας για την προστασία της δημόσιας υγείας και την αύξηση των κρουσμάτων ήτοι την έξαρση της πανδημίας, επιλέγει εκ των υστέρων, αμέσως μετά το επικό άδειασμα του, να προτρέψει τους πολίτες να τηρήσουν με αυστηρή περισσή συνέπεια τα κυβερνητικά μέτρα. Άλλα αντ΄ άλλα της Παρασκευής το γάλα, λέει ο θυμόσοφος ελληνικός λαός. Διότι η ανέλεγκτη επιθυμία χαρακτηρίζει το ανώριμο παιδί κι όχι τον δημόσιο άνδρα με την θεσμική ιδιότητα και τον σημαντικό πολιτικό ρόλο. Εντέλει, όμως, διερωτώμαι, με τι ακριβώς συμφωνεί ο ίδιος? με ό,τι λέει ή με ό,τι κάνει? Σε κάθε περίπτωση, αντιλαμβάνομαι γιατί σε μια εποχή πολιτικής υπανάπτυξης, όπως η σημερινή, όπου το πολιτικό μέτρο έχει χαθεί, περισσεύει η υποκρισία, ο λαϊκισμός και η φθηνή επίδειξη των πιστεύω του καθενός στη δημόσια σφαίρα…
*Πολιτικός Επιστήμων – Τεχ.Γεωπόνος – Παιδαγωγός
