Η σημερινή ημέρα ανήκει στη μνήμη της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Το «Εδώ Πολυτεχνείο» έχει καταγραφεί ως η φωνή μιας επιβεβλημένης και δίκαιης εξέγερσης, γιατί είναι κάποιες ημέρες που η ελπίδα γίνεται δύναμη και μπορείς και ακούς τον χτύπο της ιστορίας.
Μια τέτοια Ημέρα Ελπίδας ήταν το Σάββατο 17 Νοεμβρίου 1973, όταν έλαβε χώρα ο σεισμός που συντάραξε συθέμελα το καθεστώς στρατιωτικής δικτατορίας που κρατούσε την Ελλάδα στο «γύψο». Μια ημέρα αποφασιστικής αντιστασιακής ρήξης με τη χούντα των συνταγματαρχών, το καθεστώς που πλήγωσε την Ελλάδα και καταπάτησε κάθε ατομική και πολιτική ελευθερία, με τη σύλληψη και την κράτηση, με την φυλάκιση, την εξορία, τον εκτοπισμό και τη δίωξη δεκάδων χιλιάδων Δημοκρατικών και Προοδευτικών Πολιτών, με τον εκφοβισμό, τον βασανισμό και το φακέλωμα εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων.
Το Πολυτεχνείο ήταν μια μαζική και δυναμική εκδήλωση της λαϊκής αντίθεσης και καταλύτης για την πτώση της Χούντας. Ήταν η αρχή του τέλους της. Ήταν η εξέγερση των «Άοπλων Ελεύθερων Πολιορκημένων», που αμφισβήτησαν την εξουσία της βίας και ύψωσαν τη φωνή τους για την Ελευθερία και την Δημοκρατία, για την εδραίωση της Εθνικής Ανεξαρτησίας, της Λαϊκής Κυριαρχίας και της Προόδου. Ήταν η εξέγερση των νέων ανθρώπων που συγκεντρώθηκαν αυθόρμητα στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο Αθηνών. Των νέων της Ελλάδας. Μιας γενιάς που στο έμπα της ενηλικίωσης, επένδυσε στο «εδώ και τώρα» τότε, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Με την ελπίδα και τον όρκο, τον πόθο και την υπόσχεση, πως σ’ αυτόν τον τόπο «θα κάνει ξαστεριά». Με όραμα για ψωμί στο τραπέζι, παιδεία στο μυαλό και ελευθερία στην ανάσα.
Εδώ και σχεδόν μισό αιώνα το Πολυτεχνείο αποτελεί ένα ιστορικό ορόσημο με άσβεστη φλόγα και μνήμη, που επιμένει πεισματάρικα να αποτελεί σημείο αναφοράς για τις νεότερες γενιές. Το αποτύπωμα του διατηρείται ολοζώντανο στους σημερινούς αγώνες κατά του φασισμού και της καταπίεσης και στο αίτημα των νέων ανθρώπων για δημοκρατία, ελευθερία, μόρφωση και αξιοπρέπεια. Έως ότου εξασφαλιστούν τα αυτονόητα, για όσο υπάρχουν ελεύθεροι αγωνιζόμενοι φοιτητές, ελεύθεροι αγωνιζόμενοι Έλληνες, το σύνθημα «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» έχει την ίδια δύναμη που είχε και τότε!
Συσπειρωμένοι, δίχως τουφέκι και σπαθί
με τον ήλιο στο μέτωπο
τραγούδησαν την λευτεριά
μουσική αναστάσιμη.
ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΕ ΚΙΝΗΣΗ
