Μπορεί με την κοινή υπουργική απόφαση να απαγορεύτηκαν για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας, προς περιορισμό του κινδύνου διασποράς του κορωνοϊού COVID-19, οι παρελάσεις για την εθνική εορτή της 28ης Οκτωβρίου σε όλη την Επικράτεια. Μπορεί φέτος να μην παιάνισαν οι μπάντες των στρατιωτικών κι όχι μόνο σωμάτων στις λεωφόρους της χώρας, αυτό όμως δεν μας εμπόδισε να συντονίσουμε νοερά το αποφασιστικό βήμα, την αδούλωτη ψυχή και την ανυπόταχτη σκέψη μας, υπό τη σκιά της σημαίας, με το ρυθμό της παρέλασης και τη φωνή του υπερήφανου ιπτάμενου Έλληνα πιλότου της Πολεμικής Αεροπορίας, με το υπέροχο εμψυχωτικό μήνυμα. Μπορεί κάτι τέτοιο να μην είναι αρεστό στους εθνομηδενιστές της εποχής και τους κάθε λογής ιδεοληπτικούς της πολιτικής ζωής της χώρας, που συνδέουν τις παρελάσεις με φασιστικές πρακτικές πολλώ δε μάλλον αποδίδουν σε αυτές ένα μιλιταριστικό συμβολισμό, αλλά και στους απάτριδες διεθνιστές της νέας τάξης που διακηρύσσουν ότι δεν υπάρχουν σύνορα και έθνη…
Μπορεί σε όλα να επιβάλεις σιγή, όρια και κανόνες, όχι όμως στα πατριωτικά αισθήματα μιας κοινωνίας που διεκδικεί το δικαίωμα της εθνικής μνήμης, που ζητεί να τιμήσει ακώλυτα τους ήρωες της. Για όλους εμάς λοιπόν, τους πολλούς, με την αταλάντευτη δημοκρατική στάση και το ανόθευτο πατριωτικό αίσθημα, το σπαρτιατικό πατριωτικό ήθος και το αδούλωτο πατριωτικό φρόνημα, που η καρδιά μας πάλλεται στους ρυθμούς της εθνικής μνήμης, καμιά αρχή ή επιτροπή, που διακρίνεται για τον δεσποτισμό της σκέψης, δεν στάθηκε εμπόδιο στο να εορτάσουμε νοερά και σύννομα με την πρέπουσα αξιοπρέπεια, συνέπεια και πίστη το έπος του ΄40. Να αποστάξουμε εντέλει με ευαισθησία, ευθυκρισία και θάρρος την αλήθεια του μηνύματος της ημέρας. Να νιώσουμε υπερήφανοι και σε στιγμές βαθιάς περισυλλογής απείρως ευγνώμονες για την απαράμιλλη γενναιότητα όλων εκείνων που κόντρα σε τόσες αντιξοότητες, κράτησαν την σημαία στον ιστό της και την Πατρίδα ελεύθερη…
Τέλος, να κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ στη μνήμη όσων έπεσαν στο πεδίο της μάχης υπερασπιζόμενοι το ιδεώδες της ελευθερίας. Να εκφράσουμε το σεβασμό και την τιμή στη μνήμη τους, να δηλώσουμε ευγνώμονες για την ύψιστη προσφορά τους. Μια προσφορά που επέχει θέση διαχρονικής θυσίας, που γίνεται πηγή φρονηματισμού και έμπνευσης για το σήμερα και τους μεταγενέστερους χρόνους για τους αγώνες υπέρ της ιερής φιλτάτης Πατρίδος. Άλλωστε τους ήρωες, όπως είπε ο Αριστοφάνης, δεν τους βρίσκεις ποτέ στο σκοτάδι. Τους βρίσκεις στο πεδίο της μάχης με τη σημαία σφιχτά στα χέρια, που είναι τιμή κι ευθύνη για αυτόν που την φέρει. Αρκεί, από τούδε και στο εξής, ως κοινωνία, να πορευτούμε στο μονοπάτι που χάραξαν τα λόγια του Εθνομάρτυρα Ρήγα Φεραίου “Για την Πατρίδα όλοι να ‘χωμεν μια καρδιά”…
*Η φωτογραφία συνδέεται με μια προσωπική στιγμή, τη στιγμή που ως απερχόμενος Αρχηγός της Σχολής Εφέδρων Αξιωματικών του Σ.Ε.Μ. παραδίδω τη Σημαία στον επόμενο Αρχηγό της Σχολής (Σπάρτη/1987/Κ.Ε.Ε.Μ). Όμορφες στιγμές με δυνατές συγκινήσεις στην ιερή και φιλόξενη γη της αγαπημένης μου Λακωνίας!
